تاثیر تبعیض در پذیرش دانشگاه باید حذف شود و استخدام بر مبنای عدالت انجام شود تا جامعه ایران بار دیگر طعم عدالت را بچشد.

به گزارش سرمایه فردا، بیشتر اجحافها با ظلم به کلمات و بی معنا کردن آنها و منحرف کردن واژگان از معنای اصلی شروع می شود. از مهمترین ظلمهایی که به واژه های مهم شده، واژه عدالت است. معنای ساده عدالت نبود تبعیض و برابری در برابر قانون و فرصتهاست. تاثیر تبعیض جامعه را چنان پیچیده تعریف کرده هر تبعیض و نابرابری را در قالب عدالت به جامعه تحمیل می‌کنند و این ظلمها را با واژه عدالت توجیه کنند.
تبعیض برای همه انسانها رنج آور است و اگر می خواهید بفهمید چطور حکومتی که پشتوانه ۹۹ درصدی داشت به نرخ مشارکت انتخابات ۴۰ درصد رسید. یکی از سرنخها همین مقوله تاثیر تبعیض است. سالهاست که سهمیه ناروا در دانشگاه و در یافتن شغل چنان ناروا شده که جان همه شهروندان را جریحه دار کرده است. تبعیض نه تنها در روح و جان دیگران زخمی ایجاد می کند که در جای دیگر سر باز می زند، بلکه موجب می شود افراد بهره مند از تبعیض در درون خود یک انحطاط روحی و اخلاقی را احساس کنند. دانش آموزی که از رفقای هم کلاسی اش به دلیل بهره مندی از این رانتها به رشته و دانشگاه بهتر می رود در درون خود نمی تواند به تحصیل و آینده شغلی خود افتخار کند و همیشه باید با این تزویر درونی بجنگد.

مسیولین تاثیر تبعیض بر جامعه را نمی بینند؟

تاثیر تبعیض در دانشگاه ها سهمیه همه مقاطع بالاتر از کارشناسی قطع شود و سهمیه پذیری در دانشگاه های نامدار مثل شریف و تهران حذف شود. به دانشگاه های درجه دوم و سوم منحصر شود. برخی قانون ها تبعیض را بیشتر و عمیق تر کرده اند. در زمانی که شغل یافتن سخت است فرزندان مشمولان به سادگی به استخدام در آمدند. مشکل بزرگتر دشواری اخراج این افراد است وقتی ناکارآمدی آنها مشخص می شود. پس باید در این جامع ترین سند تبعیض آمیز تجدیدنظر اساسی شود.
آیا مسئولان تبعیض آشکار را نمی بینند؟ حتما می بینند. پس چرا اقدامی نمی کنند؟ چون بخشی از آنها ذینفع هستند! دقیقا فرق انسان اصولگرای واقعی با انسانهای متظاهر در همین جا روشن می شود! انسانهایی که اصولی در زندگی خود دارند وقتی در مظان تعارض منافع قرار می گیرند بر حسب اصول اقدام می کنند. مثلا انسانهای مذهبی وقتی در برابر انتخاب بین منفعت خود و برابری قرار می گیرند، باورهای مذهبی به آنها کمک می کند تا برابری را انتخاب کنند.
معضل وقتی جدی شد که اصول گرایان و اصلاح طلبان به اصول خود پای بند نماندند ولی اسم اصول گرایی را حفظ کردند. دینداری نیرویی برای پیشگیری از خودخواهی نشد بلکه خود بهانه و سکویی برای کسب منافع شد! چنین رویه ای موجب شد که دین جایگاهش را در جامعه از دست دهد. هنوز که هنوز است جامعه ایران علاقه مند دینداران واقعی است ولی از بس منفعت طلبی در پوشش دینداری عرضه شده که جامعه از این حرفها خسته شده است!
دولت اگر واقعا دنبال اکسیر وفاق است باید دست بجنباند و مظاهر تبعیض را به سادگی بر طرف کند. مجلس فعلی باید نشان دهد که به اصول انسانی و اسلامی پای بند است و مخالف هر نوع تبعیضی است.