پایگاه خبری سرمایه فردا

تجربه‌های شخصی نشان می‌دهد هرگاه خواسته‌ای با خداوند در میان گذاشته شود، مسیرها کوتاه‌تر و انتخاب‌ها آسان‌تر می‌شوند؛ از خرید یک کفش یا شلوار گرفته تا تصمیمی بزرگ مانند ازدواج. این روایت تأکید می‌کند که نشانه‌های هدایت الهی همواره در زندگی وجود دارند، اما انسان‌ها اغلب فراموش‌کارند و آن را به عوامل بیرونی نسبت می‌دهند. داستان یوسف نیز یادآور این حقیقت است که افکار و کلام ما دنیای بیرونمان را شکل می‌دهند و توکل باید تنها به خدا باشد، نه به پول، روابط یا جایگاه اجتماعی.

مصوبه کاهش سقف ضمانت کیفری مهریه به ۱۴ سکه، همزمان با استقبال و انتقاد، بار دیگر پرسش‌های بنیادین درباره نقش مهریه در حفظ یا فروپاشی خانواده را زنده کرده است؛ طرحی که موافقان آن را راهی برای کاهش زندانیان مهریه می‌دانند و مخالفانش هشدار می‌دهند بدون اصلاحات مکمل، تنها ابزار حقوقی زنان محدود می‌شود.

بررسی بیش از ۱۸ هزار پرونده فرزندخواندگی طی یک دهه نشان می‌دهد که از هر سه واگذاری کودک، یک مورد خارج از چارچوب قانونی انجام شده است؛ روندی که نوزادان سالم، به‌ویژه دختران را به اصلی‌ترین قربانیان تبدیل کرده و نظام حمایتی کشور را با چالشی جدی روبه‌رو ساخته است.

نسل زِد، متولدین ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲، امروز بیش از هر نسل دیگری در کانون بحث‌های اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته‌اند. آن‌ها متهم به حساسیت بیش از حد، فردگرایی افراطی و بی‌اعتمادی به نهادهای سنتی هستند؛ اما پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد این نسل در حال بازتعریف ارزش‌ها، اخلاق و معنویت به شیوه‌ای فردی است که می‌تواند ساختارهای اجتماعی و سیاسی آینده را دگرگون کند.

با ورود بیش از ۱۳۸۶ نوع ماده مخدر و روان‌گردان به بازار جهانی، مرزهای اعتیاد در حال بازتعریف‌اند. در ایران، فقدان آمار دقیق، نبود قوانین به‌روز و تأخیر در آگاه‌سازی عمومی، زمینه‌ساز گسترش مصرف موادی شده‌اند که نه‌تنها ساختار شیمیایی‌شان پیچیده‌تر شده، بلکه قدرت تخریب روانی و جسمی‌شان نیز به‌مراتب بالاتر رفته است. کارشناسان هشدار می‌دهند که اگر سیاست‌گذاری، آموزش و مقابله با این موج جدید به‌موقع انجام نشود، کشور با بحرانی چندوجهی روبه‌رو خواهد شد.

با وجود هشدارها، ممنوعیت‌ها و برخوردهای رسمی، هالووین امسال در ایران نه‌تنها برگزار شد، بلکه به یکی از پررنگ‌ترین مناسبت‌های فضای مجازی تبدیل شد. این جشن غربی، حالا دیگر صرفاً یک شوخی ترسناک نیست؛ بلکه نشانه‌ای از شکاف فرهنگی، ضعف سیاست‌گذاری و نیاز اجتماعی به تجربه‌های متفاوت است.

در پارک‌های کرج، شب‌ها دیگر فقط صدای خنده و موسیقی نیست که شنیده می‌شود؛ صدای جیغ، بوی مواد، و نگاه‌های گم‌شده دخترانی که میان دود و تاریکی، دنبال چیزی فراتر از تفریح‌اند. آنچه در ظاهر «دورهمی شبانه» است، در باطن به پناهگاهی شکننده برای فرار از فشارهای اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی بدل شده است. این گزارش، روایتی است از زیستن در لبه‌ی فراموشی.

از پارک گوهردشت تا زیر پل شاه‌عباسی، کرج این روزها میزبان نسل نوجوانی‌ست که در سکوت شب، با سیگار، «گل» و خنده‌هایی خاموش، به حاشیه رانده شده‌اند. اعتیاد دیگر مردانه نیست؛ دختران جوان، دانش‌آموزان و مادران خسته، در پاتوق‌هایی بی‌پناه، با مواد مخدر به پناهگاهی شکننده پناه برده‌اند. این گزارش، روایتی است از شهری که نه فقط نظارت، بلکه امید را هم گم کرده است.

در جهانی که تصویر ایران بیش از آنکه از درون برخیزد، از بیرون ساخته می‌شود، جامعه ایرانی با تورم روایت‌ها مواجه است؛ انباشت معناهایی تحمیلی که مسیر طبیعی زیست اجتماعی را مختل کرده‌اند.