پایگاه خبری سرمایه فردا

پنج هفته از آغاز لیگ بیست‌وپنجم گذشته و پرسپولیس هنوز نتوانسته از سایه تساوی‌ها خارج شود. تیمی که روزگاری با گل‌های فراوان و بازی‌های هجومی، قهرمانی را امضا می‌کرد، حالا با تنها سه گل زده و یک مهاجم فعال، زیر بار انتقادها خم شده است. وحید هاشمیان، سرمربی جوان سرخ‌ها، در آغاز راه با آزمونی دشوار مواجه شده؛ آزمونی که اگر با تحول تاکتیکی همراه نشود، می‌تواند به پایان زودهنگام مأموریت او ختم شود.

آبی‌ها قبل از آن که داستان تلخ فصل قبل تکرار شود باید به دنبال درمان تیم‌شان باشند اگرنه باخت‌های متوالی به عادتی تبدیل می‌شود که بیرون آمدن از باتلاق آن امکان‌پذیر نخواهد بود‌.

استقلال تهران امشب در نخستین دیدار آسیایی فصل جدید، در دوبی به مصاف الوصل امارات می‌رود؛ دیداری حساس که فراتر از یک مسابقه گروهی است و می‌تواند نمادی از بازگشت اعتماد به نفس، تثبیت جایگاه قاره‌ای و احیای میراث پرافتخار آبی‌ها باشد. در آستانه هشتادسالگی باشگاه، استقلال با ترکیبی پرستاره و سرمربی پرتغالی‌اش، به دنبال اثبات این حقیقت است که هنوز می‌تواند در قامت یک قدرت آسیایی ظاهر شود—حتی در برابر حریفی با ۱۳ بازیکن خارجی و امتیاز میزبانی.

انتقال غیرمنتظره مهدی طارمی از اینتر به المپیاکو یونان، موجی از واکنش‌های متناقض را در فوتبال اروپا به راه انداخته است. برخی آن را گامی رو به عقب می‌دانند، برخی دیگر فرصتی برای بازسازی. اما رسانه‌های یونانی با شور و شوق از ورود مهاجم ایرانی استقبال کرده‌اند و او را نماد امید تازه فوتبال یونان می‌دانند. آیا طارمی می‌تواند دوباره بدرخشد و مسیرش را به یکی از لیگ‌های بزرگ اروپا باز کند؟ این گزارش، روایتی است از انتخابی پرریسک و آینده‌ای پرامید.

در روزهایی که استقلال با خریدهای پرزرق‌وبرق، میدان روانی فوتبال ایران را فتح کرده، پرسپولیس در مهی از وعده‌های بی‌سرانجام گرفتار شده است. این گزارش، روایتی است از شهری که یک سویش جشن می‌گیرد و سوی دیگرش چشم به فردا دوخته؛ تقابل دو تیم، دو رویکرد، و دو سرنوشت که پیش از آغاز فصل، نتیجه‌ نیمه‌اول را رقم زده‌اند.

گل طلایی گارناچو در زمستان ۲۰۲۴، روزی نماد آغاز عصری تازه در منچستریونایتد بود؛ اما امروز، آن قاب درخشان به یادگاری تلخ از آینده‌ای بر بادرفته بدل شده است. در حالی که سه ستاره جوان یکی پس از دیگری در آستانه جدایی‌اند، باشگاه با بحران هویت، ساختاری فرسوده و وعده‌هایی بی‌ثمر دست‌وپنجه نرم می‌کند. تحقیر برابر تیم دسته‌چهاری گریمزبی، تنها نماد کوچکی از سقوطی است که حالا دیگر فقط ورزشی نیست، بلکه فرهنگی و ساختاری است.

دیدار ایران و افغانستان در چارچوب تورنمنت کافا، بیش از آنکه آزمونی جدی برای تیم ملی باشد، به مراسمی شبیه بود که در آن چند بازیکن لیگ برتر به پاس درخشش‌شان در فصل گذشته پاداش گرفتند. غیبت لژیونرها، هم‌پوشانی با اردوی تیم امید و ترکیب غیرواقعی باعث شد این مسابقه نه به جوان‌گرایی منجر شود، نه به شناسایی مهره‌های کلیدی برای جام جهانی. نتیجه بازی قابل پیش‌بینی بود، اما آنچه باقی ماند، پرسشی است درباره مسیر واقعی آماده‌سازی تیم ملی برای رقابت‌های جهانی.

در دومین هفته لیگ بیست‌وپنجم، علی علی‌پور با گل سه‌امتیازی‌اش مقابل سپاهان نه‌تنها پرسپولیس را از بحران خارج کرد، بلکه خود را به‌عنوان یکی از مدعیان جدی کفش طلا معرفی کرد. مهاجمی که با آرامش در لحظه حساس، بازی را به سود تیمش چرخاند و نشان داد فصل جدید می‌تواند صحنه بازگشت او به اوج باشد. آمار درخشان، شناخت دقیق از حریفان و انگیزه جبران فصل گذشته، همه و همه نویدبخش رقابتی جدی برای عنوان آقای گلی است.

تنها دو هفته از آغاز لیگ بیست‌وپنجم فوتبال ایران گذشته، اما همین مدت کوتاه کافی بوده تا نشانه‌هایی از تغییر در فضای رقابت‌ها نمایان شود. تیم‌های پرهوادار هنوز با ثبات و اقتدار فاصله دارند، در حالی‌که چهره‌های جوان و تیم‌های کمتر شناخته‌شده با عملکردی فراتر از انتظار، معادلات سنتی لیگ را به چالش کشیده‌اند. از سقوط تراکتور و سردرگمی استقلال تا درخشش خیبر و فجر سپاسی، آغاز فصل نوید یک رقابت متفاوت را می‌دهد؛ رقابتی که ممکن است سرنوشت قهرمانی را از دستان بزرگان خارج کند.