پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی که کمبود نیروی کار در صنعت ایران به چالشی جدی بدل شده، برخی تحلیل‌ها آن را به بازگشت مهاجران افغانستانی نسبت می‌دهند. اما داده‌ها و واقعیت‌ها نشان می‌دهند که علت اصلی، بی‌انگیزگی جوانان ایرانی در برابر مشاغل صنعتی به‌دلیل دستمزدهای ناچیز و سیاست‌های انقباضی ناکارآمد اقتصادی است. این گزارش با رد آدرس‌های غلط، از سرکوب دستمزد تا رونق اقتصاد غیررسمی را بررسی کرده و راهکارهایی برای اصلاح ساختار اشتغال و تامین مالی پیشنهاد می‌کند.

زیاد کار کردن همیشه نشانه تلاش نیست—گاهی از ناتوانی در حفظ مرزهای شخصی و مدیریت زمان حکایت دارد. در کتاب «چطور تعادل بین کار و زندگی را پیدا کنیم؟» ایگل مارش می‌گوید تعادل یک فرآیند شخصی و پویاست، نه یک هدف ثابت. اگر بتوانیم «نه» گفتن را یاد بگیریم، اولویت‌ها را درست بچینیم، و خودمان را بخشی از کار بدانیم، آن وقت شاید به آن توازن طلایی نزدیک‌تر شویم

در پی افزایش نارضایتی‌ها از نحوه مواجهه با حوادث شغلی و نبود حمایت‌های پایدار از کارگران آسیب‌دیده، «طرح ملی ایمنی کار» به عنوان گامی تحول‌ساز در جهت ارتقای حقوق نیروی کار و اصلاح ساختارهای ناکارآمد در روابط کارگر و کارفرما مطرح شده است. این طرح، با تمرکز بر نهادینه‌سازی مسئولیت‌پذیری، آموزش‌های ایمنی، تقویت نظارت‌ها و تدوین استانداردهای فراگیر، قصد دارد نه‌تنها از بروز مخاطرات کاری جلوگیری کند، بلکه کرامت انسانی نیروی کار را در مسیر توسعه پایدار اقتصاد کشور حفظ و تقویت کند

آمارهای رسمی نشان می دهد حداقل ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار افغانی در ایران حضور دارند (البته آمار غیررسمی حدود ۲ برابر این رقم است) بدتر آنکه از این رقم فقط ۴۳۳ هزار نفر شناسنامه کار دارند.

جمعیت شاغلان کشور در سال ۱۴۰۳ به ۲۴ میلیون و ۷۸۸ هزار نفر رسیده که افزایش ۲۹۸ هزار نفری نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد و نشان دهنده بهبود اشتغال در سال های اخیر است.

درآمد پایین کارگران منجر شده کارگران حرفه ای از صنعت خارج شده و وارد مشاغل خدماتی شوند. با توسعه سرمایه گذاری در صنایع به ازای هر یک درصد رشد اقتصادی، حدود ۱۰۰ هزار شغل جدید در کشور ایجاد می‌شود.

آخرین آمار اشتغال ۱۴۰۳ حکایت از این دارد که بیکاری به ۷٫۶ رسیده و بیشترین کاهش بیکاری مربوط به زنان بوده و در استانها بیشترین بیکار متعلق به استان کرمانشاه است.

برپایی اردوهای تفریحی و تربیتی برای نسل نوجوان و جوان از دیگر برنامه‌های این قرارگاه است تا علاوه بر ساماندهی کودکان کار بتواند نسلی آرمانی را برای جامعه تربیت کند.

یکی از استدلال‌های اصلی دایموند این است که تخریب عوامل زیست‌محیطی می‌تواند پایداری بلندمدت جوامع را تضعیف کند.