پایگاه خبری سرمایه فردا

این یادداشت تلاش می‌کند تا با الهام از تجارب تاریخی جنگ‌های بزرگ، به‌خصوص جنگ جهانی دوم، نشان دهد که چرا سیاست پولی در زمان جنگ و تحریم، باید از یک ابزار منفعل کنترل تورم، به یک ابزار فعال برای مدیریت اقتصاد نبرد و تقویت قدرت ملی تبدیل شود.

اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۳ علی‌رغم کاهش نسبی در نرخ رشد، همچنان مسیر مثبت خود را حفظ کرده است. به طوری که رشد اقتصادی ایران سال گذشته ۳.۱ درصد ثبت شده وهمه بخش ها تقریبا ثبات روند صعودی را حفظ کرده اند.

این گزارش با نگاهی جامع، به بررسی پیدایش بورس و عملکرد بورس به‌عنوان سپر تورمی و مکانیزم سازمان‌یافته تأمین مالی پرداخته و جایگاه آن را در تحولات اقتصادی کشور تحلیل می‌کند.

با تداوم آتش‌بس و اظهارات ترامپ مبنی بر ازسرگیری مذاکرات، گمانه‌زنی‌ها پیرامون توافقات پشت‌پرده و سناریوهای آتی تشدید شده‌اند. در این میان، بازارهای ارز و سهام تحت تأثیر نااطمینانی‌های سیاسی، فشار کسری بودجه، و احتمال اجرای مکانیزم ماشه، در وضعیتی چند‌وجهی قرار گرفته‌اند.

بررسی روند تاریخی نسبت «پی بر ایی» در بورس تهران نشان می‌دهد که در دوره‌های بحرانی، بازار به سطوح کف مشخصی واکنش نشان داده است.

آراد پورکار؛ سرمایه فردا: در روزهای اخیر، موضوع مهمی در خصوص ارائه یک بسته حمایتی ویژه برای بازار سرمایه مطرح شده است. این حمایت ممکن است از محل منابع صندوق توسعه ملی یا از طریق تخصیص

نزدیک به ۲۰ نفر از گروهی که ژست اصلاحات ساختاری در اقتصاد هستند سابقه پست های مانند وزیر و رئیس سازمان برنامه و ... دارند به همین دلیل آنها بیشتر بیانیه نمایشی است.

تحقق سرمایه‌گذاری مؤثر در بخش تولید، نیازمند هم‌افزایی سه مؤلفه بنیادین است: تقاضای سرمایه‌گذاری، تأمین منابع مالی، و دسترسی به کالاهای سرمایه‌ای. در این میان، نهادهایی چون مجلس شورای اسلامی، بانک مرکزی، و وزارت امور اقتصادی و دارایی هر یک نقشی تعیین‌کننده در شکل‌گیری این سه‌ضلعی ایفا می‌کنند. این یادداشت، با نگاهی تحلیلی، به بررسی وظایف این نهادها در مسیر تحقق اهداف تولیدمحور کشور در سال ۱۴۰۴ می‌پردازد.

در بازار ایران، تحلیل سیاسی اغلب نه بر پایه‌ی داده و ساختار، بلکه بر اساس منافع شخصی و امیدهای ذهنی ارائه می‌شود. فعالان باسابقه و حتی باسواد بازار، تحلیل‌هایی را منتشر می‌کنند که بیشتر بازتاب پورتفوی خودشان است تا واقعیت‌های میدانی. این آمیختگی خطرناک میان تحلیل و منافع، نه‌تنها سرمایه‌گذاران خرد را گمراه می‌کند، بلکه در بلندمدت اعتماد عمومی به تحلیل‌گران و رسانه‌ها را نیز فرسایش می‌دهد.