پایگاه خبری سرمایه فردا

روابط ایران و استرالیا، با وجود فراز و نشیب‌های دیپلماتیک، هرگز به نقطه گسست پایدار نرسیده است. از «حماسه ملبورن» و خاطره فوتبال تا اخراج سفیر ایران در کانبرا، این رابطه همواره در تقاطع سیاست، امنیت و افکار عمومی نوسان کرده است. در حالی که اتهامات اخیر علیه ایران یادآور پرونده میکونوس و فشارهای اروپایی است، اما تجربه تاریخی نشان می‌دهد که قهر دیپلماتیک دوام ندارد. با وجود تنش‌های لفظی، تحریم‌ها و فشارهای اسرائیل، پیوندهای تجاری، مهاجرتی و مردمی میان دو کشور، زمینه بازگشت آرام روابط را فراهم می‌کند؛ حتی اگر جیمی‌جامپ این بار نتانیاهو باشد.

حقوقدان و کارشناس رسانه، با انتقاد از عملکرد شهرداری تهران در پلمپ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، تأکید کرد که نه شهرداری به وظایف قانونی خود در حمایت از نهادهای مدنی پایبند است و نه دولت پزشکیان تحرک لازم برای تقویت جامعه مدنی را نشان می‌دهد. او هشدار داد که بی‌توجهی به انجمن‌های صنفی و رسانه‌های مستقل، در نهایت به تضعیف خودِ دولت منجر خواهد شد.

در جهانی که رقابت‌های ژئوپلیتیک به نقطه جوش رسیده و قدرت‌های بزرگ از گفت‌وگو به تقابل مستقیم روی آورده‌اند، مقاله اخیر محمدجواد ظریف در فارین‌پالیسی با عنوان «زمان تغییر پارادایم فرا رسیده» بیش از آن‌که نوید تحول باشد، بازتابی از تکرار گفتمان‌های شکست‌خورده گذشته است. مهدی حسنی در این یادداشت، با نگاهی انتقادی به بنیان‌های ایدئولوژیک این رویکرد، نشان می‌دهد که تأکید بر اصلاحات داخلی و مذاکره بدون اهرم‌های بازدارنده، نه تنها راه‌حل نیست، بلکه پیام ضعف به دشمنان ارسال می‌کند. در شرایطی که تاریخ منطقه پر از نقض تعهدات غربی است، بازگشت به دیپلماسی یک‌طرفه، ایران را در چرخه امتیازدهی بی‌پایان گرفتار خواهد کرد.

در جهان امروز، ساختار رسانه‌ای در هر نظام حکمرانی، نه تنها ابزاری برای اطلاع‌رسانی، بلکه رکن چهارم قدرت و یکی از پایه‌های ثبات، شفافیت و سلامت در جامعه است. رسانه‌های حرفه‌ای و مستقل با افشاگری فساد، تبیین تصمیمات حاکمیتی، پیوند با افکار عمومی و بازتاب صدای جامعه، به اصلاح سازوکارها و افزایش کارآمدی حکومت کمک می‌کنند.

اظهارات اخیر رئیس‌جمهور ایران درباره روابط با جمهوری آذربایجان با وجود نیت مثبت، از نظر دیپلماتیک حاوی خلأهای مهمی بود. در شرایطی که ایران طی سه دهه گذشته سیاست حسن همجواری را در قبال باکو در پیش گرفته، همکاری‌های امنیتی آذربایجان با اسرائیل و اقدامات ضدایرانی این کشور، نشان‌دهنده فاصله معنادار از احترام متقابل است. در این گزارش تحلیلی، پیامدهای سیاسی ساده‌انگاری در دیپلماسی و اهمیت بازتعریف موضع رسمی ایران در برابر رفتارهای متناقض باکو بررسی شده است.

سیل مرگبار تگزاس و ناکارآمدی نهادهای امدادی آمریکا بار دیگر نشان داد که اولویت سیاستمداران واشنگتن نه جان شهروندان، بلکه تثبیت روایت‌هایی است که در سیاست خارجی دست بالا را برای حمله و تجاوز فراهم ‌کند. روایت «ایران تهدید» حاصل سال‌ها تبلیغات رسانه‌ای و ایجاد دوگانه‌های ساختگی مانند «امنیت/اقتصاد» یا «مقاومت/رفاه» است؛ روایتی که نه تنها چهره ایران را تحریف می‌کند، بلکه زمینه‌ساز حملاتی می‌شود که در نبود تصویر قدرتمند ملی، امکان وقوع پیدا می‌کنند.

اصحاب رسانه می‌دانند که از ابتدای آشنایی ما ایرانیان با رسانه‌های مدرن، همواره کشاکشی میان اقتضائات ریتوریک رسانه‌ای و حقیقت وجود داشته است.

مهدی مرتضوی پژوهشگر رسانه گفت: امروز بسیاری از اتفاقاتی که از سوی دولت و کشورهای در قالب یک هژمونی اتفاق می افتاد ابتدا بستر رسانه‌ای آن فراهم می شود و به فراخور آن روایت سازی در رویدادهای تاریخی اتفاق می افتاد. به همین دلیل کشورهای عربی نیز طی دهه‌های اخیر یاد گرفته‌اند با سرمایه‌گذاری در ساخت فیلم و رسانه روایت‌گری رسانه‌ای را در سطح گسترده به کار بگیرند.

به گزارش سرمایه فردا، کاروان رسانه‌ای شهید محمد عفیف، برای مدت ۳ روز راهی سرزمین نور شد.