پایگاه خبری سرمایه فردا

از سال ۱۳۶۸ تاکنون، ده دولت در جمهوری اسلامی ایران شکل گرفته‌اند که هرکدام با ترکیب سنی خاصی، بازتابی از شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خود بوده‌اند. دولت اول هاشمی رفسنجانی با وزرایی جوان و پرانرژی آغازگر دوران سازندگی بود، در حالی که دولت خاتمی با میانگین سنی بالاتر، تلفیقی از مدیران باتجربه و چهره‌های نوگرا را به میدان آورد. این گزارش، با مرور سن وزرا در سه دولت نخست پس از جنگ، تصویری از روند بلوغ مدیریتی کشور در مسیر بازسازی و اصلاحات ارائه می‌دهد.

در نخستین سالگرد دولت چهاردهم، رئیس‌جمهور در گفتگویی ضبط‌شده و آرام با سه چهره رسانه‌ای حاضر شد؛ نشستی که با وجود قاب‌بندی حرفه‌ای و تلاش برای تنوع سیاسی، به تکرار کلیات پیشاانتخاباتی و فقدان پاسخ‌های مستند و عملکردمحور ختم شد. در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، این گفتگو نه به پرسش‌های مردم پاسخ داد، نه به اعتماد عمومی افزود؛ بلکه به یک دورهمی بی‌اثر در قاب تلویزیون تبدیل شد.

هفته دولت در جمهوری اسلامی ایران، فرصتی برای بازنگری در میثاق خدمت میان دولت و ملت است؛ جایی که بیانات راهبردی رهبر معظم انقلاب، شاخص‌های دولت مطلوب اسلامی را ترسیم می‌کند. در این میان، دولت شهید آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی، به عنوان نمونه‌ای کم‌نظیر از تحقق عملی آرمان‌های حکمرانی اسلامی، مورد تحسین ویژه رهبری قرار گرفت. مردمی‌بودن، عدالت‌محوری، جهاد بی‌وقفه، دیپلماسی عزتمند و انسجام‌آفرینی، ویژگی‌هایی بودند که این دولت را به الگویی ممتاز در تاریخ انقلاب بدل ساختند.

در حالی‌که آرژانتین با اصلاحات ساختاری و کاهش حجم دولت به رشد اقتصادی چشمگیر دست یافته، ایران همچنان با دولتی بزرگ، پرهزینه و ناکارآمد دست‌وپنجه نرم می‌کند. مقایسه ساده با کشورهای توسعه‌یافته نشان می‌دهد که ادامه این مسیر، جز تورم و فرسایش منابع ملی، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

دولت پزشکیان با تمرکز بر رفع اضطرارات فوری نظیر تأمین برق تابستان، نشان داده که اقتضائات و فشارهای محیطی می‌توانند مسیر سیاست‌گذاری صنعتی و انرژی کشور را تغییر دهند. این چالش‌ها، هرچند دشوار، زمینه‌ساز حرکت به سوی توسعه پایدار خواهند بود.

یکی از تفاوت‌های اصلی عملکرد بودجه‌ای دولت در ۱۴۰۴ نسبت به بودجه‌های قبلی، تجمیع اقلام فرابودجه‌ای ذیل سقف منابع و مصارف عمومی است.

به گزارش سرمایه فردا، اقدامات دولت در اقتصاد میتواند در تعامل بین مردم و جامعه نقش داشته باشد. همانطور که فساد در ویتنام منجر به نابودی دولت شد.