شنبه ۷ تیر ۱۴۰۴
جنگی که بازار را برای ۱۲ روز به خواب برد، حالا بیداری‌ای پُر از سوال، تردید و انتظار را به‌دنبال دارد. در بزنگاه ۷ تیر، بورس ایران نه‌تنها بازگشایی می‌شود، بلکه با تلاقی بحران و تصمیم، به لحظه‌ای تعیین‌کننده در مسیر آتی اقتصاد بدل می‌گردد.
به گزارش سرمایه فردا، خورشید بازار سرمایه پس از ۱۲ شب بی‌معامله، بار دیگر طلوع می‌کند—اما در آسمانی ابری، که نه از جنس ابهام اقتصادی، بلکه با لایه‌هایی از اضطراب ژئوپلیتیکی پوشیده شده است. این بازگشایی صرفاً باز شدن تابلوها نیست؛ بلکه ورود به یک انتخاب مهم است که تصمیم‌ها، بیش از داده‌ها، سرنوشت شاخص‌ها را رقم خواهند زد. حالا هر نماد بورسی، نه‌فقط برگه‌ای سهام، بلکه روایتی از ریسک و فرصت است. تحلیل‌گر امروز باید نه به گذشته پناه ببرد و نه به امید بی‌پایه دل ببندد—بلکه باید با نگاهی آینده‌محور، نقشه‌ای سنجیده برای عبور از این دوره پرنوسان ترسیم کند.
این بازگشت به معاملات بورس، صرفاً از جنس بازگشت به معاملات روزانه نیست، بلکه بازگشتی به آزمونی چندلایه برای سنجش تاب‌آوری، هوشمندی سیاست‌گذاران و آمادگی سرمایه‌گذاران در مواجهه با محیطی متحول‌شونده و ناپایدار است. اکنون، حمایت از بورس نه یک ابزار اختیاری، بلکه ضرورتی اساسی برای مدیریت ریسک و تشخیص فرصت است؛ به‌ویژه در بستری که متغیرهای کلان اقتصادی، ژئوپلیتیکی و روانی به‌صورت هم‌زمان در حال شکل‌دهی به مسیر بازار هستند.
سناریوهای پیش‌رو برای بازار سرمایه نشان می‌دهد که مسیر آتی بیش از آن‌که تابع داده‌های ایستا باشد، وابسته به پویایی تصمیم‌سازی، سطح هماهنگی نهادی و انعطاف رفتاری سرمایه‌گذاران خواهد بود. در این میان، فرصت‌ها از دل تهدیدها زاده می‌شوند—به‌شرط آن‌که چشم‌انداز حرکت، متکی به تحلیل تطبیقی و توان پیش‌بینی سناریومحور باشد. آنچه سرمایه‌گذار آینده‌نگر را از دیگران متمایز می‌کند، نه فقط انتخاب هوشمندانه دارایی‌ها، بلکه توانایی ترکیب تحلیل داده‌محور با درک عمیق روانشناسی بازار و تشخیص به‌موقع نقطه‌ی چرخش سناریوهاست.
در نهایت، گذار موفق از این مقطع پرریسک، نه با واکنش‌های هیجانی بلکه با تدوین استراتژی‌هایی چندلایه، قابل تنظیم و مبتنی بر واقع‌گرایی اقتصادی ممکن خواهد بود. بازاری با گذشته‌ای بحرانی می‌تواند آینده‌ای بهره‌ور داشته باشد—به‌شرط آن‌که تصمیم‌سازان و فعالان بازار، هر دو، درک مشترکی از سناریوهای پیش رو داشته باشند و برای آن‌ها آماده باشند. این مقطع، نقطه‌ی تقاطع حافظه تاریخی و تحلیل سناریومحور آینده‌نگر است؛ جایی که تکیه صرف بر سوابق گذشته، جای خود را به تحلیل مسیرهای بالقوه در برابر نوسانات آینده می‌دهد.
رضا روحی کارشناس بورس با تشریح روند گذار سریع به ثبات اظهار کرد: در صورتی که هیجان موقتی باشد، ابتدا فضای روانی حاکم بر بازار با سطح بالایی از احتیاط، هیجان و عدم قطعیت همراه خواهد بود. انتظار می‌رود تصمیم‌های سیاستی، میزان دخالت حمایتی نهادهای مالی و نحوه شکل‌گیری انتظارات عمومی، مهم‌ترین محرک‌های کوتاه‌مدت باشند. در همین چارچوب، نقطه کلیدی شاخص کل، در محدوده‌ی ۲,۹۵۰,۰۰۰ واحد، به‌عنوان مرزی روانی نقش‌آفرینی می‌کند و مسیر حرکت آن می‌تواند بیانگر چرخش احتمالی سناریوها باشد.
وی افزود: در سطحی عمیق‌تر از هیجان، تحلیل آینده‌نگر بورس بر اساس میزان تاب‌آوری، درجه وابستگی به شوک‌های خارجی و رفتار تاریخی در دوره‌های مشابه همچون عملیات صادق یک و دو، راه‌گشای سهامداران خواهد بود. درواقع تعریف مسیرهای قابل تحقق برای بازار مانع از افزایش هیجان خواهد شد.
این کارشناس تاکید کرد: تصمیمات سیاسی-اقتصادی با کارکرد مؤثر و هماهنگ، موفق به کاستن از سطح نااطمینانی‌های بورس می‌شود. ورود به بازار با حمایت حقوقی‌ها، ایجاد آرامش نسبی در فضای رسانه‌ای و سیگنال‌های دیپلماتیک مثبت می‌تواند بازار را طی چند هفته به مدار بهبود بازگرداند. در چنین فضایی، صنایعی که بیشترین همبستگی را با متغیرهای جهانی و ارزی دارند – مانند پتروشیمی‌ها، فلزات اساسی، و بانکی‌ها – با موج نخست بازیابی همراه خواهند شد. این مسیر در صورت تداوم فضای بین‌المللی باثبات و اقدامات حمایتی هدفمند، می‌تواند به احیای اعتماد عمومی منجر شود.
روحی ادامه داد: در این سناریو، بازار با روندی پله‌ای به سمت بازسازی روانی حرکت می‌کند. نوسانات ابتدایی با فاز تثبیت جایگزین می‌شوند، اما بهبود به‌صورت یکنواخت و سریع نخواهد بود. سرمایه‌گذاران با تحلیل گزارش‌های مالی، نوسانات ارزی، و مواضع سیاست‌گذار، به‌صورت گام‌به‌گام به بازار بازمی‌گردند. صنایع باثبات مانند غذایی، دارویی، و برخی از شرکت‌های داخلی‌محور در این مرحله نقش حفاظتی ایفا می‌کنند، و پس از شکل‌گیری اعتماد جدید، گروه‌های دلاری و مصرفی سنگین می‌توانند در مرحله دوم به مدار رشد بازگردند.
این کارشناس ادامه داد: در شرایطی که تنش‌ها تداوم یا تصمیم‌گیری‌ها دیرهنگام و خروج سرمایه ادامه پیدا کند، بازار در سطحی پایین تثبیت خواهد شد. در چنین فضایی، تنها تعداد معدودی از صنایع نظیر مواد غذایی و بهداشتی، ممکن است با رشد محدود مواجه شوند. اما در سطح کلی بازار، کاهش نقدشوندگی، افت معاملات و بی‌اعتمادی مزمن ویژگی‌های غالب خواهد بود. در این سناریو، ریسک بازار به شکل ساختاری باقی می‌ماند و استراتژی اصلی سرمایه‌گذاران باید حفظ سرمایه، افزایش نقدشوندگی و کاهش مواجهه با ریسک بازار باشد.
همچنین شهیر محمدنیا کارشناس بورس اظهار کرد: تدوین استراتژی در فضای فعلی بیش از هر زمان دیگر، نیازمند نگاهی چندبعدی و تطبیقی است. سرمایه‌گذار، با استفاده از ابزارهای تحلیل داده‌محور، رصد رویدادهای ژئوپلیتیکی و سنجش واکنش نهادهای تصمیم‌ساز، می‌تواند تصمیم درستی اتخاذ کند.نشانه‌هایی چون بازگشت نقدینگی حقیقی، تثبیت حجم معاملات، یا مقاومت نمادهای شاخص‌ساز در برابر فشار فروش مهم هستند. تحلیل‌گران باید با به‌کارگیری تکنیک‌هایی مانند تحلیل قدرت نسبی (RSI)، جریان ورود و خروج پول و داده‌های انباشته‌شده در بازه تعطیلی، نسبت به تشخیص این نقاط حساس اقدام کنند.
وی افزود: از طرف دیگر، «بازآرایی ساختار پرتفوی» به‌صورت تدریجی و متناسب با تغییر سناریوی غالب، باید در دستور کار قرار گیرد. مثلاً در سناریویی که بازار به سمت ثبات نسبی حرکت می‌کند، وزن پرتفوی می‌تواند به سمت نمادهای دلاری یا شرکت‌های بزرگ با صادرات مستمر انتقال یابد. در مقابل، اگر بازار در وضعیت فرسایشی باقی بماند، تمرکز روی دارایی‌های محافظه‌کارانه مانند سهام صنایع دارویی، غذایی و صندوق‌های درآمد ثابت منطقی‌تر خواهد بود.
این کارشناس ادامه داد: همچنین باید به اهمیت تاب‌آوری نقدینگی شخصی سرمایه‌گذار توجه داشت. بسیاری از سرمایه‌گذاران خرد ممکن است در مسیر پرنوسان پیش‌رو، دچار تصمیم‌گیری‌های احساسی شوند. طراحی یک استراتژی چند مرحله‌ای نقدینگی (شامل تخصیص اضطراری، موقعیت‌های فرصت‌محور، و لایه‌های دفاعی) می‌تواند از بروز رفتارهای آسیب‌زا جلوگیری کند. از منظر کلان‌تر، نهادهای ناظر و سیاست‌گذار نیز برای جلوگیری از تعمیق هیجانات بورس، به‌جای اقدامات مقطعی، به سمت معماری بلندمدت ثبات بازار حرکت کنند؛ سیاست‌هایی نظیر شفاف‌سازی مسیرهای ارزی، تسهیل ورود سرمایه و ارتقا زیرساخت‌های فناوری اطلاعات در سامانه‌های بازار می‌توانند همبستگی سیاستی را تقویت کنند.
محمدنیا ادامه داد: در نهایت، بازار سرمایه در تیرماه ۱۴۰۴ در نقطه‌ای ایستاده که آینده‌اش نه به گذشته، که به «نحوه خوانش هم‌زمانِ نشانه‌ها و توان پیش‌بینی مسیرها» وابسته است. اینجاست که تحلیل‌گر آینده‌نگر به مزیتی رقابتی بدل می‌شود—کسی که نه فقط داده‌ها، بلکه امکان‌ها را می‌بیند؛ و نه فقط خطرها، بلکه فرصت‌های نهفته در دل آن‌ها را درمی‌یابد.
تمام حقوق برای پایگاه خبری سرمایه فردا محفوظ می باشد کپی برداری از مطالب با ذکر منبع بلامانع می باشد.
سرمایه فردا