صنایع دستی و گردشگری رابطه دو سویه نزدیکی با هم دارند. به همین دلیل نقش کسب و کارهای صنایع دستی در توسعه گویاست.

به گزارش سرمایه فردا، صنایع دستی به غیر از ویژگی‌های معنوی ویژگی‌های ارزنده دیگری نیز دارا می باشد. کسب و کارهای صنایع دستی رکنی مهم در ابعاد اجتماعی و اقتصادی نیز در راستای توسعه ساخته است. در ادامه به توضیح مختصری از این موارد می‌پردازیم:
برای راه اندازی اکثر کسب و کارهای صنایع دستی نیازی به سرمایه زیادی نمی‌باشد، دسترسی به مواد اولیه و ابزارآلات کار دشواری نیست و با توجه به اینکه از ابزار و مواد اولیه بومی در تولید به کار می رود، در شرایط تحریم، معمولا تولید با مشکلات تأمین مواد اولیه روبرو نمی شود. از طرفی امکان اشتغال افراد، بدون محدودیت تحصیلی و سنی (در اکثر موارد) امکان‌پذیر است، چراکه مهارت‌ها به شکل تجربی آموخته می شوند.
از آنجا که قابلیت ایجاد و توسعه صنایع دستی در کلیه مناطق شهری، روستایی و عشایری، وجود دارد امکان فعال کردن بخش‌های راکد در جامعه و ایجاد شغل در شهرها و روستاهایی که صنعتی نبوده و با مشکل بیکاری روبرو هستند و همچنین به عنوان شغل مکمل می تواند، درآمد سرانه استان‌ها را به خصوص در مناطق محروم افزایش و علاوه بر بالا بردن سطح اشتغال، فقر را در این مناطق کاهش داده تا از نابرابری درآمدی بین استان‌های مختلف کاسته شود .
صنایع دستی غالبا ارزش افزوده زیادی تولید می کند. مصداق بارز خاک را به هنر کیمیا کنیم را می توانیم در تبدیل پشم به فرش دستباف که به کمک دست‌های توانمند فرش‌بافان کشورمان صورت می گیرد و سایر گروه های صنایع دستی ملاحظه نماییم، که این نکته مهم می تواند در جهت رشد و توسعه اقصادی و افزایش تولید ناخالص ملی نقش پررنگی ایفا نماید.

نقش کسب و کارهای صنایع دستی در توسعه

مفهوم پایداری در توسعه در واقع، آینده‌ای را برای جوامع بشری متصور می‌شود که در آن شرایط زندگی و استفاده از منابع، بدون آسیب رساندن به ثبات نظام‌های حیاتی، نیازهای انسان را برطرف می‌سازد و سعی دارد از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، آلودگی، تغییرات اقلیمی و … جلوگیری نماید. از آنجا که در فرایند خلق صنایع دستی از منابع طبیعی استفاده می شود و محصولات دست ساز به مانند تولیدات انبوه صنعتی منجر به استفاده بی رویه منابع نمی‌گردند و محصولات تولید شده نیز طبیعی بوده و آثار مخرب زیست محیطی نداشته و به سادگی قادر به بازگشت به طبیعت هستند، لذا گنجاندن صنایع دستی در برنامه‌های توسعه یکی از بهترین گزینه ها برای دستیابی به توسعه پایدار می باشد.
از آنجایی که بخش عمده‌ای از کسانی که در صنایع دستی مشغول به فعالیت هستند، زنان می‌باشند. برای بسیاری از آنان به خصوص در مناطق روستایی و عشایری امکان اشتغال و درآمدزایی به اشکال دیگر وجود ندارد، صنایع دستی به یاری زنان شتافته و آن‌ها در مسیر درآمدزایی و کاهش وابستگی مالی تقویت نماید. اگرچه تا رسیدن به برابری جنسیتی راه طولانی را در پیش داریم اما حمایت زنان برای نقش کسب و کارهای صنایع دستی می توان قدمی در این راه دشوار به شمار آورد.

رابطه رشد گردشگری و تقاضا برای صنایع دستی

صنایع دستی و گردشگری رابطه دو سویه نزدیکی با هم دارند، از طرفی رشد گردشگری منجر به افزایش تقاضا برای صنایع دستی در این بازار شده و از طرفی رشد صنایع دستی به عنوان یکی از کانون‌های مورد توجه گردشگران، رونق گردشگری را به همراه خواهد داشت. در این میان گردشگران نیز در رشد صنایع دستی نقش پررنگی داشته و به مانند سفیران فرهنگی عمل می‌کنند که صنایع دستی را به خود به خارج از مرزها برده و بدون هزینه های بازاریابی و برندینگ به جهان معرفی می نمایند. از طرفی با وجود مسایلی که برای صادرات، به دلیل تحریم های بین المللی وجود دارد، در خصوص جذب گردشگر فرهنگی و معرفی و فروش صنایع دستی به گردشگران می بایست توجه بیشتری معطوف گردد.
اما علیرغم همه مزایایی که این صنعت می‌تواند برای کشور به همراه داشته ‌باشد، اما هنوز هم بازار مربوط به آن یک بازار سنتی است و هنوز توجه به این بخش در ادبیات توسعه و سرمایه گذاری به شکل متمرکز وارد نشده است. این درحالی است که این بخش نیاز به توجه، سرمایه‌گذاری های کلان و تهیه زیرساخت‌های لازم دارد، چراکه عدم برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح در این حوزه موجب سودآوری بالا برای واسطه ها و سودآوری پایین برای صنعتگران و هنرمندان بومی شده ‌است.