پایگاه خبری سرمایه فردا

بسیاری از سهم‌ها در کف‌های تاریخی معامله می‌شوند و نسبت‌های بنیادی جذاب شده‌اند. اما شرط رشد، دو مؤلفه حیاتی نقدینگی و مدیریت انتظارات تورمی است.

بورس در هفته‌ای سرنوشت‌ساز قرار دارد؛ جایی که شاخص کل در تلاقی سیگنال‌های تکنیکال و تحولات بنیادی، آماده تعیین مسیر میان‌مدت خود است.

در سومین روز شهریور، بازارهای مالی ایران با نوساناتی معنادار مواجه شدند؛ از جهش قیمت دلار تا رشد چشمگیر طلا و رکود در بورس. در حالی که فعالان بازار چشم‌انتظار تعیین تکلیف «مکانیزم ماشه» هستند، تحلیل‌گران از ادامه روند صعودی دلار و طلا سخن می‌گویند و بورس را در وضعیت تعلیق و انتظار توصیف می‌کنند.

در حالی‌که شاخص کل بورس تهران در ظاهر روندی صعودی را نشان می‌دهد، صندوق‌های سرمایه‌گذاری به‌ویژه صندوق‌های اهرمی، با حباب‌های منفی و افت شدید قیمت مواجه‌اند—واگرایی‌ای که تحلیلگران آن را نشانه‌ای از بی‌اعتمادی عمیق سرمایه‌گذاران به پایداری رشد بازار می‌دانند. این شکاف، نه‌تنها بازتابی از رفتار گله‌ای و نوسانات هیجانی است، بلکه زنگ خطری برای ساختار تصمیم‌گیری در بازار سرمایه محسوب می‌شود.

بازار سرمایه در روزهای اخیر شاهد افزایش چشمگیر معاملات هیجانی و خروج گسترده نقدینگی بوده است؛ روندی که نه‌تنها از ضعف بنیادی نشأت می‌گیرد، بلکه تحت تأثیر سوگیری‌های ذهنی سرمایه‌گذاران نیز تشدید شده است. در حالی که شاخص‌ها از تحرک بازمانده‌اند، رفتارهای جبرانی و تصمیمات احساسی، فضای بازار را به سمت ناپایداری بیشتر سوق داده‌اند.

وضعیت بورس شکننده است؛ موقعیتی که هرچند نشانه‌هایی از بهبود در آن دیده می‌شود، اما هنوز فاصله زیادی تا بازگشت به روند صعودی پایدار دارد.

در پی اعلام رسمی وزیر اقتصاد مبنی بر پایان حمایت‌های ویژه از بورس، موجی از نگرانی در میان فعالان اقتصادی شکل گرفته است. شهیر محمدنیا، به تحلیل‌ این موضوع پرداخته است.

بازار سرمایه پس از هفته‌ها افت، نشانه‌هایی از ثبات نسبی را بروز داده است؛ کارشناسان معتقدند که مسیر احیای بازار، نه از دل نوسانات بلکه از دل اصلاحات ساختاری حاصل می‌شود.

اکنون تنها چیزی که می‌تواند قطار متوقف‌شده بورس را دوباره به حرکت درآورد، اراده‌ای سیاسی، جسورانه و مبتنی بر واقعیت‌های اقتصادی است.