پایگاه خبری سرمایه فردا

تیم ملی فوتبال ایران در قرعه‌کشی جام‌جهانی ۲۰۲۶ با بلژیک، مصر و نیوزیلند هم‌گروه شد؛ گروهی که بسیاری آن را یکی از خوش‌شانس‌ترین قرعه‌های تاریخ فوتبال ایران می‌دانند و فرصتی کم‌نظیر برای صعود به مرحله حذفی به شمار می‌رود.

پرسپولیس در هفته یازدهم لیگ برتر با بردی سخت برابر شمس‌آذر قزوین زمین را ترک کرد، اما ارزش این بازی فراتر از سه امتیاز بود؛ اوستون ارونوف پس از ماه‌ها مصدومیت و افت، دوباره به فرم مطلوب رسیده و حالا به مهره‌ای تبدیل شده که می‌تواند سرنوشت داربی را تغییر دهد.

فوتبال ایران در آستانه جام جهانی ۲۰۲۶ با بحرانی فراتر از نتایج فنی روبه‌روست؛ شکافی عمیق میان تیم ملی و جامعه که سخنان اخیر مهدی تاج آن را آشکارتر کرده و آینده نیمکت را لرزان‌تر از همیشه نشان می‌دهد.

دیدار استقلال برابر پادیاب خلخال در جام حذفی، نه تنها به دلیل کیفیت پایین زمین تختی بلکه به خاطر ضعف ساختاری ترکیب آبی‌ها به یکی از سخت‌ترین بازی‌های این فصل بدل شد؛ مسابقه‌ای که نشان داد استقلال همچنان بیش از حد به ستاره‌هایش وابسته است و در نبود آن‌ها حتی برابر تیمی دسته دومی نیز به مشکل می‌افتد.

صعود تاریخی به جام جهانی، قهرمانی در جام کافا و شکست مصر در تورنمنت العین نشان می‌دهد تیم ملی ازبکستان وارد دوران تازه‌ای شده است؛ دورانی که این تیم را از یک رقیب معمولی به تهدیدی جدی برای مدعیان سنتی قاره آسیا بدل کرده و فینال برابر ایران را به یک جدال پرچالش و تکراری اما سرنوشت‌ساز تبدیل کرده است.

فرزند ارشد ناصر حجازی با صراحت درباره عملکرد استقلال و ریکاردو ساپینتو سخن گفته است؛ از انتقاد به شکست تاریخی مقابل الوصل و خریدهای پرهزینه ناکارآمد گرفته تا تمجید از بازیکنان جوان و خریدهای موفق. او تأکید دارد که ساپینتو تنها در دربی و بازی‌های بزرگ می‌تواند ارزش واقعی خود را نشان دهد و در نهایت فرهاد مجیدی را آلترناتیو همیشگی استقلال می‌داند.

سال‌ها ضربات پنالتی برای فوتبال ایران یادآور زخم‌های کهنه و خاطرات تلخ بود، اما امروز با بازگشت امیر قلعه‌نویی و تمرکز ویژه بر این بخش، تیم ملی توانسته پنالتی را از نقطه ضعف به سلاحی برای پیروزی تبدیل کند.

استقلال در دیدار برگشت مقابل الوحدات اردن، تنها با دو تغییر در ترکیب، به تیمی تبدیل شد که نه شباهتی به نسخه موفق هفته‌های اخیر داشت و نه نشانی از انسجام تاکتیکی. غیبت فرعباسی و کوشکی، کافی بود تا ساپینتو در چیدمان تیمش دچار سردرگمی شود و آبی‌ها به جای صعود، در باتلاق اشتباهات فردی و تصمیمات فنی فرو بروند

بارسلونای هانسی فلیک، تیمی نیست که برای بقا بازی کند. این تیم آمده تا مرزها را جابه‌جا کند، حتی اگر هر بازی‌اش شبیه راه رفتن روی سیمی لرزان باشد. فلسفه‌ فلیک ساده است: اگر قرار است فوتبال معنا داشته باشد، باید خطر کند، باید بلرزد، باید نفس را در سینه حبس کند.