پایگاه خبری سرمایه فردا

بازار ترشی در ایران دیگر تنها به خیار و کلم محدود نیست؛ شیشه‌هایی پر از میوه‌های کمیاب و گران‌قیمت، با ترکیب رنگ و بافتی چشم‌نواز، تجربه‌ای تازه و لوکس برای مشتریان خلق کرده‌اند. این ترشی‌ها که کیلویی تا ۹۰۰ هزار تومان قیمت دارند، بیش از آنکه خوراکی باشند، به اثری هنری و اجتماعی بدل شده‌اند؛ محصولی که هم هدیه می‌شود و هم روایتگر خلاقیت و عشق انسانی است.

چرا قیمت مواد غذایی در ایران همچنان می‌تازد، حتی وقتی جهان ارزان می‌شود؟ برای یافتن پاسخ این گزارش را به طور کامل بخوانید؛

نمک، همان ماده ساده‌ای که روزگاری بی‌ادعا کنار نان و پنیر می‌نشست، حالا در قالب‌های صورتی، آبی و کریستالی، با قیمت‌هایی چند میلیون تومانی، به نماد تازه‌ای از سبک زندگی لوکس بدل شده است. این تحول، نه فقط نشانه‌ای از تغییر ذائقه غذایی، بلکه بازتابی از میل به تجربه، زیبایی و تمایز در سفره ایرانی است.

در روزگاری که ناهار بیرون‌رفتن به امری لوکس تبدیل شده و گوشت قرمز از سفره‌ها عقب‌نشینی کرده، املت دوباره به میدان آمده—نه فقط به‌عنوان یک وعده ارزان، بلکه به‌عنوان نماد تاب‌آوری، خلاقیت و حفظ کرامت در دل اقتصاد ملتهب. از الهیه تا انقلاب، صدای جلزولز تابه‌ها، صدای مقاومت است.

بررسی صورت‌های مالی میان‌دوره‌ای شرکت‌های فعال در صنعت غذایی نشان می‌دهد که بسیاری از نمادها در نیمه نخست سال ۱۴۰۴ با رشد قابل‌توجه سودآوری و بهبود نسبی حاشیه سود مواجه شده‌اند. از کوروش تا آذر، شرکت‌ها نه‌تنها موفق به پوشش سود سال گذشته شده‌اند، بلکه برخی با کنترل هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری، چشم‌انداز مثبتی برای ادامه سال ترسیم کرده‌اند. در ادامه، جزئیات عملکرد ۱۵ شرکت بررسی شده است.

رشد چشمگیر صنعت غذای حلال در اروپا، از تجارت الکترونیک تا فروشگاه‌های زنجیره‌ای، نشان‌دهنده‌ی تحول در الگوهای مصرفی مسلمانان و حتی غیرمسلمانان است. با این حال، نبود نظام یکپارچه صدور گواهی، محدودیت‌های قانونی و تنش‌های فرهنگی، مسیر این بازار را با پیچیدگی‌های ساختاری مواجه کرده است.

بررسی خالص ارزش دارایی‌های شرکت توسعه صنایع بهشهر (وبشهر) در تاریخ ۲۹ مهر ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که NAV هر سهم این شرکت به ۱۶,۰۱۵ ریال رسیده و نسبت قیمت روز سهم به NAV در سطح ۳۹ درصد قرار دارد. این فاصله قابل‌توجه میان ارزش بازار و ارزش ذاتی، وبشهر را به یکی از نمادهای ارزنده در گروه سرمایه‌گذاری تبدیل کرده است.

در روز جهانی غذا، جهان بار دیگر با تناقضی تلخ روبه‌روست: غذای کافی تولید می‌شود، اما صدها میلیون نفر همچنان گرسنه‌اند. در ایران نیز، ناامنی غذایی نه‌تنها به فقر و تورم گره خورده، بلکه به شکاف‌های منطقه‌ای و بی‌عدالتی ساختاری دامن می‌زند.

در حالی‌که نان کامل می‌تواند نقش یک داروی تغذیه‌ای را ایفا کند، در ایران نه کارخانه‌ها انگیزه‌ای برای تولید آرد سبوس‌دار دارند، نه نانوایی‌ها توان پخت آن را، و نه سیاست‌گذاران مشوقی برای حمایت از آن ارائه داده‌اند. نتیجه؟ میلیون‌ها ایرانی، به‌ویژه اقشار کم‌درآمد، از یکی از مهم‌ترین منابع سلامت محروم مانده‌اند.