پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که زمین‌خواری یکی از بحران‌های مزمن کشور است و بارها مورد تأکید رهبر انقلاب قرار گرفته، انحلال دو نهاد تخصصی در مبارزه با این پدیده، پرسش‌های جدی درباره اهداف و پیامدهای این تصمیم برانگیخته است. سهیل منصوری، معاون مدیرکل دفتر حفظ کاربری اراضی، این اقدام را مصداقی از کوچک‌سازی غیر اصولی دولت می‌داند که نه‌تنها کمکی به حل بحران نمی‌کند، بلکه راه را برای سوداگران زمین هموارتر می‌سازد.

صفایی فراهانی در روایت تجربه‌ای از دهه ۵۰، پرده از رویکرد متفاوتی در سیاست‌گذاری کشاورزی برمی‌دارد؛ جایی که کاشت مارچوبه به جای گندم، نماد تصمیمی اقتصادی اما دور از ذهن رایج بود. او با نگاهی انتقادی آغاز می‌کند، اما در ادامه به تحلیل‌هایی می‌رسد که مفهوم خودکفایی را از منظری تازه بازتعریف می‌کند—تبدیل آب کمتر به ارز بیشتر، و ارز بیشتر به گندم فراوان‌تر.

شرکت زملارد در سال ۱۴۰۳ عملکرد مالی قابل‌توجهی را به ثبت رساند، با رشد ۳۱٪ در ارزش تولیدات کشاورزی و ۲۵٪ در سود خالص. بهبود ساختار مالی شرکت، کاهش نسبت بدهی و افزایش جریان نقدینگی از جمله دستاوردهای مهم این دوره بوده‌اند.

کاهش منابع آب تجدیدپذیر، افت سطح سفره‌های زیرزمینی و خشکسالی‌های پی‌درپی، زنگ خطری است برای امنیت غذایی، اقتصادی و زیستی ایران. در چنین شرایطی، تنها راهکار پایدار، حرکت به‌سوی مدیریت بهره‌ور و اصلاح الگوی مصرف است.

در سال‌های اخیر، مدل‌سازی متابولیکی به‌عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند در تحلیل مسیرهای زیستی، توسعه روش‌های درمانی و بهینه‌سازی فرآیندهای صنعتی مطرح شده است. با استفاده از داده‌های زیستی مانند ترانسکریپتومیکس، پروتئومیکس و فلاکسومیکس، پژوهشگران تلاش می‌کنند شبکه‌های پیچیده زیستی را مدل‌سازی کرده و تأثیر تغییرات ژنتیکی، تغذیه و بیماری‌ها را بر متابولیسم سلولی بررسی کنند. پیشرفت‌های اخیر در هوش مصنوعی امکان بهینه‌سازی این فرآیندها را فراهم کرده و به شناسایی نقاط حساس در شبکه‌های متابولیکی، تنظیم مسیرهای درمانی و تولید ترکیبات زیستی جدید کمک کرده است.

با وجود نیاز ۵۰ هزار میلیارد تومانی توسعه بخش کشاورزی تنها ۵ درصد بودجه را شامل شده و جای امنیت غذایی در بودجه ۱۴۰۴ نیز خالی است.