پایگاه خبری سرمایه فردا

هشت سال پس از تصویب طرح تنفس جنگل‌های شمال، نه تنها خبری از برنامه جایگزین نیست، بلکه زیرساخت‌های مدیریتی، توان کارشناسی و نظم حفاظتی نیز از هم پاشیده‌اند. طرحی که قرار بود نفس جنگل را تازه کند، حالا خود به یکی از عوامل رهاشدگی و گسترش قاچاق چوب تبدیل شده است.

افزایش تقاضا برای چوب در صنایع مختلف، در کنار ممنوعیت بهره‌برداری از جنگل‌ها، زمینه‌ساز رشد بی‌سابقه قاچاق چوب در ایران شده است. در حالی‌که قوانین موجود بازدارندگی کافی ندارند، چرخه‌ای از سودجویی، فقر، خلأهای نظارتی و ضعف برخورد قضایی، پوشش گیاهی کشور را در معرض تهدیدی جدی قرار داده است.

خشکسالی بی‌سابقه و کاهش بارندگی‌ها، پاییز را زودتر از موعد به جنگل‌های گیلان رسانده‌اند؛ برگ‌هایی که باید در مهر و آبان رنگارنگ می‌ریختند، حالا در شهریور قهوه‌ای و پژمرده روی زمین افتاده‌اند. خزان زودرس نه‌تنها زیبایی طبیعت را تهدید می‌کند، بلکه چرخه حیات جنگل‌های هیرکانی را با اختلال جدی مواجه ساخته است.

پارک جنگلی چیتگر، یکی از مهم‌ترین منابع اکولوژیک غرب تهران، این روزها با خشکسالی، آفت‌زدگی و کم‌آبی دست‌وپنجه نرم می‌کند. درختانی که باید سایه‌سار شهر باشند، حالا زرد و نحیف‌اند؛ قربانی بی‌توجهی به تعهدات آبی و مدیریت ناکارآمد در تأمین منابع حیاتی.

در حالی‌که بنیاد مستضعفان قصد دارد یکی از قطعات جنگلی کلارآباد را با قیمت نجومی به فروش بگذارد، تاریخچه پرمناقشه ۱۰ هکتاری‌ها و ممنوعیت‌های قانونی در تغییر کاربری این اراضی، بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره مالکیت، بهره‌برداری و مسئولیت نهادهای عمومی در قبال منابع طبیعی کشور را به صدر افکار عمومی بازگردانده است.

به گزارش سرمایه فردا، چه کسی می توانست جنگلبانی که آموزش های اطفاء حریق را ندیده و لباس مخصوص اطفا حریق به تن نداشت را نجات دهد؟

به گزارش سرمایه فردا، مصرف چوب توسکا در صنایع مبل سازی این گونه را به مرغ ماشینی و کشتار روز برای مصرف در مراسم عزا و عروسی تبدیل کرد.

به گزارش سرمایه فردا، مشارکت مردم برای مهار حریق در جنگلها ضروری است. اما مسأله اینجاست که مردم برای اطفائ حریق آموزش ندیده‌اند.