پایگاه خبری سرمایه فردا

در پی حملات اخیر رژیم صهیونسیتی اهمیت حفظ پیوستگی زنجیره تولید و تقویت توان داخلی صنایع دوچندان شده است. اما پیامدهای جنگ برای صنایع فولاد غیرقابل انکار است.

جدیدترین داده‌های مرکز پژوهش‌های اتاق ایران از تشدید رکود در بخش تولید صنعتی کشور حکایت دارند. شاخص شامخ صنعت به پایین‌ترین سطح خود در ۱۰ ماه اخیر سقوط کرده و افت تولید، کاهش تقاضا، مشکلات ارزی و قطعی‌های پیاپی برق، زنجیره تولید و صادرات را به چالش کشیده‌اند. در چنین شرایطی، فعالان اقتصادی نسبت به آینده چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای متصور نیستند.

در حالی‌که قیمت سیمان در هفته‌های اخیر با رشد قابل توجهی روبه‌رو شده، بازار فولاد روندی متفاوت را تجربه کرده است. این تفاوت، ریشه در ساختار عرضه و تقاضای هر کالا، نحوه تأثیرپذیری از قطعی انرژی، و میزان وابستگی به صادرات دارد. در این گزارش، با نگاهی تحلیلی بررسی می‌کنیم چرا شرایط بازار برای این دو کالای پایه، چنین مسیر متفاوتی را رقم زده است.

کمبود شمش و الزامات جدید گواهی ECAS صنعت نورد مجدد امارات را با چالش‌های اساسی روبه‌رو کرده است. حذف تأمین‌کنندگان ایرانی، محدودیت منابع منطقه‌ای و وابستگی به بازارهای آسیایی، نوردکاران را به بازنگری در مدل تأمین و استراتژی‌های تولید واداشته است. در همین حال، تحولات ژئوپلیتیکی و گرایش بازار جهانی به فولاد سبز، چشم‌انداز آینده صنعت را پیچیده‌تر کرده است.

با افزایش شکاف میان انتظارات قیمتی فروشندگان و خریداران، روند نهایی شدن قراردادهای صادراتی فولاد ایران با کندی مواجه شده است. محدودیت‌های عملیاتی و بحران تأمین انرژی، عرضه را کاهش داده و قیمت‌ها را در سطح بالا حفظ کرده است، در حالی که مذاکرات برای تأمین مقاصد کلیدی همچنان ادامه دارد.

برندهای ملی نه‌تنها معرف اقتصاد یک کشور هستند، بلکه در شکل‌دهی هویت ملی نیز نقش اساسی دارند. ایران، در شرایطی خاص قرار گرفته که علی‌رغم چالش‌های اقتصادی، فرصتی ناخواسته برای توسعه‌ی صنایع داخلی پدید آمده است. اما این فرصت، بدون سیاست‌گذاری دقیق و هدایت صحیح، ممکن است از دست برود. چگونه می‌توان از این شرایط برای تقویت توان تولیدی و رقابت‌پذیری برندهای ایرانی بهره برد؟ در این تحلیل، ضمن بررسی تجربه‌های موفق صنعتی‌شدن، مسیر آینده‌ی سیاست‌گذاری صنعتی ایران را واکاوی می‌کنیم.

پروژه‌های استراتژیک فولاد مبارکه در سال های اخیر منجر شده میزان واردات کشور به برخی از ورق ها کاهش یابد و این نهضت همچنان ادامه دارد.

افزایش هزینه‌های تولید، کاهش رقابت‌پذیری صنایع وابسته، افت صادرات و تشدید تنش‌های تجاری با شرکای اقتصادی مهم، از جمله تأثیرات احتمالی افزایش تعرفه محسوب می‌شوند. این سیاست همچنین می‌تواند باعث کاهش تجارت جهانی، اختلال در زنجیره‌های تأمین و رشد تورم در کشورهای وابسته به تجارت فولاد شود.

صنعت فولاد ایران، باوجود تحریم‌ها و چالش‌های زیرساختی، توانسته سهم قابل‌توجهی در صادرات غیرنفتی کشور داشته باشد. با توجه به هدف‌گذاری تولید ۵۵ میلیون تن فولاد تا سال ۱۴۰۴، این صنعت در مسیر رشد قرار دارد، اما محدودیت‌های انرژی و تعرفه‌های صادراتی همچنان از موانع توسعه آن محسوب می‌شوند. توسعه بازارهای صادراتی، خصوصاً در آفریقا و آسیا، همراه با برنامه‌های بهبود زیرساخت‌ها، می‌تواند زمینه‌ساز افزایش رقابت‌پذیری ایران در بازارهای جهانی باشد.