پایگاه خبری سرمایه فردا

امیرحسین قیاسی، کمدین محبوب دهه نود، با جسارت و صراحت کلام توانست جایگاه ویژه‌ای در فضای طنز دیجیتال ایران پیدا کند. اما با آغاز برنامه جدیدش «رباط صلیبی»، نشانه‌هایی از تکرار فرمول‌های گذشته و آغاز فرسایش هنری در آثارش دیده می‌شود. آیا قیاسی می‌تواند از این نقطه عبور کند و مسیر تازه‌ای در کمدی ایران رقم بزند؟

واحد خاکدان، هنرمندی بود که در قاب‌های خلوت و اشیای خاموش، زندگی را به تماشا می‌گذاشت. آثار او نه تقلید از واقعیت، بلکه تأملی شاعرانه در گذر زمان و حضور اشیا بودند؛ نقاشی‌هایی که همچون مراقبه‌ای بصری، مخاطب را به مکث، به دیدن، و به شنیدن صدای آرام جهان دعوت می‌کردند.

احمد احمدپور، کودک بی‌ادعای فیلم «خانه دوست کجاست؟» در آرامش خواب، از جهان رفت. او نه ستاره بود، نه قهرمان، اما با نگاه معصومش در قاب‌های کیارستمی، برای همیشه در حافظه سینمای ایران جاودانه شد. مرگ او، یادآور پایان دورانی است که سینما هنوز بوی خاک و انسانیت می‌داد.

پرواز همای، خواننده‌ای با ریشه در موسیقی سنتی و نگاهی جسورانه به جامعه امروز، در گفت‌وگویی مفصل از تجربه‌های اپرایی، نقدهای فضای مجازی، ممیزی‌های فرهنگی، و دغدغه‌های هنرمندان در ایران سخن گفت. او با صراحت از مسئولیت اجتماعی هنرمند، بحران‌های فرهنگی، و معنای واقعی محبوبیت پرده برداشت.

در حالی که هنوز هیچ حکمی صادر نشده و تحقیقات قضایی ادامه دارد، خبر بازداشت موقت یکی از بازیگران سرشناس کشور به اتهام تجاوز، موجی از واکنش‌ها، گمانه‌زنی‌ها و پرسش‌های بی‌پاسخ را در فضای رسانه‌ای و افکار عمومی ایجاد کرده است. این پرونده، در مرحله بررسی مقدماتی قرار دارد و هنوز هیچ جرمی اثبات نشده است.

در روزگاری که موسیقی پاپ ایران با سیل تولیدات سطحی و مرزهای سبک‌زدوده مواجه است، مهدی یغمایی از تجربه‌های شخصی و حرفه‌ای خود می‌گوید؛ از اشتباهات گذشته، رفاقت‌های بی‌معرفت، و تلاش برای حفظ کیفیت در میان هیاهوی بازار. او معتقد است که نوستالژی موسیقی دهه‌های ۴۰ و ۵۰ نه حاصل خاطره‌بازی، بلکه نتیجه تربیت شنیداری نسل جدید است.

در روزگاری که هنر باید در زندگی مردم جاری باشد، بازار آثار تجسمی ایران با چالش‌هایی جدی روبه‌رو شده است. نبود حمایت، کاهش قدرت خرید و ناآگاهی عمومی، هنرمندان جوان را به حاشیه رانده و خریداران را سردرگم کرده است. گفت‌وگو با مژگان قدوسی، نقاش و عضو هیئت‌مدیره انجمن نقاشان، نگاهی واقع‌گرایانه به وضعیت امروز هنرهای تجسمی دارد.

شهاب حسینی، چهره جهانی سینمای ایران، در مسیر فیلم‌سازی خود از روایت‌های عرفانی تا درام‌های روان‌شناسانه، به دنبال خلق جهانی شخصی و معناگراست. او با عبور از مرزهای بازیگری، اکنون در جایگاه کارگردانی ایستاده که دغدغه‌های انسانی را با زبان تصویر بازتاب می‌دهد.

کارنامه سینمایی محمدحسین مهدویان، یکی از پدیده‌های دهه نود، تصویری از فراز و فرودهای یک فیلم‌ساز جوان را ترسیم می‌کند؛ کسی که با «ایستاده در غبار» به‌عنوان چهره‌ای متفکر و آرمان‌گرا شناخته شد، اما در ادامه مسیر، میان روایت‌های رسمی، بازار نمایش خانگی و تلاش برای تنوع ژانری، هویت سینمایی‌اش را گم کرد.