پایگاه خبری سرمایه فردا

بورس در ۱۴۰۳ هرچند با نگرانی و امید سهامداران همراه بود. اما ریشه رکود اقتصادی افزایش یافته است.

صندوق‌های اهرمی و طلا در یکسال اخیر بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران بوده‌اند. هرچند طلا رشد پایداری داشته اما اهرمی ها و سهامی ها دوباره بازدهی را پس دادند.

آدام گرنت، نویسنده و روان‌شناس برجسته، با طراحی هرم سبک‌های تفکر، تصویری روشن از سطوح مختلف اندیشیدن انسان‌ها ارائه می‌دهد—از کسانی که درگیر اثبات خود و شکست دیگران‌اند تا آنان که با ذهنی باز، تغییر دیدگاه را نشانه‌ای از رشد می‌دانند. این مدل، نه‌تنها ابزاری برای شناخت خود و دیگران است، بلکه راهی برای ارتقای کیفیت تصمیم‌گیری و رسیدن به بلوغ فکری است.

صنعت فولاد در سال ۱۴۰۴، با چالش‌هایی بنیادین مواجه شد که ریشه در ناترازی انرژی، نوسانات جهانی و چالش‌های ژیوپولتیک داشت. همین بازتاب چالش صنایع در بورس در سرخی بازار نمایان است.

در روزی که اعداد تاریخ انگار خبر از نحسی می‌دادند، بازار سرمایه بار دیگر زمین‌گیر شد؛ نه از نبود معامله‌گر، نه از ضعف بنیادی، بلکه از زخمی که بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری بر جان آن نشاند. در این روایت، نه فقط داده‌ها بلکه دردها تحلیل می‌شوند؛ از نبود حمایت تا بازگشت فضای یأس و تنهاییِ سرمایه‌گذار.

بازار سرمایه دیگر نه بهانه‌ای برای ریزش کم دارد، نه امیدی برای صعود پررنگ. در فضایی آکنده از ترس، تناقض‌ و وعده‌های بی‌سرانجام، شاخص‌ها شاید رنگ نریزند، اما دل سهامداران هر روز بیشتر تهی می‌شود. در این گزارش، از رهاشدگی نمادها و خالی شدن خشاب صندوق‌ها گرفته تا راه‌حلِ موقتِ تعطیلی، روایتی ارائه می‌شود از بازاری که نه با منطق اقتصاد، بلکه با بی‌خبری سیاست‌ورزان در سراشیبی فرو می‌لغزد.

در اولین روز مرداد ۱۴۰۴، شاخص کل بورس با افت ملایمی مواجه شد، اما نوسانات روز، نکات مهمی درباره رفتار حقوقی‌ها، ارزندگی سهم‌های پالایشی و پتانسیل رشد طلا در بازار جهانی آشکار کرد. بابک تربان، تحلیل‌گر بنیادی، با مرور گزارش‌های ضعیف نظیر بوعلی و فرصت‌های پیش‌روی سهم‌هایی چون شبننا، فزر و فسوج، تصویری دقیق از مسیر پیش‌روی سرمایه‌گذاران ترسیم می‌کند—مسیرهایی که با نگاه بلندمدت و صبوری، می‌توانند به بازدهی‌های چشم‌گیر منتهی شوند.

بازار سرمایه ایران، بیش از آن‌که محل دادوستد سهام باشد، بخشی حیاتی از ساختار تأمین مالی و اعتماد عمومی اقتصادی است، اما و ابزارهای حمایتی صرفاً در حد شعار باقی‌ مانده‌اند.

در حال حاضر فعالان اقتصادی خواستار بازنگری ساختاری و طراحی سیاست‌هایی هستند که بتواند بار دیگر ثبات و شفافیت را به فضای سرمایه‌گذاری بازگرداند.