در تیرماه ۱۴۰۴، حسین سلاح‌ورزی به ریاست هیئت‌مدیره شرکت بازرگانی پتروشیمی منصوب شد و پس از کنار رفتن کاردار، از ۱۷ شهریورماه سرپرستی این شرکت را نیز برعهده گرفت. او سومین مدیر این شرکت در شش ماه اخیر است و همزمان در ۱۳ شرکت دیگر نیز مسئولیت‌های کلیدی دارد. این تعدد نقش‌ها در کنار بی‌ثباتی مدیریتی، عملکرد بازرگانی پتروشیمی را در سال ۱۴۰۴ با چالش‌های جدی مواجه کرده است.

به گزارش سرمایه فردا،در فضای پرنوسان صنعت پتروشیمی، ثبات مدیریتی و تمرکز اجرایی از مهم‌ترین عوامل موفقیت شرکت‌ها محسوب می‌شود. بازرگانی پتروشیمی، به‌عنوان یکی از نهادهای کلیدی در زنجیره صادرات و تأمین محصولات پتروشیمی، در سال ۱۴۰۴ با تغییرات مکرر مدیریتی و انتصاب چهره‌ای با مسئولیت‌های متعدد در شرکت‌های مختلف، وارد مرحله‌ای از ابهام عملیاتی شده است. مقایسه عملکرد این شرکت با سال ۱۴۰۳، نشان‌دهنده کاهش تمرکز راهبردی و افزایش ریسک‌های اجرایی است.

گزارش عملکرد و تحلیل مدیریتی بازرگانی پتروشیمی در سال ۱۴۰۴

در تیرماه سال جاری، حسین سلاح‌ورزی به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره شرکت بازرگانی پتروشیمی منصوب شد. پس از کنار رفتن کاردار در شهریورماه، او سرپرستی شرکت را نیز برعهده گرفت و به سومین مدیر این مجموعه در شش ماه اخیر تبدیل شد. این میزان تغییر در رأس مدیریت، در مقایسه با سال ۱۴۰۳ که با ثبات نسبی همراه بود، نشانه‌ای از بی‌ثباتی ساختاری و ضعف در برنامه‌ریزی بلندمدت است.

نکته قابل‌توجه آن است که سلاح‌ورزی همزمان در ۱۳ شرکت دیگر نیز مسئولیت‌های کلیدی دارد؛ از ریاست هیئت‌مدیره شرکت سرمایه‌گذاری ایران و سازمان ملی کارآفرینی گرفته تا عضویت در اتاق مشترک بازرگانی ایران و ژاپن و مدیریت شرکت‌های متعدد در حوزه‌های معدنی، غذایی، شیمیایی، کشاورزی و بازرگانی. این حجم از مسئولیت، به‌طور طبیعی تمرکز مدیریتی را کاهش می‌دهد و می‌تواند اثربخشی تصمیم‌گیری در بازرگانی پتروشیمی را با اختلال مواجه کند.

در سال ۱۴۰۳، بازرگانی پتروشیمی با مدیریت ثابت‌تر و تمرکز بیشتر توانسته بود بخشی از اهداف صادراتی و تأمین داخلی خود را محقق کند. اما در سال ۱۴۰۴، با تغییرات مکرر در مدیریت و ورود چهره‌ای با مسئولیت‌های متعدد، نشانه‌هایی از کندی در اجرای پروژه‌ها، تأخیر در تصمیم‌گیری و کاهش هماهنگی با شرکت‌های تولیدی مشاهده می‌شود.

مقایسه عملکرد بازرگانی پتروشیمی

مقایسه عملکرد بازرگانی پتروشیمی در سال‌های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که بی‌ثباتی مدیریتی و تعدد مسئولیت‌های اجرایی در سطح مدیرعامل، به کاهش بهره‌وری و افزایش ریسک‌های عملیاتی منجر شده است. در شرایطی که صنعت پتروشیمی نیازمند تمرکز، چابکی و هماهنگی دقیق میان واحدهای تولیدی و بازرگانی است، حضور مدیری با مسئولیت در ۱۳ شرکت دیگر، می‌تواند مانعی جدی برای تحقق اهداف راهبردی باشد.

برای بازگشت به مسیر رشد، بازرگانی پتروشیمی نیازمند تثبیت مدیریت، تمرکز بر مأموریت اصلی و بازنگری در ساختار تصمیم‌گیری است. در غیر این صورت، ادامه روند فعلی می‌تواند جایگاه این شرکت را در زنجیره ارزش پتروشیمی کشور تضعیف کرده و اعتماد شرکای داخلی و خارجی را با چالش مواجه کند.