پایگاه خبری سرمایه فردا

بورس تهران برای دومین روز متوالی سبزپوش شد و شاخص کل با رشد نزدیک به ۲ درصدی به مرز ۲.۵ میلیون واحد رسید. ورود بیش از ۱۰۰۰ میلیارد تومان پول حقیقی و بهبود تدریجی ارزش معاملات، نشانه‌هایی از بازگشت نسبی اعتماد به بازار را نمایان کرده است. با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند که تا تثبیت معاملات بالای ۶ تا ۷ همت و مشاهده نشانه‌های قطعی تغییر روند، نباید به رشدهای اخیر به‌عنوان آغاز یک موج صعودی پایدار نگاه کرد.

تحلیلگران معتقدند که شهریور می‌تواند نقطه چرخش بازار باشدبه شرط آن‌که ریسک‌های سیاسی و ارزی به‌درستی مدیریت شوند.

شاخص کل بورس نشانه‌هایی از بازگشت به مدار صعودی را ثبت کرد. هم‌زمان، طلا با عبور از مقاومت چندماهه و دلار با تثبیت بالای محدوده ۸۵ هزار تومان، بار دیگر توجه معامله‌گران را به خود جلب کردند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که بازار در حال عبور از کف‌های قیمتی است و سرمایه‌گذاران با نگاه به تحولات سیاسی و ارزی، در حال بازتنظیم سبدهای خود هستند.

تحریم‌هایی که با هدف «ایجاد رنج» برای مردم ایران طراحی شده بودند، حالا با عضویت رسمی تهران در سازمان همکاری شانگهای، اثرگذاری خود را از دست داده‌اند. این تحول نه‌تنها نقطه‌عطفی در تغییر نظم جهانی از هژمونی آمریکایی به همکاری‌های چندجانبه شرقی است، بلکه فرصتی راهبردی برای بازسازی اقتصاد ایران، تقویت دیپلماسی ضدسلطه‌گری و بهبود معیشت مردم در دوران پساتحریم فراهم کرده است.

تداوم تخصیص ارز دولتی به واردات مواد اولیه، ضمن کاهش هزینه‌های تولید، زمینه‌ساز رونق صنایع داخلی و تعادل در بازار مصرف شده و از فشار تقاضای تورم‌زا جلوگیری می‌کند.

در آستانه اجرای مکانیزم ماشه، بازار سرمایه ایران وارد سومین موج ریزش شده است؛ موجی کم‌رمق‌تر از گذشته، اما همچنان نگران‌کننده. نبود حمایت‌های مؤثر، خروج نقدینگی، و چشم‌انداز مبهم سیاسی، فضای بازار را به نقطه‌ای شکننده رسانده‌اند.

در تابستانی که با جنگ ۱۲ روزه و سایه مکانیزم ماشه همراه بود، بازار سرمایه ایران بیش از هر زمان دیگری با خروج نقدینگی و بی‌اعتمادی مواجه شد. سرمایه‌گذاران، در غیاب چشم‌انداز روشن، به‌دنبال پناهگاه‌های امنی چون طلا و دلار رفته‌اند.

در حالی که بازار سرمایه نشانه‌هایی از بهبود در شهریور نشان می‌دهد، سایه سنگین سیاست‌های انقباضی و تهدیدهای سیاسی همچنان بر سر اقتصاد ایران باقی مانده است.

در میانه تلاطم‌های سیاسی، نوسانات بازارهای مالی، و رشد بی‌مهار نقدینگی، اقتصاد ایران در وضعیتی برزخی قرار گرفته است؛ نه در مسیر فروپاشی کامل، نه در مسیر اصلاح پایدار. بازار سرمایه با وجود ارزندگی بالا، از بی‌اعتمادی رنج می‌برد، بازار ارز در سایه سیاست‌های تکلیفی و مکانیزم ماشه تهدید می‌شود، و خانوارها زیر بار تورم پنهان در کالاهای مصرفی خم شده‌اند. آنچه امروز بیش از هر شاخصی اهمیت دارد، نه اعداد و نمودارها، بلکه ذهنیتی است که سیاست‌گذاری را شکل می‌دهد—ذهنیتی که اگر تغییر نکند، حتی توافق‌های سیاسی نیز راهی به سوی ثبات نخواهند گشود. این گزارش‌ها، تلاشی هستند برای ترسیم دقیق این برزخ اقتصادی و ارائه مسیرهایی برای عبور از آن، پیش از آن‌که دیر شود.