پایگاه خبری سرمایه فردا

در حالی‌که روزنامه صهیونیستی جرزالم‌پست ایران را به انتقال فناوری موشک‌های خوشه‌ای به یمن متهم کرده، بررسی دقیق گزارش نشان می‌دهد این ادعا بیش از آنکه مستند باشد، از هراس تل‌آویو نسبت به توانمندی‌های موشکی ایران نشأت می‌گیرد. رژیم صهیونیستی با نسبت دادن تسلیحات ممنوعه به تهران، تلاش دارد افکار عمومی جهانی را علیه ایران بسیج کند، اما در واقع به‌طور ضمنی به پیشرفت‌های ایران در حوزه موشک‌های چندکلاهکه اذعان می‌کند؛ موشک‌هایی که در جنگ ۱۲ روزه، سامانه‌های دفاعی اسرائیل را به چالش کشیدند و حالا به کابوس راهبردی تل‌آویو بدل شده‌اند.

در پی طرح ادعاهایی از سوی برخی چهره‌های سیاسی درباره نقش رژیم صهیونیستی در حوادث اخیر، بحثی جدی در محافل رسانه‌ای و سیاسی کشور شکل گرفته است: آیا هر دیدگاهی را می‌توان تحلیل نامید؟ این گزارش با تأکید بر ضرورت تضارب آرا، به بررسی معیارهای اعتباربخشی به تحلیل‌های سیاسی می‌پردازد و هشدار می‌دهد که بدون شواهد و استدلال، ادعاها نه تنها به کشف حقیقت کمک نمی‌کنند، بلکه ممکن است افکار عمومی را به سمت تخیل‌های خطرناک سوق دهند.

اسناد تازه از همکاری پنهانی منافقین با موساد، انتقادات تند وزارت خارجه به مواضع آلمان، و واکنش‌های داخلی به نشست بروکسل، همگی نشان می‌دهند که فضای سیاسی ایران در مواجهه با تهدیدهای خارجی و اختلافات داخلی، وارد مرحله‌ای پرتنش و چندلایه شده است. در این میان، اظهارات صادق زیباکلام و محمدجواد آذری جهرمی نیز بر شکاف‌های گفتمانی درون کشور نور می‌اندازند؛ شکاف‌هایی که در کنار تحولات جمعیتی و مهاجرت اتباع، تصویر پیچیده‌تری از وضعیت امروز ایران ترسیم می‌کنند.

جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، نقطه عطفی در تاریخ سپاه پاسداران بود؛ جایی که نسل جدید نیروهای سپاه، در غیاب فرماندهان ارشد، نه‌تنها میدان را ترک نکردند، بلکه با ترکیبی از ایمان، دانش، خلاقیت و تسلط بر فناوری‌های نوین، معادله جنگ را به سود ایران تغییر دادند. این نسل، برخاسته از زیست جهادی و تربیت رسانه‌ای، نشان داد که آمادگی فرماندهی در شرایط بحرانی را دارد و می‌تواند شکاف میان نسل جنگ‌دیده و جنگ‌ندیده را پر کند. اکنون، سپاه وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ مرحله‌ای که در آن فرماندهی، نه صرفاً میراث تجربه، بلکه حاصل آمادگی ذهنی، جسارت عملی و نگاه آفندی به آینده است.

غزه نه صرفاً یک بحران انسانی، بلکه نماد منطق حذف در نظم نوین جهانی است. از بحران انباشت مازاد تا ظهور دولت پلیسی جهانی، از خصوصی‌سازی خشونت تا کالایی‌سازی رنج، غزه به آزمایشگاهی بدل شده که در آن سرمایه‌داری جهانی، راه‌حل‌های خود برای مدیریت «انسان‌های مازاد» را تست و صادر می‌کند. این مقاله هشدار می‌دهد که اگر منطق حذف در غزه نهادینه شود، فردا می‌تواند دامان میلیون‌ها انسان دیگر را در سراسر جهان بگیرد.

رژیم صهیونیستی در مواجهه با افکار عمومی جهانی، از راهبردی تبلیغاتی بهره می‌گیرد که مبتنی بر مظلوم‌نمایی تاریخی و انکار مستندات جنایات معاصر است. در حالی که شواهد تصویری و گزارش‌های رسمی از کشتار غیرنظامیان فلسطینی در رسانه‌ها منتشر می‌شود، صهیونیست‌ها با تکیه بر مفاهیمی چون «پالیوود» و «گزاوود»، این اسناد را جعلی و ساختگی می‌خوانند. این رویکرد، نه حاصل استیصال، بلکه بخشی از پروتکل رسمی آنان برای ادامه اشغالگری و عبور از پاسخگویی در برابر جنایات ثبت‌شده است؛ روشی که با تئوریزه‌شدن توسط ریچارد لندز، به ابزار رسمی صهیونیسم برای زیست در جهان غیرصهیونیستی بدل شده است.

در حالی‌که تصاویر جنایات رژیم صهیونیستی در غزه افکار عمومی جهان را بهت‌زده کرده، صهیونیست‌ها مسیر دیگری را برای تأثیرگذاری انتخاب کرده‌اند؛ نه با فیلم و سریال، بلکه با کتاب. آنان با عبور از تبلیغات هیجانی، به دنبال ساختن گفتمانی بلندمدت هستند که حتی در صورت سقوط اسرائیل، بقای صهیونیسم را تضمین کند. از تشبیه طوفان‌الاقصی به ۱۱ سپتامبر گرفته تا تئوریزه‌کردن توحش، کتاب‌های تازه‌منتشرشده نشان می‌دهند که جنگ واقعی، جنگ روایت‌هاست؛ روایتی که قرار است در آینده، وجدان جهانی را به نفع جنایت‌کاران بازنویسی کند.

حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در جریان جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را فلج کرد، بلکه ذخایر پدافندی آمریکا و اسرائیل را به نقطه بحرانی رساند؛ عاملی که به توقف جنگ منجر شد. در پی این تحول، ایران بلافاصله بازسازی توان دفاعی خود را آغاز کرد و رسانه‌های غربی از همکاری فزاینده تهران با چین در حوزه پدافند هوایی خبر دادند. این همکاری، که هنوز از سوی پکن تأیید رسمی نشده، نگرانی شدید رژیم صهیونیستی را برانگیخته و می‌تواند موازنه قدرت منطقه‌ای را به نفع ایران تغییر دهد.

در جریان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، نبردی دیگر در سکوت و در سایه موشک‌ها جریان داشت: جنگ سایبری. گزارش‌های معتبر از رسانه‌های عبری و اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهند که ایران با اجرای کارزارهای منسجم دیجیتال، از نفوذ به تلفن همراه وزیر سابق اسرائیل تا اخلال در زیرساخت‌های حیاتی، توانست ضربات اطلاعاتی و روانی مؤثری وارد کند. افزایش ۷۰۰ درصدی حملات سایبری و هدف‌گیری دقیق صنایع و مقامات اسرائیلی، نشان‌دهنده بلوغ دکترین سایبری ایران و آغاز فصلی تازه در رقابت راهبردی دو قدرت منطقه‌ای در فضای دیجیتال است.