پایگاه خبری سرمایه فردا

تصمیم نتانیاهو برای اشغال کامل غزه، نه‌تنها آغاز فصل تازه‌ای از جنایات علیه غیرنظامیان فلسطینی است، بلکه پرده از واقعیتی تلخ‌تر برمی‌دارد: سکوت و همراهی ساختارهای بین‌المللی و قدرت‌های غربی در برابر فجایع انسانی. در حالی‌که کودکان غزه با گرسنگی و بمباران دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، واکنش‌های دیپلماتیک جهانی به جنایات اسرائیل، بیش از آن‌که بازدارنده باشد، نمایشی و بی‌اثر جلوه کرده‌اند. این بحران، شکست کامل نظم جهانی پس از جنگ جهانی دوم را فریاد می‌زند؛ نظمی که حالا خود به ابزار توجیه جنایت بدل شده است.

تصمیم کابینه امنیتی اسرائیل برای اشغال کامل شهر غزه، نقطه عطفی خطرناک در بحران فلسطین و تحولی تنش‌زا در معادلات منطقه‌ای است. این اقدام، نه‌تنها نشانه‌ای از تغییر فاز عملیات نظامی به تسلط میدانی است، بلکه پیامدهایی گسترده در حوزه انسانی، دیپلماتیک و امنیتی به‌همراه دارد. از تشدید درگیری‌ها و گسترش جنگ فرسایشی گرفته تا تقویت گفتمان مقاومت و افزایش نفوذ ایران در معادلات خاورمیانه، اشغال غزه می‌تواند جهنمی باشد که اسرائیل خود آن را شعله‌ور کرده است.

دو سال پس از آغاز نبرد تمام‌عیار، حماس در غزه نشان داده که فراتر از یک گروه مبارزاتی عمل می‌کند؛ از جنگ میدانی مؤثر تا شاهکارهای امنیتی در پنهان‌سازی اسرا، و عملیات روانی‌ای که افکار عمومی اسرائیل را متزلزل کرده است. در حالی که ارتش اسرائیل در باتلاق سردرگمی و فرسایش فرو رفته، انتشار تصاویر اسیر اسرائیلی در وضعیت وخیم، نه تنها کابوس تل‌آویو را عمیق‌تر کرده بلکه فریادی خاموش از دل قحطی غزه به گوش جهانیان رسانده است. در این گزارش، از ناکامی‌های نظامی و سیاسی تل‌آویو تا احتمال ترور رهبران حماس در خاک کشورهای ثالث، جزییات تقابل نفس‌گیر در پرتنش‌ترین نقطه‌ی خاورمیانه را مرور می‌کنیم.

هشت روز پس از آغاز حمله نظامی رژیم صهیونیستی به ایران، نه‌تنها اهداف اعلام‌شده نتانیاهو برای تغییر نظام سیاسی شکست خورد، بلکه جامعه ایرانی به شکلی کم‌سابقه متحد شد؛ از منتقدان داخلی تا نسل جوان، همگی در محکومیت تجاوز و حمایت از مقاومت ملی، به یک صدای مشترک رسیدند. حتی چهره‌هایی از اپوزیسیون، مانند مسیح علی‌نژاد، اذعان کردند جنگ باعث محبوبیت بیشتر جمهوری اسلامی شده است.

ناتالی پورتمن، بازیگر مطرح هالیوود با ریشه‌های یهودی، در اقدامی جسورانه با انتشار پیامی صریح در اینستاگرام، خواستار پایان قحطی و جنگ در غزه شد. این موضع‌گیری، که مستقیماً سیاست‌های نخست‌وزیر اسرائیل را نشانه گرفته، نشان می‌دهد چگونه صدای اعتراض به فاجعه انسانی در غزه حتی از دل سینمای غرب و چهره‌هایی با پیوندهای فرهنگی به اسرائیل برخاسته است.

حملات اخیر رژیم صهیونیستی به سوریه، فراتر از یک اقدام نظامی یا واکنش امنیتی، نشانه‌ای از اجرای پروژه راهبردی کریدور داود است—طرحی چندوجهی با اهداف ژئوپلیتیکی، اقتصادی و امنیتی که می‌کوشد مسیر نفوذ این رژیم را تا نزدیکی مرزهای ایران بگستراند. این پروژه با تمرکز بر منابع نفتی و ایجاد مسیر ارتباطی میان سرزمین‌های اشغالی تا کردستان عراق، معادلات قدرت در منطقه را تهدید می‌کند. اما مقاومت محلی و چالش‌های بین‌المللی ممکن است تحقق این آمال دیرینه صهیونیستی را با هزینه‌های سنگین روبه‌رو سازد

اخیرا ایران با دو حمله تروریستی در شمال‌غرب و جنوب‌شرق روبه‌رو شد؛ حوادثی که با هدف قرار دادن نهادهای نظامی و حکومتی، نشانه‌هایی از هماهنگی عملیاتی و ردپای گروه‌های تجزیه‌طلب و تکفیری وابسته به موساد را در خود دارد. این رخدادها را می‌توان بخشی از تلاش جدید رژیم صهیونیستی برای جبران ناکامی نظامی در جنگ ۱۲ روزه و انتقال جنگ از مرزها به عمق امنیت داخلی ایران دانست.

در پی حمله نظامی رژیم صهیونیستی به مراکز غیرنظامی ایران و نقش مستقیم آمریکا در تشدید بحران، بازخوانی ظرفیت‌های حقوق بین‌الملل در توجیه دفاع مشروع جمهوری اسلامی ایران بیش از پیش اهمیت یافته است. در این گفت‌وگو با دکتر عبدالله عابدینی، ابعاد حقوقی حملات، پاسخ متقابل ایران، تعلیق همکاری با آژانس و ضرورت بازطراحی نقش حقوقدانان در صحنه دفاع ملی بررسی شده تا نشان دهد که در دوران جنگ، حقوق نه‌تنها تماشاگر نیست، بلکه بستر مشروعیت و بازدارندگی ملی را فراهم می‌کند.

افزایش چشمگیر موارد جاسوسی صهیونیست‌ها برای ایران، آن هم در دل ساختارهای نظامی و مدنی اسرائیل، پرده از بحرانی تازه برداشته است؛ بحرانی که نه‌تنها ادعای یکپارچگی و کنترل امنیتی این رژیم را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد انگیزه‌های مالی، بی‌اعتمادی اجتماعی و شکاف‌های عمیق هویتی، اسرائیل را در برابر نفوذ ایران آسیب‌پذیر کرده‌اند. کارزار تبلیغاتی تازه‌ رژیم صهیونیستی نیز در مقابله با موج بی‌تعهدی داخلی، فعلاً حرفی برای گفتن ندارد.