پایگاه خبری سرمایه فردا

با وجود ۴۷۰۰ کیلومتر خط ساحلی و موقعیت ژئوپلتیکی ممتاز در چهارراه انرژی جهان، ایران هنوز نتوانسته از ظرفیت‌های بی‌نظیر اقتصاد دریامحور بهره‌برداری مؤثر کند. ابلاغ سیاست‌های کلی توسعه دریامحور از سوی مقام معظم رهبری و تدوین برنامه جامع مکران، نشان از عزم ملی برای جهش اقتصادی از مسیر دریا دارد؛ اما نبود حکمرانی یکپارچه، پراکندگی نهادی و ضعف در زیرساخت‌های بندری و حمل‌ونقل، مانع تحقق این هدف شده‌اند. در شرایطی که ۹۰ درصد تجارت جهانی از طریق دریا انجام می‌شود، توسعه ناوگان کشتیرانی، سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل دریایی و تبدیل سواحل مکران به هاب منطقه‌ای، می‌تواند ایران را به بازیگری کلیدی در اقتصاد جهانی بدل کند

در پی اختلالات فزاینده در تنگه باب‌المندب، یکی از شاه‌راه‌های حیاتی تجارت جهانی، زیرساخت‌های اقتصادی غرب و خاورمیانه با موجی بی‌سابقه از پیامدهای تورمی، امنیتی و ژئوپولیتیکی مواجه شده‌اند؛ بحرانی که نه‌تنها نظم تجارت جهانی را دستخوش تغییر کرده، بلکه بار مالی سنجیده‌نشده‌ای را به نهادهای بین‌المللی غربی تحمیل کرده و الگوی جدیدی از تاب‌آوری و بازتعریف راهبردهای زنجیره تأمین را رقم زده است.

تحلیل صندوق بین‌المللی پول از پیامدهای تنش تجاری میان اروپا و آمریکا نشان می دهد که  خطر چندپارگی ژئواکونومیک وجود دارد و این مساله بازار جهانی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

جایگاه برتر دلار به‌عنوان ارز ذخیره جهانی به چالش کشیده و یورو و یوان به دنبال برتری هستند به همین دلیل رویکرد تجاری در مقابل آمریکا در حال تغییر است.

بدون تقویت تجارت امکان مقابله با تحریم ها و فشارهای اقتصادی وجود ندارد. اما خود تجارت جهانی نیز الزاماتی دارد که یکی از آنها تقویت حمل و نقل و توان لجستیکی است. ایران نمی تواند بدون اینکه سرمایه گذاری جدید در ناوگان و کریدورهای حمل و نقلی داشته باشد حتی با کشورهای دوست نیز توسعه تجارت داشته باشد.

با اجرایی شدن جزئیات توافق ایران و اورآسیا دورنمای تحقق صادرات ۲۰ میلیارد دلار ایران به کشورهای اورآسیا در ۵ سال آینده نمایان شد.

سیاست‌های تجاری ترامپ و کاهش سرعت رشد اقتصادی چین، همراه با تحولات جهانی همچون کشف منابع جدید و تغییرات اقتصادی، دوره‌ای پرچالش برای اقتصاد جهان رقم زده‌اند. این مسائل، نیازمند تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه و همکاری بین‌المللی برای مدیریت اثرات آن‌هاست

ایران و چین در یک برنامه راهبردی بلندمدت توافق کرده‌اند تا در راستای نیازهای هم یعنی نفت برای چین و تجارت بدون تحریم برای ایران همکاری کنند.

اقتصاد دریا محور در ایران می تواند کشور را به توسعه برساند، زیرا ایران در شمال و جنوب دریا دارد و می تواند محور توسعه صادرات شود.