پایگاه خبری سرمایه فردا

جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل در خرداد ۱۴۰۴، با همه پیچیدگی‌های سیاسی، اجتماعی و انسانی‌اش، حالا به سوژه‌ای داغ برای سینمای ایران بدل شده است. از «ماجرای نیمه‌شب» محمدحسین مهدویان تا انیمیشن «بچه‌های جنگ»، فیلم‌سازان ایرانی تلاش می‌کنند این واقعه کوتاه اما پرتنش را در حافظه جمعی ثبت کنند. اما روایت این جنگ، تنها بازسازی صحنه‌های نبرد نیست؛ بلکه فرصتی است برای بازتاب اضطراب‌های مردمی، شکاف‌های اجتماعی، و تجربه‌های انسانی در دل یک درگیری مدرن. سینمای ایران، اگر بخواهد از شعارزدگی فاصله بگیرد، باید به سراغ روایت‌هایی برود که جنگ را نه فقط در میدان، بلکه در دل خانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و وجدان‌های فردی دنبال می‌کنند.

در سال‌های اخیر، سینمای ایران و سریال‌های نمایش خانگی به صحنه‌ای برای بازتاب خشونت تبدیل شده‌اند؛ خشونتی که از مرز خون و گلوله فراتر رفته و به تاریک‌ترین راهروهای روان انسان نفوذ کرده است. از قتل‌های زنجیره‌ای در «زخم کاری» تا فروپاشی خانوادگی در «برادران لیلا»، این آثار نه‌تنها سرگرمی نیستند، بلکه آیینه‌ای از خشم‌های فروخورده، ناکامی‌های اجتماعی و تروماهای جمعی‌اند. آیا این نمایش بی‌پرده خشونت، راهی برای آگاهی‌بخشی است یا نسخه‌ای تازه از قانون جنگل در جهان روایت‌های تصویری؟

صحنه‌های آتش‌زدن کتب درسی توسط دانش‌آموزان ایرانی در پایان سال تحصیلی، نشانه‌ای از فرسودگی نظام آموزشی است؛ ساختاری که نه‌تنها احترام به منابع علمی را نهادینه نکرده، بلکه سالانه میلیاردها تومان سرمایه را بی‌ثمر به چرخه‌ای مصرفی و غیرتربیتی تحمیل می‌کند—در حالی‌که کشورهایی مانند سوئد، با تأکید بر تربیت، مشارکت‌پذیری و حفظ منابع، مدرسه را به فضای زندگی و رشد تبدیل کرده‌اند.

نمایش خانه عروسک، یکی از مهمترین نمایشنامه‌های ایبسن، درباره زنی به نام نورا است که ...

نشست صمیمی رئیس سازمان سینمایی کشور با اصحاب رسانه (۲۲ مردادماه) با حضور جمع زیادی از فعالان، خبرنگاران و خانواده سینما برگزار شد.

دومین جشنواره سراسری هنرجویان آموزشگاه‌های آزاد سینمایی با عنوان «راه سیمرغ» توسط معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان امور سینمایی و سمعی بصری، از ۲۸ آبان تا سوم آذر ماه سالجاری در کشور برگزار می‌شود.