پایگاه خبری سرمایه فردا

پنج سال پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و امضای توافق دوحه با طالبان، دونالد ترامپ با تهدیدهای علنی و مذاکرات پشت‌پرده، خواهان بازپس‌گیری پایگاه نظامی بگرام شده است. این چرخش آشکار در سیاست واشنگتن، نه‌تنها نقض تعهدات پیشین آمریکا محسوب می‌شود، بلکه با واکنش‌های تند طالبان و مخالفت گسترده در افغانستان روبه‌رو شده است.

پس از ترور چارلی کرک، فضای سیاسی آمریکا وارد مرحله‌ای تازه از تهدید و ارعاب شده است؛ مرحله‌ای که بسیاری آن را بازتولید مک‌کارتیسم در قرن بیست‌ویکم می‌دانند. گزارش فایننشال تایمز نشان می‌دهد که دولت ترامپ، حتی پیش از این حادثه، با استفاده از ابزارهای حکومتی، در حال سازمان‌دهی فشار بر رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و نهادهای حقوقی بوده است. اکنون با شدت گرفتن لحن تهدیدها و وعده‌های انتقام، ترس وارد تحریریه‌ها شده و آزادی بیان در معرض تهدیدی بی‌سابقه قرار گرفته است.

رفتار اقتصادی دونالد ترامپ، چه در دوران تجارت و چه در ریاست‌جمهوری، بر پایه یک الگوی ثابت بنا شده است: انتقال ریسک و بدهی به دیگران برای کسب منافع کوتاه‌مدت. از ورشکستگی‌های تجاری تا سیاست‌های مالیاتی و خروج از توافق‌های بین‌المللی، ترامپ نشان داده که بدهی را نه شکست، بلکه ابزاری برای مذاکره و قدرت می‌داند. این رویکرد، اگرچه در کوتاه‌مدت رشد اقتصادی را تحریک کرده، اما در بلندمدت می‌تواند اقتصاد آمریکا را با بحران‌های ساختاری و بی‌اعتمادی جهانی روبه‌رو کند.

چهار دهه پس از تثبیت نئولیبرالیسم در آمریکا، دونالد ترامپ با ترکیبی متناقض از مقررات‌زدایی و مداخله‌گری، اقتصاد ایالات متحده را به مسیری تازه سوق داده است. در حالی‌که جهان با چالش‌هایی چون رقابت چین، انقلاب هوش مصنوعی و بحران‌های زیست‌محیطی روبه‌روست، کارشناسان برجسته از «سرمایه‌داری پدرسالارانه»، «رفاقتی» و «بی‌راهبرد» در سیاست‌های ترامپ سخن می‌گویند. این مقاله، تصویری چندوجهی از بحران هویت اقتصادی آمریکا و تزلزل در اصول بازار آزاد ارائه می‌دهد.

ترور چارلی کرک، فعال برجسته محافظه‌کار، نه‌تنها فضای سیاسی آمریکا را در شوک فرو برد، بلکه به بستری برای تشدید شکاف حزبی و گسترش نظریه‌های توطئه بدل شد. در حالی‌که روایت‌های رسمی با محافظه‌کاری منتشر می‌شوند، اتهام‌زنی متقابل جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها، گمانه‌زنی درباره نقش اسرائیل، و بهره‌برداری انتخاباتی از این واقعه، نشان می‌دهد مرگ کرک بیش از آنکه پاسخ‌گو باشد، به نمادی از بحران اعتماد و افراط‌گرایی در سیاست آمریکا تبدیل شده است.

در حالی که چین با نمایش قدرت نظامی و دیپلماتیک، هشتادمین سالگرد پیروزی بر ژاپن را جشن گرفت، نشانه‌های شکل‌گیری نظمی جهانی با محوریت پکن بیش از پیش آشکار شده‌اند. جان رنی شورت، استاد سیاست عمومی، معتقد است که جهان از نظم تک‌قطبی تحت رهبری آمریکا عبور کرده و اکنون در مرحله گذار به یک نظم چندقطبی قرار دارد؛ نظمی که چین، آمریکا و اروپا هر یک با چالش‌های داخلی و رقابت‌های ژئوپولیتیکی، برای تثبیت جایگاه خود در آن تلاش می‌کنند. این گذار، نه‌تنها پایان «قرن آمریکایی» را رقم زده، بلکه پرسش‌هایی بنیادین درباره آینده اتحادها، منافع مشترک جهانی و احتمال درگیری‌های نوظهور را پیش روی قدرت‌های بزرگ قرار داده است.

یک سال پس از هشدار رهبر انقلاب درباره بی‌آبرویی رژیم صهیونیستی و تمدن غرب در پی شکست طوفان الاقصی، داده‌های آماری و تحلیل‌های راهبردی نشان می‌دهند که این پیش‌بینی به واقعیت نزدیک شده است. افکار عمومی آمریکا، نخبگان سیاسی و حتی جامعه یهودیان این کشور، دیگر حمایت بی‌قید و شرط از اسرائیل را برنمی‌تابند. جنگ غزه، نه‌تنها جایگاه اسرائیل را در واشنگتن متزلزل کرده، بلکه اتحاد دیرینه آمریکا و رژیم صهیونیستی را به بحرانی بی‌سابقه کشانده است.

دولت ایالات متحده با بدهی‌ای فراتر از تصور، همچنان در صدر اقتصاد جهانی ایستاده است. این بدهی نه حاصل چاپ پول، بلکه نتیجه فروش اوراق قرضه‌ای است که توسط دولت‌های خارجی خریداری می‌شود. چرخه‌ای پیچیده و ساختارمند که نه‌تنها تأمین مالی آمریکا را تضمین می‌کند، بلکه وابستگی اقتصادهای دیگر به دلار را نیز افزایش می‌دهد. آیا این بدهی عظیم پایدار است؟ پاسخ در دل همین چرخه نهفته است.

در حالی‌که چین با سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین و گسترش نفوذ ژئو‌اقتصادی خود به‌دنبال تثبیت جایگاه جهانی‌اش است، ایالات متحده با سیاست‌های تعرفه‌ای و محدودیت‌های تجاری تلاش دارد این روند را مهار کند. اما این تقابل نه‌تنها بر اقتصاد دو کشور، بلکه بر بازارهای جهانی از جمله ایران نیز سایه افکنده است—از نوسانات قیمت فلزات پایه تا بحران بدهی و رکود احتمالی در آمریکا.