پایگاه خبری سرمایه فردا

در جامعه‌ای که ازدواج به کمک هدایا و کارتخوان‌ها به یک صندوق سرمایه‌گذاری جمعی بدل شده، مرگ همچنان بار مالی سنگینی بر دوش خانواده‌ها می‌گذارد. مقایسه هزینه‌های عروسی و مراسم تدفین نشان می‌دهد که در بسیاری موارد، آخرین بدرقه یک عزیز از آغاز زندگی یک زوج جوان گران‌تر تمام می‌شود؛ واقعیتی که نه‌تنها بحران اقتصادی، بلکه بحران امید اجتماعی را آشکار می‌سازد.

جوانان با تجرد اجباری، فشار اقتصادی و آرزوهای دست‌نیافتنی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، پدیده شوگر مامی و شوگر ددی به الگویی نگران‌کننده بدل شده است؛ رابطه‌هایی که با وعده رفاه آغاز می‌شوند و با احساس بردگی، افسردگی و فروپاشی عاطفی به پایان می‌رسند. این پدیده، نه یک انحراف فردی، بلکه نشانه‌ای از بحران‌های ساختاری در جامعه‌ای است که نهادهایش از کار افتاده‌اند.

تغییر رویکرد جوانان به ازدواج فقط به مسأله اقتصادی و تغییر سبک زندگی برنمی گردد، حتی افکار جوانان و نسل زد نسبت به قبل تغییر کرده است.

حقوق زناشوئی در قانون به صراحت حدود مرد و زن را مشخص می‌کند‌ حتی بعد از طلا نحوه تعامل دو طرف درباره برخورد با فرزندان را تعیین کرده‌است.