پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار سرمایه ایران در حالی با رکود تورمی و رشد منفی تولید دست‌وپنجه نرم می‌کند که اصلاحات دیرهنگام در حوزه انرژی و صنایع بزرگ امید تازه‌ای برای فعالان ایجاد کرده است. با وجود این، نهادهای مالی و صندوق‌ها به بازیگران اصلی بازار تبدیل شده‌اند و مشارکت سهامداران خرد کمرنگ‌تر شده است. در چنین فضایی، سرمایه‌گذاران محتاط با ترکیب متنوعی از دارایی‌ها میان طلا، درآمد ثابت و سهام می‌کوشند ریسک را مدیریت کنند، اما دستیابی به رشد پایدار همچنان نیازمند اصلاحات بنیادی و گشایش‌های سیاسی است.

افزایش نرخ بهره اسمی به محدوده ۳۵ تا ۳۷ درصد، رفتار سنتی سرمایه‌گذاران را دگرگون کرده و جذابیت بازارهای موازی همچون طلا، ارز و مسکن را کاهش داده است. در حالی که صندوق‌های درآمد ثابت سود قابل توجهی ارائه می‌دهند، نگرانی از پوشش‌ندادن تورم موجب خروج نقدینگی به سمت بازارهای پرریسک می‌شود. این تناقض، عملاً به ترمز رشد پایدار بورس تبدیل شده و نشان می‌دهد که تنها با اصلاحات بنیادی و هدایت نقدینگی به سمت تولید مولد می‌توان به آینده‌ای باثبات برای بازار سرمایه امیدوار بود.

ملی مس و گروه روی با رشد چشمگیر قیمت‌ها نوید گزارش‌های مثبت پاییز را می‌دهند، اما وابستگی شدید صادرات نفت ایران به چین و روند نزولی قیمت جهانی نفت، منابع ارزی کشور را در معرض فشار قرار داده است. در کنار این، نقدینگی بر حسب دلار آزاد در کف تاریخی قرار دارد و شاخص مدیران خرید همچنان نزولی است؛ هرچند بازگشت تولید در شهریور امید تازه‌ای برای صنایع و بازار سرمایه ایجاد کرده است.

تحلیل‌های مالی آبان ۱۴۰۴ نشان می‌دهد اقتصاد ایران وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ مرحله‌ای که نرخ بهره ۴۰ تا ۴۲ درصدی صندوق‌های درآمد ثابت، سایه‌ای سنگین بر بازارهای پرریسک انداخته و مدل کسب سود را تغییر داده است. در این شرایط، طلا همچنان گزینه‌ای کم‌ریسک برای بازدهی بالای ۲۵ درصد تا پایان سال محسوب می‌شود، سهام برای متخصصان ظرفیت رشد دارد، و مسکن با تغییر معادلات رهن و اجاره به سمت توافق‌های برد-برد حرکت کرده است. سرمایه‌گذاران باید با تمرکز بر «حباب منفی» و ارزش‌گذاری درست، مسیر سود اقتصادی واقعی را بیابند.

در آبان ۱۴۰۴ تصمیم دولت برای عرضه ارز حاصل از صادرات کل زنجیره فولاد در تالار دوم، نقطه عطفی در بازار سرمایه بود؛ سیاستی که می‌تواند حاشیه سود صادراتی شرکت‌های فولادی را تقویت کند و نیمه دوم سال را برای این صنعت امیدوارکننده‌تر سازد. در حالی که گزارش‌ها از افت حاشیه سود برخی شرکت‌ها حکایت دارد، رکوردهای فروش مهرماه و ترکیب صادراتی ـ داخلی نشان می‌دهد فولادی‌ها ظرفیت بازگشت به مسیر رشد را دارند، اما صنایع غیر فولادی همچنان با چالش‌های جدی در سودآوری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

گردو دیگر تنها یک خوراکی ساده نیست؛ هم یادآور سنت و فرهنگ ایرانی است و هم بازتابی از چالش‌های اقتصادی و تغییرات اقلیمی. این دانه مغزدار، امروز در بازار ایران با قیمت‌های متنوع و کیفیت‌های متفاوت عرضه می‌شود؛ از مغزهای طلایی و تازه تا گردوهای مانده یا سوزنی که هرکدام قصه‌ای جداگانه دارند.

ابزاری ساده که روزگاری در هر خانه و کوچه پیدا می‌شد، امروز به کالایی گران و نیمه‌لوکس بدل شده است. افزایش نرخ ارز، گرانی مواد اولیه و هزینه‌های واردات، توپ را از زمین‌های خاکی به ویترین فروشگاه‌ها کشانده و قدرت خرید خانواده‌ها را کاهش داده است.

در شرایطی که بازار سرمایه ایران از فاز هیجانی عبور کرده و به نقطه‌ای از تعادل نسبی رسیده، مجموعه‌ای از عوامل ساختاری، سیاستی و روانی در حال شکل دادن به چشم‌انداز جدیدی برای سرمایه‌گذاری هستند. از اصلاح نرخ خوراک و سوخت در صنایع گرفته تا بازگشت نقدینگی به صندوق‌های درآمد ثابت، اکنون زمان آن رسیده که سرمایه‌گذاران با نگاهی دقیق‌تر، استراتژی‌های خود را بازتنظیم کنند.

پس از رشد قابل توجه شاخص‌ها و افزایش ورود نقدینگی به بازار سرمایه، حالا نشانه‌هایی از اصلاح قیمتی در بسیاری از نمادهای بزرگ دیده می‌شود. در حالی که برخی صنایع همچنان با اقبال مواجه‌اند، رفتار سرمایه‌گذاران به‌سوی احتیاط و پایبندی به استراتژی‌های معاملاتی سوق یافته است. این گزارش، تصویری دقیق از وضعیت فعلی بازار، رفتار صندوق‌ها، و چشم‌انداز کوتاه‌مدت ارائه می‌دهد.