پایگاه خبری سرمایه فردا

انتشار اسناد وعده‌داده‌شده درباره پرونده جنجالی جفری اپستین، نه‌تنها به شفافیت منجر نشد، بلکه با حجم گسترده سانسور، حذف فایل‌ها و انتشار گزینشی تصاویر، فضای سیاسی آمریکا را وارد مرحله‌ای تازه از بدگمانی و تنش کرد. اکنون پرسش اصلی این است که چه چیزهایی پنهان مانده و چرا.

انتشار دسته‌ای جدید از تصاویر و اسناد مربوط به جفری اپستین بار دیگر افکار عمومی آمریکا و جهان را به یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های تاریخ معاصر معطوف کرده است. این اسناد که بخشی از آرشیوی عظیم شامل ۹۵ هزار عکس و مدرک هستند، شبکه ارتباطات گسترده اپستین را آشکارتر می‌سازند و پرسش‌های تازه‌ای درباره نقش چهره‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در این ماجرا برمی‌انگیزند.

آمارهای جدید سرمایه‌گذاری خارجی در آفریقا نشان می‌دهد آمریکا پس از سال‌ها عقب‌نشینی، بار دیگر با رویکردی تازه وارد میدان رقابت با چین شده است؛ رقابتی که فراتر از ارقام و نمودارها، به آینده منابع حیاتی، زیرساخت‌ها و موازنه ژئوپلیتیک این قاره گره خورده است.

لید انتشار مجموعه‌ای از تصاویر مربوط به املاک جفری اپستین توسط دموکرات‌های مجلس نمایندگان آمریکا، بار دیگر نام چهره‌های سیاسی و فرهنگی برجسته را در کنار این فرد بدنام بر سر زبان‌ها انداخته است؛ تصاویری که پای دونالد ترامپ، بیل کلینتون و پرنس اندرو را به پرونده‌ای باز می‌کشند که سال‌ها منبع گمانه‌زنی و نظریه‌های توطئه بوده است.

دونالد ترامپ اعلام کرده است که تمامی دستورهای اجرایی دوران جو بایدن را که به باور او با «اتوپن» یا ماشین امضازنی تصویب شده‌اند، لغو خواهد کرد؛ ادعایی که بیش از آنکه پشتوانه حقوقی داشته باشد، تلاشی برای بی‌اعتبار کردن سیاست‌های دموکرات‌ها و شخص بایدن تلقی می‌شود.

در میانه جنگ تعرفه‌ای و فشارهای متقابل، چین با محدود کردن صادرات عناصر نادر خاکی نشان داد که این فلزات کمیاب تنها مواد اولیه صنعتی نیستند، بلکه ابزار قدرت ژئوپلیتیکی‌اند. توافق اخیر میان واشنگتن و پکن بر سر این منابع حیاتی، بیش از یک معامله اقتصادی ساده است؛ بازتابی از نبردی بزرگ‌تر برای کنترل آینده فناوری‌های پیشرفته، انرژی‌های نو و صنایع راهبردی جهان.

مجلس نمایندگان آمریکا با ابتکار مشترک دموکرات‌ها و چند جمهوری‌خواه، طرحی را برای انتشار کامل اسناد مرتبط با جفری اپستین به صحن آورد؛ اقدامی که می‌تواند پرده از روابط پنهان و پرابهام این مجرم جنسی با چهره‌های سیاسی بردارد. این طرح با وجود مخالفت رهبران جمهوری‌خواه و نگرانی‌های ترامپ، به رأی گذاشته خواهد شد و مسیر دشواری تا تصویب در سنا و عبور از سد وتوی رئیس‌جمهور پیش رو دارد.

در شب انفجار شادی در بروکلین، زهران ممدانی، فرزند مهاجران اوگاندایی و هندی، با بیش از یک میلیون رأی و غلبه بر غول‌های سیاسی، به عنوان جوان‌ترین و نخستین شهردار مسلمان نیویورک انتخاب شد. اما این پیروزی، فقط یک اتفاق انتخاباتی نبود؛ آغاز یک جنبش شهری بود که از دل تبعیض، فقر، و خشم اجتماعی برخاست تا چهره سرمایه‌داری نیویورک را به لرزه درآورد.

دیک چنی، مردی که با دکترین نومحافظه‌کارانه‌اش خاورمیانه را به آتش کشید و آمریکا را به مسیر تاریک جنگ‌های پیشگیرانه، شکنجه‌های رسمی و بازداشت‌های بی‌محاکمه کشاند، در ۸۴ سالگی درگذشت. مرگ او، اگرچه آرام و بی‌درد بود، اما در حافظه خانواده‌های قربانیان جنگ عراق و افغانستان، همچون زخمی تازه نشست. چنی، قدرتمندترین معاون رئیس‌جمهور تاریخ مدرن آمریکا، تا آخرین روزهای عمرش از تصمیماتی دفاع کرد که میلیون‌ها انسان را بی‌خانمان، مجروح یا کشته ساختند.