پایگاه خبری سرمایه فردا

سفر علی لاریجانی به پاکستان تنها یک دیدار رسمی نیست؛ این سفر در بستر بحرانی شکل گرفته که سایه جنگ طالبان و اسلام‌آباد بر مرزهای شرقی ایران انداخته و تهران را ناگزیر ساخته تا نگاه راهبردی خود را از غرب به شرق معطوف کند.

با شکست مذاکرات آتش‌بس میان طالبان افغانستان و پاکستان و تشدید حملات مرزی، بحران امنیتی در جنوب آسیا وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ وضعیتی که پیامدهای مستقیم آن می‌تواند مرزهای شرقی ایران را تحت فشار قرار دهد. در چنین شرایطی، تحرکات دیپلماتیک عباس عراقچی و رایزنی‌های گسترده تهران با قدرت‌های منطقه‌ای نشان می‌دهد ایران در پی ایفای نقشی فعال برای مهار بحران است؛ نقشی که اگر به میانجی‌گری عملی و ساختاری تبدیل نشود، ممکن است فرصت مدیریت بحران از دست برود و ایران تنها به واکنش در برابر پیامدهای آن بسنده کند.

تصویب سریع و بی‌سابقه اصلاحیه بیست‌وهفتم قانون اساسی پاکستان، ارتش را به جایگاهی فراتر از گذشته رسانده و فیلدمارشال عاصم منیر را به قدرتمندترین فرد این کشور بدل کرده است؛ تمرکز قدرتی که نه‌تنها ساختار سیاسی داخلی را دگرگون می‌کند، بلکه پیامدهای منطقه‌ای و بین‌المللی گسترده‌ای نیز به همراه خواهد داشت.

توافق تازه میان افغانستان و پاکستان برای توقف درگیری‌ها، اگرچه گامی در مسیر کاهش تنش‌های مرزی است، اما با توجه به حضور گروه‌های مسلح مستقل، مرزهای نفوذپذیر و اختلافات امنیتی عمیق، بیشتر به یک آتش‌بس تاکتیکی شباهت دارد تا نقطه آغاز صلحی پایدار. تحلیلگران هشدار می‌دهند که بدون سازوکارهای اجرایی و نظارتی مؤثر، این توافق ممکن است به سرعت فرسوده شود.

درگیری پاکستان و افغانستان بالا گرفته‌است. این اختلاف بر سر قبایل مذهبی آغاز شد. اما هم اکنون ابعاد گسترده ای به خود گرفته‌است.