پایگاه خبری سرمایه فردا

با کاهش بارندگی به ۱۴۸ میلی‌متر و تهدید کم‌آبی در شهرهای بزرگ، دولت اجرای ۸۸ سد با ظرفیت ۷.۵ میلیارد مترمکعب و ۱۲۴ طرح انتقال آب را آغاز کرده است.

در حالی‌که افکار عمومی و سیاست‌گذاران بر کمبود آب شرب تمرکز کرده‌اند، بحران اصلی ایران در حوزه آب، نه در میزان منابع بلکه در نحوه مدیریت آن نهفته است. از تلفات گسترده در شبکه‌های فرسوده تا حکمرانی متمرکز و ناکارآمد، مجموعه‌ای از ضعف‌های ساختاری باعث شده منابع موجود به‌درستی بهره‌برداری نشوند و بحران از تهران به سراسر کشور سرایت کند. اکنون زمان آن رسیده که نگاه اضطراری به آب جای خود را به سیاست‌گذاری توسعه‌محور و منطقه‌گرا بدهد.

در حالی که خاورمیانه وارد مرحله‌ای تازه از بازتعریف روابط و اولویت‌ها شده، مصرِ تحت رهبری عبدالفتاح السیسی دیگر جایگاه پیشین خود را ندارد. زمانی در کنار ترامپ و سعودی‌ها در مرکز تصمیم‌گیری منطقه‌ای ایستاده بود، اما امروز در حاشیه نشست‌های مهم غایب است.

سیسی اقتصاد مصر را ویران کرد، بدهی‌های عمومی ناپایدار (حدود ۹۰ درصد gdp) را صرف پرداخت به پروژه‌های بیهوده کرد.

در میانه تنش‌های ژئوپلیتیکی خاورمیانه، ایران در حال گذار از نقش یک بازیگر منطقه ای به کنش‌گری تعیین‌کننده در معادلات جهانی است؛ روایتی از بحرانی که دیگر صرفاً جنگی نظامی نیست، بلکه بستری برای بازتعریف نظم اقتصادی و سیاسی آینده تلقی می‌شود.

برخلاف تصورات رایج، موفقیت اقتصادی کشورها نه به جمعیت کم وابسته است و نه به گردشگری، بلکه سرنوشت اقتصاد به درک صحیح قواعد بازار و مدیریت اقتصادی هوشمند بستگی دارد.

بررسی تاریخی ساختارهای سیاسی در خاورمیانه نشان می‌دهد که کشورهای پادشاهی مانند عربستان، امارات و قطر با حفظ پیوندهای سنتی و قواعد تاریخی به ثبات اقتصادی و سیاسی رسیده‌اند. در مقابل، جمهوری‌های سوسیالیستی نظیر سوریه و عراق، با قطع ارتباط از سنت‌ها و تلاش برای مهندسی اجتماعی، دچار بحران و فروپاشی شده‌اند. این تفاوت‌ها را می‌توان با نظریه فردریش هایک درباره نقش سنت‌های تکامل‌یافته در نظم اجتماعی تحلیل کرد.

تحلیل جنگ در خاورمیانه به دو منبع عظیم گازی برمی‌گردد که تحت مالکیت فلسطین است و اسرائیل غرب به دنبال تصاحب آن هستند.

نخستین بیانیه بشار اسد بعد از سقوطش در مسکو منتشر شد. او در هفته های گذشته به دلیل فرار از دمشق مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.