پایگاه خبری سرمایه فردا

در روز جهانی غذا، جهان بار دیگر با تناقضی تلخ روبه‌روست: غذای کافی تولید می‌شود، اما صدها میلیون نفر همچنان گرسنه‌اند. در ایران نیز، ناامنی غذایی نه‌تنها به فقر و تورم گره خورده، بلکه به شکاف‌های منطقه‌ای و بی‌عدالتی ساختاری دامن می‌زند.

در حالی‌که نان کامل می‌تواند نقش یک داروی تغذیه‌ای را ایفا کند، در ایران نه کارخانه‌ها انگیزه‌ای برای تولید آرد سبوس‌دار دارند، نه نانوایی‌ها توان پخت آن را، و نه سیاست‌گذاران مشوقی برای حمایت از آن ارائه داده‌اند. نتیجه؟ میلیون‌ها ایرانی، به‌ویژه اقشار کم‌درآمد، از یکی از مهم‌ترین منابع سلامت محروم مانده‌اند.

نماد «غزر» متعلق به شرکت صنعتی زر ماکارون، یکی از برندهای شناخته‌شده صنعت غذایی ایران است که با تکیه بر ظرفیت تولید بالا، تنوع محصول و حضور در بازار داخلی و صادراتی فعالیت می‌کند. با وجود جایگاه برند، چالش‌هایی مانند نوسانات هزینه‌های تولید، قیمت‌گذاری دولتی و محدودیت‌های صادراتی، ارزندگی این نماد را وابسته به اصلاحات عملیاتی و توسعه بازارهای هدف کرده است.

درآمد ماهانه یک فست‌فود متوسط در مناطق پرتردد تهران به بیش از ۱۵۰ میلیون تومان می‌رسد؛ در حالی که بسیاری از رستوران‌های سنتی با هزینه‌های بالای مواد اولیه و پخت زمان‌بر، به سودی کمتر از نصف این رقم رضایت می‌دهند.

در لایحه بودجه سال ۱۴۰۳، اعتبار سازمان شیلات ایران با افتی ۷۴ درصدی نسبت به سال قبل، به ۲٬۳۹۶ میلیارد ریال کاهش یافته است؛ در حالی که این نهاد با بیش از نیم قرن سابقه، مستقیماً با ۵۰ هزار صیاد عضو تعاونی‌ها در ارتباط است و حذف آن می‌تواند به تضعیف سیاست‌گذاری تخصصی در حوزه منابع آبزی منجر شود.

زمزم آذربایجان، از زیرمجموعه‌های هلدینگ غذایی سینا به مدیریت مهدی صولی، با زیان انباشته، بدهی‌های میلیاردی و توقف تولید مستقل، در وضعیت بحرانی قرار دارد. ساختار مالی نامتعادل و وابستگی کامل به خدمات کارمزدی، آینده این برند قدیمی را با ابهام روبه‌رو کرده است.

در آستانه هفته دولت، گروه صنعتی زر با کلنگ‌زنی فاز نخست مجتمع عظیم تولید انرژی «متازر»، عزم خود را برای ورود جدی به عرصه برق پاک به نمایش گذاشت. این پروژه ۷۰۰ هکتاری با سرمایه‌گذاری ۲۵۰ میلیون دلاری و مشارکت سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، قرار است به یکی از قطب‌های نوآوری و تولید انرژی‌های تجدیدپذیر کشور تبدیل شود.

در سال گذشته، صادرات محصولات غذایی و مواد اولیه ایران با رشد چشمگیری همراه شد و به رقم ۴.۵ میلیارد دلار رسید. افزایش تقاضای خارجی، سیاست‌های حمایتی دولت، و تمرکز بر بازارهای منطقه‌ای از جمله عراق، امارات و روسیه، زمینه‌ساز این موفقیت بوده‌اند. با وجود چالش‌هایی چون نوسانات ارزی و محدودیت‌های زیرساختی، ایران توانسته جایگاه خود را در صادرات فرآورده‌های غذایی صنعتی تثبیت کند؛ اما استمرار این روند نیازمند اصلاحات ساختاری و توسعه دیپلماسی اقتصادی است.

در سال ۱۴۰۴ بازار حبوبات ایران با ممنوعیت صادرات و آغاز واردات رسمی، شاهد افزایش عرضه و نوسانات قیمتی کنترل‌شده بود. با ورود بیش از ۷۶ هزار تن حبوبات و تعیین قیمت‌های مصوب، دولت کوشید فشار تورمی را در اقلامی مانند عدس، لوبیا و نخود کاهش دهد. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد در نیمه دوم سال، بازار به سمت ثبات نسبی پیش خواهد رفت.