تغییرات جمعیت حیات‌وحش جهان
تغییرات جمعیت حیات‌وحش جهان

جمعیت حیات‌وحش جهان طی ۵۰ سال به طور متوسط ۷۳ درصد کاهش یافته است، چون بشر همچنان اکوسیستم‌ها را تا مرز فروپاشی پیش می‌برد.

به گزارش سرمایه فردا، فاطمه لطفی : یک ارزیابی جدید علمی نشان می‌دهد که بر اساس گزارش دوسالانه «سیاره زنده» WWF و انجمن جانورشناسی لندن، آمریکای لاتین و کارائیب با کاهش ۹۵ درصدی جمعیت حیات وحش ثبت شده بیشترین کاهش میانگین را ثبت کردند. پس از آنها آفریقا با ۷۶ درصد و آسیا و اقیانوسیه با ۶۰ درصد قرار دارند. اروپا و آمریکای شمالی از سال ۱۹۷۰ به ترتیب کاهش ۳۵ درصدی و ۳۹ درصدی را ثبت کردند.
دانشمندان می‌گویند دلیل درصد کمتر کاهش در اروپا و آمریکای شمالی، این است که تا قبل از سال ۱۹۷۰ این دو منطقه شاهد بیشترین کاهش جمعیت حیات‌وحش بود و این روند اکنون در سایر نقاط جهان تکرار می شود.
دانشمندان هشدار دادند که این روند می‌تواند در سال‌های آینده با شتاب گرفتن گرمایش جهانی، که در جنگل‌های بارانی آمازون، قطب شمال و اکوسیستم‌های دریایی به اوج می‌رسد، تسریع شود و عواقب فاجعه باری برای طبیعت و جامعه انسانی داشته باشد.
در دنیا شاخصی تعریف شده به نام «شاخص سیاره زنده» که یکی از شاخص‌های اصلی بررسی وضعیت جهانی جمعیت حیات‌وحش است. این شاخص تقریبا ۳۵۰۰۰ روند جمعیتی از ۵۴۹۵ گونه پرنده، ماهی، دوزیستان و خزندگان در سراسر جهان است و در سال‌های اخیر، این معیار به دلیل برآورد بیش از حد کاهش حیات وحش با انتقاداتی مواجه شده است.

خطر انقراض حیات‌وحش

هرچند محققان معتقدند که وزن‌بندی شاخص سیاره‌ زنده ناقص است. اما در عین حال تا زمانی که نمونه‌گیری منظمی از تنوع زیستی در سراسر جهان وجود نداشته باشد، این نوع وزن‌دهی ضروری است.
منتقدان درستی ریاضی رویکرد این شاخص را زیر سوال می‌برند. اما اذعان دارند که سایر شاخص‌ها نیز کاهش عمده‌ای را در وضعیت بسیاری از جمعیت‌های حیات‌وحش در سراسر جهان نشان می‌دهند.
در کنار این شاخص، فهرست قرمز IUCN که سلامت بیش از ۱۶۰۰۰۰ گونه گیاهی و جانوری را ارزیابی کرده است. این نشان داده که تقریبا یک سوم آنها در خطر انقراض قرار دارند. از بین گونه‌هایی که مورد ارزیابی قرار گرفتند، ۴۱ درصد از دوزیستان، ۲۶ درصد از پستانداران و ۳۴ درصد از درختان مخروطی در خطر ناپدید شدن هستند.
تغییر کاربری زمین مهمترین عامل کاهش جمعیت حیات وحش است و گسترش مرزهای کشاورزی به ضرر اکوسیستم‌هایی مانند جنگل‌های بارانی استوایی‌ست.