حاشیه سود مواد مخدر به نسبت تمام تجارت‌های مشابه بسیار نجومی شده است. چرا پیشنهاد فریدمن قانونی شدن مواد مخدر است؟

به گزارش سرمایه فردا، مهدی الیاسی: میلتون فریدمن، اقتصاددانان شهیر آمریکایی و از مدافعان اقتصاد آزاد، بود. فریدمن برای مخالفت با مبارزه دولتی با مواد مخدر به مبارزه دولتی با مشروبات الکلی در آمریکا و ممنوعیت الکل بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ اشاره می‌کرد که نه مصرف الکل را کاهش داد و نه تجارت آن را از بین برد. فقط این تجارت را به تجارتی مافیایی بدل کرد و به ظهور باند‌های گنگستری و آل‌کاپون‌ها منجر شد. بسیاری از شهروندان نیز به علت مصرف مشروبات الکلی فاسد، مسموم شدند و آسیب دیدند. در نهایت نیز مبارزه دولتی با مشروبات الکلی کنار گذاشته شد.
فریدمن معتقد بود مبارزه با مواد مخدر سبُک از جمله ماری‌جوانا و کوکایین، صرفا به زیر زمینی شدن تولید مواد مخدر انجامیده و فرایند تولید را از کنترل خارج کرده است. به نحوی که پس از غیرقانونی شدن کوکایین و تشدید مبارزه با آن، قیمت آن به حدی بالا رفت که بسیاری از مصرف کنندگان، توان مالی مصرف آن را نداشتند و تولیدکنندگان برای تامین تقاضای این قشر به تولید هرویین و کراک پرداختند که اگرچه قیمت آن ارزان‌تر بود و بسیاری توان مالی مصرف آن را داشتند، اما زیان‌ها و آسیب‌های آن به مراتب بیش از کوکایین بود. همچنین ممنوعیت ماری‌جوانا به مصرف مواد محرک دیگری منجر شده که بسیار زیان‌بارتر است.
همچنین فریدمن باور داشت، غیر قانونی شدن مواد مخدر سبک، صرفا قیمت آن را بالا می‌برد و باعث می‌شود عرضه و تقاضای مواد مخدر سنگین که قیمت کمتر و اثر مخدر یا محرک بیشتری دارند، هم برای عرضه کنندگان و هم برای متقاضیان، توجیه اقتصادی پیدا کند. فریدمن در مصاحبه‌ای به صراحت گفته بود اگر تولید و مصرف ماریجوانا و کوکایین ممنوع نشده بودند، ماده مخدری مانند کراک یا موارد مخدر سنگین مشابه، هرگز پا به عرصه وجود نمی‌گذاشتند.

مافیای توزیع و مصرف مواد مخدر

از سوی دیگر فریدمن معتقد بود ممنوعیت تولید، توزیع و مصرف مواد مخدر سبک صرفا و در عمل پشتیبانی از مافیا‌های تجارت مواد مخدر است. چرا که جرم‌انگاری مواد مخدر موجب شده حاشیه سود این تجارت از یک حاشیه سود عادی که در تمام تجارت‌های مشابه وجود دارد، به یک حاشیه سود بسیار نجومی و چند صددرصدی تبدیل شده است. جیب فعالان این کسب و کار پر پول‌تر از هر تجارت دیگری بشود. به نحوی که مافیای مواد مخدر با سود هنگفت ناشی از این تجارت، امکان ایجاد یک تشکیلات مافیایی را پیدا کند. از این رو باند‌های بزرگ مواد مخدر راضی به قانونی شدن این تجارت نیستند چرا که با از بین رفتن ریسک این تجارت، حاشیه سود نجومی نیز از بین خواهد رفت. همچنین غیرقانونی شدن عملا باعث می‌شود بسیاری جرات فعالیت در این حوزه را نداشته باشند و انحصار در تولید بیشتر می‌شود. پول‌شویی نیز که یکی از مشکلات بزرگ بانکی در دنیا است از دیگر پیامد‌های مبارزه دولتی با مواد مخدر است.
در مجموع فریدمن معتقد بود به لحاظ انسان‌شناسی، هنگامی که برای موارد مخدر نیز مانند سیگار، تنباکو و مشروبات الکلی، تقاضا وجود دارد، بی‌تردید عرضه شکل می‌گیرد و این قانون طلایی عرضه و تقاضا است. جرم‌انگاری تولید و مصرف نه تنها در عمل هیچ گونه تاثیری بر کاهش مصرف ندارد که صرفا به پیامد‌های نامطلوب‌تر و تالی فاسد، خواهد انجامید. از این رو پیشنهاد فریدمن قانونی شدن تولید، توزیع و مصرف مواد مخدر سبک مانند ماریجوانا و کوکایین تحت نظارت دولت بود. همانند تولید مشروبات الکلی و سیگار و تنباکو.