پایگاه خبری سرمایه فردا

جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، نقطه عطفی در تاریخ سپاه پاسداران بود؛ جایی که نسل جدید نیروهای سپاه، در غیاب فرماندهان ارشد، نه‌تنها میدان را ترک نکردند، بلکه با ترکیبی از ایمان، دانش، خلاقیت و تسلط بر فناوری‌های نوین، معادله جنگ را به سود ایران تغییر دادند. این نسل، برخاسته از زیست جهادی و تربیت رسانه‌ای، نشان داد که آمادگی فرماندهی در شرایط بحرانی را دارد و می‌تواند شکاف میان نسل جنگ‌دیده و جنگ‌ندیده را پر کند. اکنون، سپاه وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ مرحله‌ای که در آن فرماندهی، نه صرفاً میراث تجربه، بلکه حاصل آمادگی ذهنی، جسارت عملی و نگاه آفندی به آینده است.

رژیم صهیونیستی در مواجهه با افکار عمومی جهانی، از راهبردی تبلیغاتی بهره می‌گیرد که مبتنی بر مظلوم‌نمایی تاریخی و انکار مستندات جنایات معاصر است. در حالی که شواهد تصویری و گزارش‌های رسمی از کشتار غیرنظامیان فلسطینی در رسانه‌ها منتشر می‌شود، صهیونیست‌ها با تکیه بر مفاهیمی چون «پالیوود» و «گزاوود»، این اسناد را جعلی و ساختگی می‌خوانند. این رویکرد، نه حاصل استیصال، بلکه بخشی از پروتکل رسمی آنان برای ادامه اشغالگری و عبور از پاسخگویی در برابر جنایات ثبت‌شده است؛ روشی که با تئوریزه‌شدن توسط ریچارد لندز، به ابزار رسمی صهیونیسم برای زیست در جهان غیرصهیونیستی بدل شده است.

در حالی‌که تصاویر جنایات رژیم صهیونیستی در غزه افکار عمومی جهان را بهت‌زده کرده، صهیونیست‌ها مسیر دیگری را برای تأثیرگذاری انتخاب کرده‌اند؛ نه با فیلم و سریال، بلکه با کتاب. آنان با عبور از تبلیغات هیجانی، به دنبال ساختن گفتمانی بلندمدت هستند که حتی در صورت سقوط اسرائیل، بقای صهیونیسم را تضمین کند. از تشبیه طوفان‌الاقصی به ۱۱ سپتامبر گرفته تا تئوریزه‌کردن توحش، کتاب‌های تازه‌منتشرشده نشان می‌دهند که جنگ واقعی، جنگ روایت‌هاست؛ روایتی که قرار است در آینده، وجدان جهانی را به نفع جنایت‌کاران بازنویسی کند.

با گذشت بیش از یک سال از تصویب برنامه هفتم پیشرفت، تنها ۱۲ درصد از تعهدات واگذاری زمین محقق شده و بحران مسکن همچنان پابرجاست. تصمیم‌های تراکم‌محور، خلأهای قانونی و مقاومت نهادی در شورای عالی شهرسازی، اجرای این قانون را زمین‌گیر کرده‌اند. در حالی‌که هدف کاهش فشار جمعیتی بر کلان‌شهرها بود، ساخت‌وسازهای متراکم و ناسازگار با منابع آب، بحران را تشدید کرده‌اند. اکنون، اصلاح فوری قوانین و تقویت نظارت، تنها راه نجات این برنامه از تبدیل شدن به یک قانون کاغذی است.

حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی در جریان جنگ ۱۲ روزه، نه‌تنها زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را فلج کرد، بلکه ذخایر پدافندی آمریکا و اسرائیل را به نقطه بحرانی رساند؛ عاملی که به توقف جنگ منجر شد. در پی این تحول، ایران بلافاصله بازسازی توان دفاعی خود را آغاز کرد و رسانه‌های غربی از همکاری فزاینده تهران با چین در حوزه پدافند هوایی خبر دادند. این همکاری، که هنوز از سوی پکن تأیید رسمی نشده، نگرانی شدید رژیم صهیونیستی را برانگیخته و می‌تواند موازنه قدرت منطقه‌ای را به نفع ایران تغییر دهد.

در جریان جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، نبردی دیگر در سکوت و در سایه موشک‌ها جریان داشت: جنگ سایبری. گزارش‌های معتبر از رسانه‌های عبری و اندیشکده‌های غربی نشان می‌دهند که ایران با اجرای کارزارهای منسجم دیجیتال، از نفوذ به تلفن همراه وزیر سابق اسرائیل تا اخلال در زیرساخت‌های حیاتی، توانست ضربات اطلاعاتی و روانی مؤثری وارد کند. افزایش ۷۰۰ درصدی حملات سایبری و هدف‌گیری دقیق صنایع و مقامات اسرائیلی، نشان‌دهنده بلوغ دکترین سایبری ایران و آغاز فصلی تازه در رقابت راهبردی دو قدرت منطقه‌ای در فضای دیجیتال است.

نامه سرگشاده یوآو گالانت، وزیر دفاع پیشین رژیم صهیونیستی به رهبر انقلاب اسلامی، در ظاهر تهدیدآمیز و نمایشی از اقتدار است، اما در باطن، سندی گویا از استیصال راهبردی، تناقضات درونی و شکست تاریخی اسرائیل در برابر دکترین مقاومت ایران. این متن، نه تهدید، بلکه فریادی از درماندگی است که به زبان نامه درآمده و در تاریخ منازعات منطقه‌ای، به عنوان سند افول اسرائیل ثبت خواهد شد.

پژوهش ۵۸ صفحه‌ای آکادمی اطلاعات ملی ترکیه درباره جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران، با طرح احتمال حمله اسرائیل به ترکیه، فضای امنیتی این کشور را دستخوش نگرانی کرده است. سرویس اطلاعاتی ترکیه (MIT) در این گزارش، ضمن تحلیل ابعاد دیپلماتیک و نظامی جنگ، به مقامات آنکارا هشدار داده است که استراتژی جدید تل‌آویو مبتنی بر گسترش جنگ و تجزیه کشورهای منطقه است؛ موضوعی که پس از حمله اسرائیل به دمشق، به دغدغه‌ای جدی در محافل امنیتی ترکیه تبدیل شده است.

در تحلیلی منتشرشده از سوی شورای روابط خارجی آمریکا، استیو کوک، پژوهشگر ارشد خاورمیانه، با نقد راهبرد نظامی اسرائیل در قبال ایران، سوریه و غزه، هشدار می‌دهد که اتکای صرف به زور نه‌تنها امنیت اسرائیل را تضمین نمی‌کند، بلکه دستاوردهای نظامی این رژیم را نیز در معرض فروپاشی قرار داده است. کوک با اشاره به ناتوانی اسرائیل در شکست حماس، تداوم مقاومت ایران و وخامت انسانی در غزه، نتیجه می‌گیرد که راهبرد «نابودی کامل دشمن» به جای مدیریت درگیری، اسرائیل را به انزوای بین‌المللی و بن‌بست سیاسی کشانده است.