پایگاه خبری سرمایه فردا

ادعای ورود جنگنده‌های روسی به حریم هوایی استونی و لهستان، بار دیگر تنش میان مسکو و ناتو را به نقطه جوش رسانده است. در حالی که روسیه این اتهامات را رد کرده و پروازها را مطابق با مقررات بین‌المللی می‌داند، کشورهای عضو ناتو با فعال‌سازی ماده ۴ پیمان، خواستار رایزنی فوری شده‌اند. این رخداد نشان می‌دهد که جنگ اوکراین در حال عبور از مرزهای ملی و تبدیل شدن به بحرانی منطقه‌ای است—بحرانی که می‌تواند امنیت اروپا را درگیر کند.

در ایران معاصر، دفاع مقدس هشت‌ساله و مواجهه بازدارنده دوازده‌روزه اخیر، با وجود تفاوت‌های ماهوی، در پیوستاری راهبردی و اجتماعی قابل تحلیل‌اند. آنچه این دو مقطع را به هم پیوند می‌دهد، تکیه بر پشتوانه اجتماعی در معماری دفاعی کشور است—پشتوانه‌ای که از بسیج فیزیکی و ایثارگرانه به سمت آرامش سازمان‌یافته، روایت‌سازی هوشمندانه و اعتماد نهادی تحول یافته است. این دگرگونی، نه گسست از گذشته، بلکه بازتولید مدرن همان روحیه مقاومت است که امروز در میدان معنا و روایت، سنگرهای جدیدی بنا کرده است.

در حالی که رژیم صهیونیستی تلاش دارد با حضور در رویدادهای هنری مانند یوروویژن چهره‌ای نرم و فرهنگی از خود به نمایش بگذارد، موج اعتراضات مردمی، تحریم هنرمندان و واکنش‌های سیاسی در اروپا نشان می‌دهد که هنر، به‌ویژه موسیقی، به بستری برای مقاومت جهانی علیه سیاست‌های تجاوزکارانه تل‌آویو تبدیل شده است. از مهندسی آرا تا تهدید به تحریم مسابقات، یوروویژن به صحنه‌ای تازه برای تقابل افکار عمومی با سفیدشویی اسرائیل بدل شده است.

سینمای دفاع مقدس ایران، فراتر از بازنمایی نبرد و مقاومت، بستری برای خلق عاشقانه‌هایی است که در هیچ شرایط عادی نمی‌توان تصورشان کرد. از «رهایی» تا «هیوا» و «روز سوم»، عشق‌هایی روایت شده‌اند که در دل آتش جنگ، معنایی تازه یافته‌اند—عشق‌هایی که نه‌تنها از کلیشه‌های رایج فاصله دارند، بلکه گاه به نمادهای ملی، اخلاقی و عرفانی بدل می‌شوند.

در برابر تهدید مستقیم اسرائیل علیه ایران، مسئولیت ملی ایجاب می‌کند که فارغ از اختلافات سیاسی، در کنار وطن بایستیم. میهن‌دوستی واقعی زمانی معنا پیدا می‌کند که حتی در نقد حکومت، باز هم استقلال و امنیت کشور را اولویت بدانیم. امروز هر ایرانی، در فضای رسانه‌ای و اجتماعی، می‌تواند پدافند غیرعامل این نبرد باشد.

دو دهه پس از تظاهرات تاریخی ائتلاف ۸ مارس، لبنان بار دیگر در آستانه آزمونی سرنوشت‌ساز قرار گرفته است. در پی تصمیم دولت لبنان برای خلع سلاح حزب‌الله تا پایان ۲۰۲۵، جبهه مقاومت با رهبری جدید و خروش مردمی، آماده خلق صحنه‌ای تازه از ایستادگی در برابر دیکته‌های آمریکا، رژیم صهیونیستی و فرانسه است. تجمع اعتراضی ۲۷ آگوست در میدان ریاض‌الصلح می‌تواند به نقطه عطفی در تاریخ لبنان و منطقه بدل شود؛ جایی که گفتمان مقاومت بار دیگر قدرت تاریخ‌سازی خود را به نمایش خواهد گذاشت.

پس از پیروزی قاطع ایران در جنگ ۱۲ روزه علیه رژیم صهیونیستی، محور غربی-عبری-عربی با تغییر راهبرد از تقابل نظامی به جنگ ترکیبی، پروژه‌های تجزیه‌طلبانه را با شتابی بی‌سابقه دنبال می‌کند. این گزارش با اتکا به اسناد امنیتی، منابع تحقیقاتی و تحلیل‌های راهبردی، ابعاد پنهان تلاش‌های هماهنگ برای تضعیف تمامیت ارضی ایران را آشکار می‌سازد؛ فتنه‌ای که با ابزارهای رسانه‌ای، تحریک قومیت‌ها و حمایت از گروه‌های جدایی‌طلب، به دنبال تغییر معادلات قدرت در منطقه است. پاسخ ایران اما، با تکیه بر وحدت ملی، دیپلماسی امنیتی و انسجام دفاعی، توطئه‌گران را در بن‌بست راهبردی قرار داده است.

بیانیه اخیر جبهه اصلاحات نه‌تنها با واکنش‌های تند از سوی منتقدان داخلی مواجه شده، بلکه به‌زعم تحلیلگران، حاوی پیام‌هایی است که می‌تواند معادلات منطقه‌ای میان ایران، آمریکا و رژیم صهیونیستی را به سمت تشدید تنش و حتی احتمال جنگ سوق دهد. از اشاره به مکانیسم ماشه تا پیشنهاد تعلیق غنی‌سازی، این بیانیه به‌جای گره‌گشایی، به‌عنوان بستری برای سوءاستفاده دشمنان و تضعیف انسجام ملی ارزیابی شده است.

جنگ تحمیلی ۱۲ روزه علیه ایران، نه صرفاً تقابل نظامی با رژیم صهیونیستی، بلکه رویارویی مستقیم با آمریکا و ناتو بود؛ نبردی که در آن، تکنولوژی‌های نوین مانند هوش مصنوعی، نقش محوری در طراحی حملات و ترورها ایفا کردند. این جنگ نشان داد که قدرت نظامی اسرائیل بدون پشتیبانی کامل آمریکا، فاقد استقلال راهبردی است و در مقابل، ایران با اتکا به توان درون‌زا و طراحی‌های پیشینی، توانست موازنه میدان را تغییر دهد. از سوی دیگر، نتانیاهو با اتکای تمام‌قد به حمایت ترامپ، پروژه «اسرائیل بزرگ» را علنی کرد؛ اما واقعیت میدان، وابستگی عمیق تل‌آویو به واشنگتن را آشکار ساخت.