پایگاه خبری سرمایه فردا

کتاب «لابی اسرائیل و سیاست خارجی آمریکا»، نوشته جان مرشایمر و استیون والت، پرده از یکی از جنجالی‌ترین و کمتر بررسی‌شده‌ترین ابعاد سیاست خارجی ایالات متحده برمی‌دارد.

پس از سال‌ها تأکید بر قدرت سخت، ایران اکنون در موقعیتی قرار دارد که با دیپلماسی فعال و استفاده از ابزارهای قدرت نرم، روابط منطقه‌ای خود را گسترش دهد. از مذاکرات راهبردی تا نشست‌های بین‌المللی، فرصت‌هایی برای گفتگوی مؤثر میان ایران و کشورهای عربی منطقه فراهم شده است. با بهره‌گیری از دیپلماسی عمومی، تعاملات فرهنگی، و سیاست‌های همکاری اقتصادی، ایران می‌تواند تصویری نوین از خود ارائه دهد و نقش سازنده‌ای در تحولات آینده منطقه ایفا کند.

در دوران بحران‌های جهانی و بازگشت ناسیونالیسم اقتصادی، حمایت‌گرایی به ابزاری برای توجیه ناکارآمدی اقتصادی بدل شده است. هاجون چانگ، نظریه‌پرداز مشهور توسعه‌گرایی، با دفاع از حمایت‌گرایی در کشورهای در حال توسعه، ناخواسته به مروج سیاست‌های تغییر جهان کمک کردند.

نامه ترامپ به تهران از طریق امارات متحده عربی، نقطه‌ای جدید در میانجی‌گری منطقه‌ای رقم زده است. امارات، برخلاف کشورهایی مانند عمان و قطر، نقشی متفاوت و پرریسک ایفا کرده و انور قرقاش، مشاور دیپلماتیک، حامل این پیام بوده است. اما آیا این اقدام به پیشبرد گفتگوها کمک می‌کند، یا تنها زمینه‌ساز تنش‌های جدید خواهد شد؟

انتشار سندی درباره دریافت ۱۲۵ میلیون تومان حقوق و مزایای سختی کار توسط کعب عمیر، نماینده شوش، از شرکت لوله‌سازی اهواز، موجی از انتقادات و ابهامات را به همراه داشته است. این در حالی است که وی به عنوان نماینده مجلس، در محیطی اداری فعالیت می‌کند و دریافت مزایای سختی کار برای او، در کنار توزیع ناعادلانه حقوق بین نیروهای ستادی و عملیاتی، سوالات جدی درباره شفافیت و عدالت در سیستم پرداخت‌ها ایجاد کرده است.

در طول تاریخ، تقدیرگرایی و باور به امور غیبی نقش مهمی در شکل‌دهی وقایع تاریخی و سرنوشت ملت‌ها داشته‌اند. از قیام جهیمان در مکه تا نبرد ام‌درمان در سودان، این باورها موجب وقوع طغیان‌ها و شورش‌های متعددی شده‌اند. امروزه نیز جوامع با سوالی مهم روبرو هستند: آیا تقدیرگرایی همچنان بر جهان تاثیرگذار خواهد بود یا انسان‌گرایی و دنیاگرایی جایگزین آن خواهد شد؟

با توجه به شرایط خاص منطقه و اوضاع اقتصادی کشور، بیش از هر زمان دیگری جای خالی یکی از بزرگ‌ترین سیاستمدار تحول‌خواه احساس می‌شود.

سیاست بین‌المللی ایران در قبال غرب و شرق تاکنون بر مبنای ماحظات کشور روسیه بوده است. درحالی که منافع ایران توسط این کشور تامین نشده است.

به گزارش سرمایه فردا، انقلاب ها بر اساس طرح و نقشه به وجود نمی آیند بلکه خود جوشند و بیشتر تابع حوادث و اتفاقات پیش بینی نشده اند.