پایگاه خبری سرمایه فردا

ملی‌گرایی‌ای که با ترکیب پارانویای دائمی و خودبزرگ‌بینی تاریخی، هر نقدی به نمادهای ملی را تهدیدی وجودی می‌بیند و با اسطوره‌سازی از فردوسی و روایت‌های گزینشی تاریخ، هویتی بسته و برتری‌طلب می‌سازد. نویسنده این جریان را نه نشانه اقتدار، بلکه بیماری فکری می‌داند که گفت‌وگو و نقد را سرکوب کرده و جامعه را در چرخه‌ای از ترس، خودستایی و تحریف تاریخی گرفتار می‌کند.

علی کاکادزفولی، جامعه‌شناس سیاسی، در این یادداشت تحلیلی به بررسی سازوکار شکل‌گیری تصویر مقتدر از رئیس‌جمهوری می‌پردازد؛ تصویری که پیش از تحقق دستاوردهای عینی، در ذهن مردم و نخبگان شکل می‌گیرد و بر پایه ثبات گفتمانی، توان اجرایی، انسجام تیمی و نشانه‌گذاری‌های سنجیده در داخل و خارج بنا می‌شود. او ضمن تشریح اجزای این تصویر، هشدار می‌دهد که چگونه خطاهای راهبردی، روایت‌های متناقض و نمایش‌گرایی می‌توانند سرمایه نمادین ریاست‌جمهوری را فرسوده کنند.

نقش روابط عمومی‌ها در دنیای امروز که فناوری ها و شبکه های اجتماعی توسعه پیدا کرده و نسل زد ۸ ساعت روزانه اینترنت استفاده می کند تغییر کرده است.

در جامعه سرمایه‌داری، دولت دموکراتیک باید مواظب باشد که درباره بازار چه چیزی را کنترل می‌کند‌. هر جور کنترلی به نتایج خوب منتهی نمی‌شود.

نقش هوش در جامعه و در کمال آن هوش مصنوعی آغاز زوال دولت به مثابه یک نهاد تاریخی است. برای فهم آن رابطه علم، دین و دولت در تاریخ بررسی می‌شود.