پایگاه خبری سرمایه فردا

روزی قزل‌اوزن خروشان بود و زندگی در حاشیه‌اش جاری. امروز اما تنها ردپای آب در بستر خشک آن باقی مانده است؛ قربانی سدسازی بی‌محابا، مدیریت ناتوان و اقلیمی که دیگر نمی‌بارد. این رود، حالا نه فقط زیستمندانش را از دست داده، بلکه معیشت هزاران نفر را نیز با خود برده است.

زاینده‌رود، شاهرگ حیاتی فلات مرکزی ایران، امروز به نمادی از بحران مدیریت منابع آب، بی‌توجهی نهادی و فرسایش اعتماد عمومی بدل شده است. رودخانه‌ای که روزی مایه‌ی سرزندگی اصفهان بود، حالا به دشتی از خاک و خاطره تبدیل شده و خشکی آن، تبعاتی فراتر از زیست‌محیطی دارد؛ از فرونشست زمین و نابودی تالاب گاوخونی تا مهاجرت روستاییان و کاهش گردشگری. این گزارش، روایت زوال تدریجی زاینده‌رود و هشدار درباره آینده‌ای است که اگر امروز برای آن چاره‌ای اندیشیده نشود، فردا دیگر اثری از آن نخواهد ماند.

جشنواره ملی زاینده‌رود، با هدف برجسته‌سازی اهمیت زاینده‌رود و جریان دائمی آب آن، به استقبال شرکت‌کنندگان از سراسر کشور می‌رود.

احیای زاینده‌رود برای ایران مهم است، به این دلیل که علاوه بر آسیب به برند گردشگری تبعات ناشی از ریزگردهای آن مشکل زیست محیطی ایجاد می کند.

مهروی پور گفت: زاینده رود به عنوان یک چشم انداز طبیعی نقش اساس در زندگی مردم اصفهان دارد پس پاویون دبیرخانه فرهنگی زاینده رود زبان گویای آن شد.

در بیست‌ودومین نمایشگاه محیط زیست از بین ۲۲۴ پاویون فرهنگی زاینده رود به عنوان غرفه برتر انتخاب شد و سخنگوی دولت لوح تقدیر را به مسئول این غرفه اهدا کرد.

نقش ستاد احیا در دریاچه ارومیه و زاینده‌رود در بازگشت آب از دست رفته آنها بسیار کمرنگ است. چراکه بارگذاری خلاف مصوبه‌های پیشین ستاد احیاست.