پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که نوار غزه پس از سه سال جنگ بی‌امان، به تلی از خاکستر و ویرانه بدل شده و آمار قربانیان از مرز ۷۰ هزار تن گذشته است، گزارش‌های تحلیلی از واقعیتی تکان‌دهنده پرده برمی‌دارند: جنگ غزه فراتر از یک فاجعه انسانی، به یک «پروژه اقتصادی سودآور» برای صنایع نظامی اسرائیل و شرکای غربی آن تبدیل شده است. در حالی که بمب‌های هدایت‌ناپذیر آمریکایی زیرساخت‌های غزه را با قدرتی معادل ۶ برابر بمب اتمی هیروشیما درهم کوبیده‌اند، شرکت‌های تسلیحاتی با بازاریابی محصولات خود تحت عنوان «آزمایش‌شده در میدان نبرد»، رکوردهای مالی بی‌سابقه ۱۵ میلیارد دلاری را ثبت کرده‌اند تا ثابت شود در معادلات قدرت، خون غیرنظامیان سوخت اصلی ماشین سودآوری صنعت جنگ است.

کتاب «غزه از بازگشت می‌نویسد» به ویراستاری شهید رفعت العرعیر، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه جوانان فلسطینی است که زندگی روزمره در سایه جنگ و محاصره را بازتاب می‌دهند؛ روایت‌هایی که نشان می‌دهند مقاومت برای مردم غزه نه یک احساس گذرا، بلکه ضرورتی حیاتی و بازگشتی مداوم به هویت و امید است.

گزارش رسمی نهاد بین‌المللی امنیت غذایی (IPC) قحطی کامل در غزه را تأیید کرده است؛ بحرانی که نه‌تنها امروز نیم‌میلیون نفر را با گرسنگی و مرگ روبه‌رو کرده، بلکه پیامدهای زیستی و اجتماعی آن می‌تواند نسل‌های آینده را نیز درگیر کند.

استقرار گسترده نیروهای نظامی ایالات متحده در دریای کارائیب، بار دیگر چهره مداخله‌گر و قدرت‌طلب واشنگتن را آشکار کرده است. در حالی که دولت آمریکا مدعی مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، تحلیلگران این اقدامات را پوششی برای فشار سیاسی، تهدید نظامی و بازتعریف نفوذ در آمریکای لاتین می‌دانند—منطقه‌ای که خاطره کودتاها و محاصره‌های دهه‌های گذشته هنوز زنده است

حجت‌الاسلام سیدمحمدحسن ابوترابی‌فرد در خطبه‌های نماز جمعه تهران با تبیین جایگاه جهاد در قرآن، از آن به‌عنوان نماد دفاع مشروع و پاسداری از عدالت یاد کرد. او با اشاره به تحولات منطقه‌ای، مقاومت ملت فلسطین را تجلی سنت الهی مقابله با ظلم دانست و عملیات «طوفان الاقصی» را نقطه فروپاشی اسطوره امنیتی رژیم صهیونیستی معرفی کرد. این خطبه، پیوندی میان آموزه‌های دینی و واقعیت‌های سیاسی امروز ترسیم کرد.

دو سال پس از آغاز حملات اسرائیل به نوار غزه، این منطقه به نماد ویرانی مطلق بدل شده است؛ شهری که روزی پرجمعیت‌ترین ساحل فلسطین بود، اکنون با زیرساخت‌های نابود، جمعیتی آواره، و اقتصادی فروپاشیده، در آستانه یک بحران انسانی بی‌سابقه قرار دارد. گزارش‌های بین‌المللی از نیاز بیش از ۵۳ میلیارد دلاری برای بازسازی اولیه حکایت دارند، اما موانع سیاسی، امنیتی و لجستیکی، این مسیر را به کابوسی چندده‌ساله تبدیل کرده‌اند.

در حالی‌که غزه زیر آوار جنگ نفس می‌کشد، شکاف‌های دیپلماتیک در غرب یکی‌یکی سر باز می‌کنند. از مادرید تا بروکسل، از اختلاف بر سر ارسال سلاح تا بن‌بست در اتحادیه اروپا، جنگ غزه دیگر فقط یک بحران انسانی نیست—به آزمونی برای سیاست‌مداران، پیمان‌ها و ادعاهای اخلاقی بدل شده است.

در حالی‌که کاروان جهانی صمود با پیام همبستگی به سوی غزه حرکت کرده، رژیم صهیونیستی با حملات پهپادی، مواد شیمیایی و پرتابه‌های آتش‌زا، امدادگران را هدف قرار داده و همزمان با بمباران مراکز درمانی، ساختار بهداشت و درمان غزه را به‌طور هدفمند نابود می‌کند.

در ایران معاصر، دفاع مقدس هشت‌ساله و مواجهه بازدارنده دوازده‌روزه اخیر، با وجود تفاوت‌های ماهوی، در پیوستاری راهبردی و اجتماعی قابل تحلیل‌اند. آنچه این دو مقطع را به هم پیوند می‌دهد، تکیه بر پشتوانه اجتماعی در معماری دفاعی کشور است—پشتوانه‌ای که از بسیج فیزیکی و ایثارگرانه به سمت آرامش سازمان‌یافته، روایت‌سازی هوشمندانه و اعتماد نهادی تحول یافته است. این دگرگونی، نه گسست از گذشته، بلکه بازتولید مدرن همان روحیه مقاومت است که امروز در میدان معنا و روایت، سنگرهای جدیدی بنا کرده است.