پایگاه خبری سرمایه فردا

تحولات اقتصادی ایران در سال‌های اخیر تحت تأثیر تحریم‌های گسترده، نوسانات نرخ بهره و تغییرات در بازار سرمایه قرار گرفته است. در آستانه سال ۱۴۰۴، فضای اقتصادی کشور با انتظارات مثبت مواجه است، اما تحقق این خوش‌بینی نیازمند بررسی دقیق سناریوهای توافق و عدم توافق در مذاکرات هسته‌ای است. تأثیر این تحولات بر نرخ ارز، نرخ بهره و صنایع بورسی، مسیر آینده اقتصاد ایران را شکل خواهد داد.

به گزارش سرمایه فردا، به لحاظ بنیادی، سه تا چهار بانک معتبر در بازار حضور دارند که بانک ملت از جمله گزینه‌های برجسته محسوب می‌شود. علاوه بر این، بحث افزایش کارمزدها نیز بر حاشیه سود

در چند وقت اخیر گروههای بورسی بانک‌ و پالایشی لیدر بازار بوده‌اند به دلیل اینکه توافق با آمریکا بیشترین اثر را بر درآمد آنها خواهد داشت.

هفته جاری چشم انداز معاملات بورس در شرایطی با یک روندی نوسانی و مثبت آغاز شد که بسیاری از سهامداران نسبت به تثبیت متغیرهای اقتصادی همچون دلار خوشبین نیستند. به همین دلیل بیشتر حقوقی ها نقش پررنگی را در معاملات ایفا کردند.

ادارات دولتی مکلف به تامین انرژی خورشیدی شدند. ظرفیت تولید برق خورشیدی در ایران حدود ۸۰۵ مگاوات است که ۶۱ درصد از کل ظرفیت نیروگاه‌های تجدیدپذیر کشور را شامل می‌شود.

هرچند عوامل سیاسی عامل افت بورس شد اما کارشناسان معتقدند اصلاح برای بازار ضروری بوده تا از سرعت رشد کاسته شود و نقدینگی با کیفیت بهتری در آن گردش پیدا کند.

در دفاعی نه‌چندان متقن از برنامه‌ریزی اقتصادی، برخی اقتصاددانان با نگاهی تحقیرآمیز به مخالفان، ادعا می‌کنند که آنان یا علم اقتصاد را نمی‌فهمند یا گرفتار توهمات ایدئولوژیک‌اند. اما آیا حقیقتاً برنامه‌ریزی دولتی ضرورتی علمی دارد یا صرفاً پوششی برای مداخله‌گری است؟ نقدی بر این ادعا، با استناد به مفهوم نظم خودجوش بازار و هشدارهای بزرگان اقتصاد.

دولت‌ها با تصاحب مالکیت زمین‌های بی‌سند، خود را به‌عنوان تنها مرجع تأمین اطمینان حقوقی معرفی کرده‌اند، اما تجربه نشان داده این انحصار بیش از آنکه امنیت حقوقی ایجاد کند، بازار اطمینان را مختل کرده است. ناکارآمدی نظام‌های دولتی در تولید و توزیع اطمینان، هزینه‌های سنگینی برای سرمایه‌گذاران و شهروندان دارد و به رشد فساد، افزایش اقتصاد غیررسمی و کاهش سرمایه‌گذاری منجر شده است. راه‌حل چیست؟

برنامه‌ریزی کلان، نسخه‌ای که قرار بود کشور را به توسعه برساند، خود به مانعی برای پیشرفت تبدیل شده است. دکتر عبده تبریزی، با قلمی شیوا، مشکلات اقتصادی ایران را به نبود مدیریت صحیح نسبت می‌دهد، اما آیا ریشه بحران در ضعف اجراست یا در خود این تفکر برنامه‌ریزی؟ این یادداشت به بررسی تأثیرات مخرب نگاه تکنوکراتیک بر جامعه می‌پردازد و راه‌حل را در بازگشت به آزادی و نظم خودجوش می‌جوید