پایگاه خبری سرمایه فردا

با گذشت بیش از یک دهه از تلاش برای نهادینه‌سازی اصول حاکمیت شرکتی در نظام بانکی کشور، همچنان شاهد تضادهایی در نحوه اجرای این اصول هستیم. در حالی که دستورالعمل‌های رسمی بر تفویض اختیارات در چارچوب ظرفیت ریسک‌پذیری بانک‌ها تأکید دارند،

در بازار ایران، تحلیل سیاسی اغلب نه بر پایه‌ی داده و ساختار، بلکه بر اساس منافع شخصی و امیدهای ذهنی ارائه می‌شود. فعالان باسابقه و حتی باسواد بازار، تحلیل‌هایی را منتشر می‌کنند که بیشتر بازتاب پورتفوی خودشان است تا واقعیت‌های میدانی. این آمیختگی خطرناک میان تحلیل و منافع، نه‌تنها سرمایه‌گذاران خرد را گمراه می‌کند، بلکه در بلندمدت اعتماد عمومی به تحلیل‌گران و رسانه‌ها را نیز فرسایش می‌دهد.

مشاور رئیس‌جمهور در امور همکاری‌های اقتصادی و عضو شورای عالی بورس، سه مؤلفه کلیدی برای بهبود بستر اقتصادی کشور مورد تأکید قرار گرفت: تحولات اجتماعی و فرهنگی با محوریت نسل‌های جدید، توسعه زیرساخت‌های دیجیتال، و نقش‌آفرینی پررنگ زنان در اقتصاد. وی همچنین درباره روند اصلاح دامنه نوسان در بازار سرمایه، سناریوهای پیش‌روی بورس در صورت توافق یا عدم توافق با آمریکا، و انتظارات از نهاد ناظر بازار سرمایه توضیحاتی ارائه داد.

ژئواستراتژی، پیوندی حیاتی میان جغرافیا و استراتژی ملی است که درک درست و به‌موقع آن می‌تواند مسیر سیاست خارجی، امنیت ملی و جایگاه بین‌المللی کشورها را تعیین کند. این رویکرد تحلیلی، با تکیه بر عناصر پایدار جغرافیایی مانند جمعیت، منابع، موقعیت و ظرفیت‌های ملی، به دولت‌ها کمک می‌کند تا در رقابت‌های جهانی، تصمیماتی واقع‌بینانه و آینده‌نگر اتخاذ کنند. در جهانی که رقابت برای بقا و نفوذ بی‌وقفه ادامه دارد، ژئواستراتژی نه‌تنها ابزاری تحلیلی، بلکه ضرورتی راهبردی برای طراحی آینده ملت‌هاست.

استیون ویتکاف، توسعه‌دهنده برجسته املاک و مستغلات در آمریکا و از حامیان نزدیک دونالد ترامپ، مسیری کم‌نظیر از وکالت تا دیپلماسی را طی کرده است. این یهودی ارتدکس روسی‌تبار که با پروژه‌هایی چون بازسازی ساختمان وول‌ورث در نیویورک شناخته می‌شود

در میانه دهه ۱۳۰۰ خورشیدی، هم‌زمان با تلاش رضاشاه برای ساختن ایران نوین و رهایی از سلطه قدرت‌های استعماری، آلمان به شریک فنی و صنعتی تازه‌ای برای تهران بدل شد. این همکاری بی‌سابقه، از ساخت راه‌آهن سراسری و کارخانه‌های مادر تا توسعه برق، رادیو و آموزش فنی، نه‌تنها زیرساخت‌های مدرن ایران را پایه‌گذاری کرد، بلکه نگرشی تازه بین ایران و آلمان قابل مشاهده بود.

در مسیر پرپیچ‌وخم اصلاحات دولتی آمریکا، دو چهره با رویکردهایی متفاوت اما هدفی مشترک برجسته شده‌اند: ال گور، سیاستمدار دقیق‌نگر دهه ۹۰ که با پروژه «بازآفرینی دولت» به جنگ بوروکراسی رفت، و ایلان ماسک، کارآفرین رادیکال قرن ۲۱ که در دولت ترامپ با رویکردی تهاجمی و فناورانه، ساختار دولت را به چالش کشید.

در حالی که نهادهای مسئول بارها بر حمایت از بازار سرمایه تأکید کرده‌اند، نبود شفافیت در میزان، منابع و سازوکار این حمایت‌ها، نه‌تنها اعتماد سرمایه‌گذاران را خدشه‌دار کرده است.

قدرت‌های جهانی همواره ایران را در نقش «نعش بلاتکلیف» نگه داشته‌اند، به‌گونه‌ای که هم هزینه‌های زنده و مرده را می‌پردازیم و هم از فرصت‌های توسعه محروم هستیم.