پایگاه خبری سرمایه فردا

بحران انرژی در ایران نه حاصل «ناترازی» عددی، بلکه نتیجه مستقیم سال‌ها سوءمدیریت، حذف نظارت مدنی، و بی‌پاسخ‌ماندن دستگاه‌های متولی است. تجربه‌های شکست‌خورده‌ای چون شوک‌درمانی، بارها آزموده شده و بارها مردود شده‌اند. آنچه امروز بیش از هر زمان نیاز داریم، بازگشت به عقلانیت اقتصادی، شفاف‌سازی منابع، و احیای نظارت رسمی و مردمی است. تا زمانی که مفاهیم جعلی جای واقعیت‌های تلخ را بگیرند، هزینه بحران را مردم خواهند پرداخت، نه تصمیم‌گیرانی که از پاسخگویی گریزان‌اند.

شتاب فزاینده مصرف برق و رکود در سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی، ایران را با یکی از شدیدترین ناترازی‌های انرژی صنعتی مواجه کرده است؛ بحرانی که با خاموشی‌های گسترده در صنایع مادر و شهرک‌های تولیدی، نه‌تنها اقتصاد ملی را دچار اختلال کرده بلکه به گسست زنجیره تولید، کاهش اعتماد تجاری و افت سرمایه‌گذاری منجر شده است. گزارش پیش‌رو، با تحلیل ابعاد فنی، نهادی و راهبردی این چالش، مسیرهای برون‌رفت از بحران و الزامات گذار به حکمرانی پایدار انرژی را ترسیم می‌کند

از اعتصاب کامیون‌داران و کشاورزان گندم‌کار تا پنهان‌کاری در مصرف آب صنایع بزرگ، نشانه‌های ناترازی اقتصادی بیش از پیش آشکار شده است. افزایش قیمت آرد، تعطیلی نانوایی‌ها، کمبود برق و آب، و فشارهای تورمی، اقتصاد ایران را به مرحله‌ای بحرانی رسانده که در آن سوءمدیریت و تصمیمات کوتاه‌مدت، مشکلات ساختاری را تشدید کرده‌اند. آیا دولت برای مهار این وضعیت راهکاری پایدار دارد، یا این بحران‌ها همچنان ادامه خواهند یافت؟

به گزارش سرمایه فردا، واژه ناترازی که دولت چهاردهم آن را به محور بحث‌های اقتصادی تبدیل کرد، فراتر از انرژی و برق است.

سال آینده نزدیک به ۵۰ درصد ناترازی گاز و ۲۴ هزار مگاوات ناترازی برق خواهیم داشت. اما آیا برنامه دولت جذب سرمایه گذار در این بخش است؟

ناترازی انرژی‌ اقتصاد ایران را تحت تاثیر قرار داده است. راهکارهای پوشش کسری آن از طریق انرژی های تجدید پذیر بررسی شد.

رضا روحی در یادداشتی به تبعات سیاست‌گذاری غیرکارشناسی و راهکار حل بحران‌ در اقتصاد کشور پرداخته است. در این متن جزئیات را بخوانید.

راهکار حل ناترازی بنزین این نیست که ۲۵ میلیون نفری که هم اکنون زیر خط فقر هستند را قربانی واردات بنزین کنیم. بلکه باید خودروها را برقی کرد.