پایگاه خبری سرمایه فردا

با گذشت پنج سال پیاپی از بارش‌های کمتر از نرمال، ایران در آستانه ورود به ششمین سال خشکسالی قرار دارد. کاهش شدید بارندگی، افت سطح آب‌های زیرزمینی، تهدید امنیت غذایی و بحران تأمین آب شرب، نشانه‌هایی از یک سال آبی پرخطر هستند که تنها با اصلاح حکمرانی آب و بازنگری در الگوی مصرف می‌توان از تبعات آن کاست.

تالاب گاوخونی، روزگاری زیستگاه پرندگان مهاجر و نماد پویایی اکوسیستم مرکزی ایران، امروز به نقطه‌ای بحرانی در نقشه سلامت و محیط زیست کشور تبدیل شده است. خشکی مزمن، برداشت‌های بی‌رویه از منابع معدنی و بی‌توجهی به حقابه زیست‌محیطی، این پهنه آبی را به منبع ریزگردهای سرطان‌زا و تهدیدی جدی برای حیات انسانی و طبیعی بدل کرده است.

تغییر اقلیم پدیده‌ای علمی و برگرفته از فعالیت‌های مخرب انسانی‌ست، نه توطئه‌ای ماورایی یا دست پنهان دشمنان. در حالی‌که برخی با روایت‌های خرافی و تبلیغات عوام‌فریبانه به تحریف واقعیت می‌پردازند، شواهد موجود نشان می‌دهد که تخریب محیط زیست، رشد بی‌رویه گازهای گلخانه‌ای، و سیاست‌های ناکارآمد، عامل اصلی بحران‌ زیست‌محیطی امروز ایران هستند.

خودکفایی یک هدفگذاری عجیبی در کشوری ایران نیست، که برخوردار از سرمایه اجتماعی و تنوع اقلیمی است. اما الگوی کشت چالش‌های وجود دارد.

رئیس مرکز ملی مطالعات و تحقیقات دریاچه خزر با بیان این که سرعت کاهش آب دریای خزر در سه سال اخیر افزایش یافته است گفت: شرایط اقلیمی و به ویژه افزایش دما را به عنوان یک عامل تاثیرگذار و کلیدی در این زمینه قلمداد می‌کنیم.