پایگاه خبری سرمایه فردا

در نظام‌های اقتصادی موفق، بازار به‌عنوان نیروی محرکه توسعه شناخته می‌شود. تجربه جهانی نشان می‌دهد که احترام به مکانیسم‌های بازار و پرهیز از دخالت‌های غیرضروری، عامل اساسی در رشد اقتصادی کشورها بوده است. آیا اقتصاد ایران با پذیرش اصول بازار و مولدسازی منابع، مسیر جدیدی برای خروج از رکود و ناترازی‌های اقتصادی در پیش خواهد گرفت؟

با ادامه مذاکرات و تأثیرات اقتصادی ناشی از آن، بازار سرمایه با رفتار محتاطانه سرمایه‌گذاران روبه‌رو شده است. در حالی که هیجانات مقطعی همچنان نقش پررنگی در معاملات دارند، ابزارهای نظارتی از جمله تنظیم دامنه نوسان و مدیریت اعتبارات می‌توانند در کنترل نوسانات بازار مؤثر باشند. علاوه بر این، سیاست‌های مالی و نرخ بهره همچنان به‌عنوان عوامل تعیین‌کننده روند بازار سرمایه مطرح هستند. نبود وزیر اقتصاد و عدم تدوین سیاست‌های پایدار، موجب افزایش عدم‌قطعیت شده و کارشناسان بر لزوم اصلاحات ساختاری و تقویت زیرساخت‌های فناوری تأکید دارند. آینده بازار وابسته به تصمیمات کلان اقتصادی و تحولات مذاکرات خواهد بود.

با کاهش شاخص نوسانات و افزایش جریان سرمایه به بازارهای اروپایی، شاخص‌های سهام به رشد خود ادامه دادند. در حالی که بازار سهام آمریکا با چالش‌های تعرفه‌ای و کاهش هزینه‌های دولتی مواجه است، بازارهای اروپایی از سیاست‌های جدید اقتصادی و افزایش بودجه‌های دفاعی بهره می‌برند. در همین حال، تحولات تورمی آمریکا و مذاکرات تجاری با چین، همچنان عامل تعیین‌کننده مسیر بازارهای جهانی خواهند بود. سرمایه‌گذاران در انتظار داده‌های کلیدی هفته آینده هستند تا روند تصمیمات پولی و سرمایه‌گذاری مشخص‌تر شود.

بررسی ارزش خالص دارایی‌های تیپیکو (NAV) نشان می‌دهد که سهم شرکت با ارزش‌گذاری متعادل در بازار معامله می‌شود. تحلیل ترکیب سرمایه‌گذاری‌ها، عملکرد شرکت‌های زیرمجموعه و تأثیرات شرایط کلان اقتصادی، تصویری دقیق‌تر از چشم‌انداز این مجموعه ارائه خواهد داد.

تحلیل خالص ارزش دارایی‌های ونیکی حکایت از این دارد که این شرکت فعلا نسبت به ارزش واقعی خود فاصله دارد و می تواند این گپ را جبران کند.

با توجه به موقعیت استراتژیک ایران، منابع طبیعی فراوان، و سرمایه‌ی انسانی قدرتمند، کشور می‌تواند به یک قطب اقتصادی منطقه‌ای تبدیل شود. با این حال، سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، کاهش سرمایه‌گذاری در صنایع کلیدی، و چالش‌های ژئوپولیتیک، فرصت‌های رشد را محدود کرده‌اند. ایران چگونه می‌تواند با یک استراتژی هوشمندانه، جایگاه خود را در اقتصاد جهانی تثبیت کند؟

در نگاه نخست، «حق کار» و «حق حیات» به‌عنوان اصول انسانی و اجتماعی، بدیهی به نظر می‌رسند. اما هنگامی که این مفاهیم را در چارچوب اقتصاد بازار بررسی کنیم، چالش‌های بنیادینی آشکار می‌شود—چالش‌هایی که نه تنها از منطق اقتصادی، بلکه از تاریخ، طبیعت و واقعیت‌های تولید ناشی می‌شوند. آیا اقتصاد می‌تواند این حقوق را تضمین کند، یا چنین وعده‌هایی تنها توهمی هزینه‌بر و بحران‌زا هستند؟

با فرض تحقق توافق میان ایران و آمریکا در عمان، پرسش اساسی این است که اقتصاد ایران چه سرنوشتی خواهد داشت؟ در حالی که اختلافات دیرین میان دو کشور هر توافقی را با تهدید مواجه می‌کند، فشارهای اقتصادی و رقابت‌های بین‌المللی ممکن است مسیر جدیدی را ترسیم کند. آیا این توافق می‌تواند پیوندی پایدار میان بازارهای ایران و آمریکا ایجاد کند، یا همانند گذشته با

اقتصاد ایران در سه سال دولت رئیسی فراز و فرودهای زیادی داشت از آزادسازی ارز برخی کالاهای یارانه ای تا افزایش قیمت یارانه ها اتفاق افتاد.