پایگاه خبری سرمایه فردا

نمایش تازه سعید دشتی با اقتباس از دیوید ممت، تلاشی است برای پیوند ادبیات جهانی با زیست‌جهان ایرانی؛ رویکردی که کمدی ابزورد را به زبان امروز تهران بدل می‌سازد و مخاطب را در موقعیت همذات‌پنداری قرار می‌دهد.

نمایش «دشمن خدا» با روایت دو موقعیت ساده اما پرمعنا، مخاطب را از جایگاه تماشاگر منفعل بیرون می‌کشد و او را در مقام قاضی می‌نشاند. این اثر مینیمال، با ترکیب طنز و تراژدی، به پرسشی بنیادین درباره دروغ، قضاوت و مسئولیت فردی بدل شده است؛ پرسشی که پاسخ آن نه روی صحنه، بلکه در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد.

نمایش «باران اسیدی» به نویسندگی نیما نافع و کارگردانی الهام شعبانی، با روایت چند دوست گرفتار در کلبه‌ای شمالی پس از حادثه‌ای مرموز، پرده از رازهایی برمی‌دارد که روابط انسانی، احساس گناه و عذاب وجدان را به شکلی ملموس در برابر مخاطب قرار می‌دهد.

موج تازه موزیکال‌های پرهزینه در ایران، از «الیور توئیست» تا «مری پاپینز»، سالن‌های تئاتر را به صحنه‌هایی شبیه برادوی بدل کرده است. این آثار با دکورهای عظیم و گروه‌های چندصدنفره توانسته‌اند مخاطبان تازه‌ای جذب کنند، اما قیمت‌های میلیونی بلیت و کمبود زیرساخت‌های استاندارد، پرسش‌های جدی درباره آینده این ژانر در اقتصاد هنر ایران ایجاد کرده است.

نمایش «دخمه» از دل کوچه‌های فراموش‌شده جنوب شهر برخاسته؛ جایی که تلخی زندگی، نه در تخیل بلکه در واقعیت جاری است. این اثر، با بازیگرانی بی‌سابقه و متنی برگرفته از زیست واقعی، تماشاگر را به قلب تاریکی‌هایی می‌برد که اغلب دیده نمی‌شوند.

نمایش «کورالاین» به کارگردانی امیدرضا سپهری، در سومین دور اجراهای خود، نه‌تنها تجربه‌ای فنی و روایی در تئاتر ایران رقم زده، بلکه به بستری برای بازاندیشی در مفهوم اقتباس، موسیقی، مدیریت فرهنگی و زیست هنرمندانه بدل شده است. این اثر، در دل محدودیت‌ها و با تکیه بر همدلی انسانی، به پرسشی بنیادین برای تماشاگر امروز تبدیل شده: چرا به دنیا آمده‌ای؟