پایگاه خبری سرمایه فردا

در تابستان ۱۴۰۴، قطعی‌های گسترده برق و اجرای ناقص برنامه‌های حمایتی، تولید فولاد را با افت ۵.۷ درصدی مواجه کرده و صادرات این محصول را ۴۰۰ میلیون دلار کاهش داده است.

فولاد مبارکه، با رویکردی چندوجهی و آینده‌نگر، توانسته از یک تولیدکننده فولاد خام به یک هلدینگ صنعتی با ظرفیت خلق ارزش در حوزه‌های معدن، انرژی، فناوری، سلامت، لجستیک و صادرات تبدیل شود. این شرکت، نه‌تنها در تولید، بلکه در سیاست‌گذاری صنعتی، توسعه منطقه‌ای و خلق ارزش پایدار نقش‌آفرینی کرده است.

شرکت فولاد کاویان در سال‌های ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ با افت شدید در تولید،فروش و سودآوری مواجه شده به طوری که کاهش ۳۰ درصدی درآمد، افت ۸۵ درصدی سود هر سهم چشم انداز شرکت را مبهم کرده است.

شرکت فولاد شرق کاوه، از واحدهای وابسته به بنیاد مستضعفان، با بیش از ۵٬۱۷۶ میلیارد تومان بدهی مشکوک‌الوصول به بانک کشاورزی، در وضعیت اعتباری شکننده قرار دارد. در حالی که پروژه کنسانتره سنگان و مجتمع تجاری فیروزه شرق به‌عنوان وثیقه در رهن بانک قرار گرفته‌اند، تأخیر بیش از ۱۸ ماه در بازپرداخت و کمبود سرمایه در گردش، این شرکت را در معرض جرایم مالی و نظارت‌های سخت‌گیرانه قرار داده است.

فولاد اکسین خوزستان با بیش از ۷۵ میلیارد تومان تسهیلات معوق و مدیریتی که هم‌زمان در چهار شرکت دیگر نیز مسئولیت دارد، در موقعیتی قرار گرفته که شفافیت مالی و تمرکز مدیریتی آن با پرسش‌های جدی روبه‌روست. در حالی که بخشنامه سازمان بازرسی درباره تعدد مسئولیت‌ها صادر شده، وضعیت فعلی این شرکت نیازمند بازنگری فوری است.

عضو هیات مدیره انجمن فولاد ایران، با انتقاد از تأثیر مستمر ناترازی انرژی بر صنعت کشور، از کاهش ۱۰ میلیون تنی تولید فولاد و از دست رفتن ۵ میلیارد دلار درآمد صادراتی خبر داد. او تأکید می‌کند که اصلاح قیمت حامل‌های انرژی در بخش خانگی و ورود سرمایه‌گذاران به صنعت برق، می‌تواند راه‌حل پایدار برای حفظ جایگاه جهانی فولاد ایران باشد.

در نیمه دوم ۲۰۲۵، فولاد از یک کالای صنعتی به ابزاری ژئوپلیتیکی بدل شد؛ جایی که چین با جهش صادراتی، بازطراحی زنجیره تأمین و نفوذ در بازارهای نوظهور، نه‌تنها قواعد رقابت را تغییر داد، بلکه نقشه قدرت اقتصادی جهان را از نو ترسیم کرد.

صنعت فولاد ایران در نقطه‌عطفی راهبردی قرار دارد؛ گذار از صادرات مواد خام به تولیدات پیشرفته مستلزم بازنگری در سیاست‌های حمایتی، سرمایه‌گذاری در فناوری‌ و اتصال به بازار جهانی است.

� در مرداد ۱۴۰۴، صنعت فولاد ایران و جهان در تقاطع رکود ساخت‌وساز، جهش صادرات و رقابت منطقه‌ای قرار گرفته‌اند. چین با کاهش شدید فعالیت‌های عمرانی، تولید را کاهش داده و صادرات را به رکورد تاریخی رسانده است؛ در حالی‌که ایران با افت تولید آهن اسفنجی، محدودیت‌های صادراتی و عقب‌نشینی از بازار عراق، با چالش‌های ساختاری مواجه است. در همین حال، ترکیه و قطر با بهره‌گیری از مزیت‌های لجستیکی و سیاست‌های حمایتی، سهم خود را از بازار منطقه‌ای افزایش داده‌اند. این تحولات نشان می‌دهد که حفظ جایگاه ایران در زنجیره جهانی فولاد، نیازمند اصلاحات فوری، راهبرد صادراتی منسجم و بازتعریف نقش زیرساخت‌های صنعتی است.