پایگاه خبری سرمایه فردا

امضای توافق دفاعی و راهبردی میان عربستان سعودی و پاکستان، معادلات امنیتی خاورمیانه را وارد مرحله‌ای تازه کرده است. در حالی که تهران از این پیمان استقبال کرده و آن را گامی در مسیر شکل‌گیری نظم امنیت جمعی اسلامی دانسته، پرسش اصلی این است که آیا ایران می‌تواند به چنین سازوکاری بپیوندد یا این تنها یک آرزوی سیاسی باقی خواهد ماند.

در ایران معاصر، دفاع مقدس هشت‌ساله و مواجهه بازدارنده دوازده‌روزه اخیر، با وجود تفاوت‌های ماهوی، در پیوستاری راهبردی و اجتماعی قابل تحلیل‌اند. آنچه این دو مقطع را به هم پیوند می‌دهد، تکیه بر پشتوانه اجتماعی در معماری دفاعی کشور است—پشتوانه‌ای که از بسیج فیزیکی و ایثارگرانه به سمت آرامش سازمان‌یافته، روایت‌سازی هوشمندانه و اعتماد نهادی تحول یافته است. این دگرگونی، نه گسست از گذشته، بلکه بازتولید مدرن همان روحیه مقاومت است که امروز در میدان معنا و روایت، سنگرهای جدیدی بنا کرده است.

دفاع از خود در برابر مهاجم مسلح کنش انسانی است و برای اثبات آن نیازی به استدلال نیست. اما آیا این مفهوم روشن است؟