پایگاه خبری سرمایه فردا

سخنان اخیر رئیس‌جمهور در مراسم روز دانشجو بار دیگر بحثی جدی درباره جایگاه زبان و ادبیات سیاسی در کارآمدی دولت چهاردهم برانگیخت؛ پرسشی که فراتر از ضعف‌های اجرایی، به تناقض میان «صداقت در بیان مشکلات» و «فقدان راه‌حل» گره خورده است

در یکی از بی‌سابقه‌ترین پیشنهادهای دیپلماتیک دهه اخیر، دولت ونزوئلا حاضر شد منابع راهبردی خود را در ازای حفظ قدرت سیاسی واگذار کند. اما واشنگتن، با وجود امتیازهای گسترده، این معامله را رد کرد تصمیمی که مسیر ژئوپلیتیکی منطقه را به‌کلی تغییر داد.

در حالی‌که تحریم‌های غرب با هدف فلج‌سازی اقتصادهای مستقل طراحی شده‌اند، کشورهای متحد مقابل آمریکا با بازآرایی ساختارهای تولید، توسعه مسیرهای تجاری جایگزین، و بهره‌گیری از نهادهای چندجانبه مانند بریکس و شانگهای، نشان داده‌اند که مقاومت اقتصادی نه‌تنها ممکن است، بلکه می‌تواند به بستری برای بازتعریف جایگاه ژئوپلیتیکی کشورها در نظم جهانی تبدیل شود. این مسیر، از تاب‌آوری صنعتی تا دیپلماسی مالی، اکنون به الگویی برای عبور از فشارهای یک‌جانبه بدل شده است.

ریاست‌ جمهوری ونزوئلا در بحران فرو رفته است. چراکه شواهد نشان میدهد که دست به تقلب گسترده زده است و جامعه برای اعتراض گسترده به خیابان‌ها آمده‌اند.