پایگاه خبری سرمایه فردا

قهرمان‌های جدید ایران از جنگ تا مقاومت همه حول محور ملی گرای می‌چرخد که اجازه نداده‌اند دشمن به خاک کشور دست‌اندازی کند.

اصحاب رسانه می‌دانند که از ابتدای آشنایی ما ایرانیان با رسانه‌های مدرن، همواره کشاکشی میان اقتضائات ریتوریک رسانه‌ای و حقیقت وجود داشته است.

در پی جنگ میدانی و روانی اسرائیل، حمله به مراکز غیرنظامی ایران از جمله ساختمان شیشه‌ای صداوسیما، نیروهای مسلح ایران با شلیک هم‌زمان موشک‌های بالستیک، کروز و پهپادهای انتحاری، پالایشگاه‌ها، نیروگاه حیفا و ساختمان‌های وابسته به موساد و آمان در هرتزلیا را هدف قرار دادند.

به گزارش سرمایه فردا، نبرد رسانه برای تغییر روایت جنگ در اذهان بین‌المللی از شگرد رسانه‌های آمریکایی است که پشت کشوری به نام حافظ دموکراسی قایم شده اند.

در جوامعی که قانون به‌عنوان معیار اصلی رفتار اجتماعی رعایت می‌شود، نظم و عدالت بر تصمیم‌گیری‌ها حاکم است. ماجرای وینستون چرچیل در بحبوحه جنگ جهانی دوم، نمونه‌ای بارز از این اصل است؛ حتی در شرایط اضطراری، هیچ فردی فراتر از قانون نبود. این درسی است که تفاوت چشمگیری میان جوامع قانون‌محور و سیستم‌هایی که مصونیت‌های غیررسمی بر آنها سایه افکنده، ایجاد می‌کند.

با شدت گرفتن درگیری‌های نظامی میان هند و پاکستان بر سر کشمیر، این مناقشه دیرینه بار دیگر به یک بحران ژئوپلیتیکی تبدیل شده است. اهمیت استراتژیک این منطقه، کنترل منابع آبی و مداخله بازیگران بین‌المللی، جنگ کشمیر را به یکی از حساس‌ترین نقاط تنش در جنوب آسیا تبدیل کرده است. لغو توافقات آبی توسط پاکستان و حملات موشکی هند نشان‌دهنده تشدید بحران است. آیا دو قدرت هسته‌ای منطقه به سمت یک جنگ فراگیر حرکت می‌کنند، یا تنش‌ها تحت کنترل خواهد ماند؟

در میانه‌ی جنگ ایران و عراق، گزارش‌هایی تلخ و واقعیت‌هایی تکان‌دهنده، آیت‌الله خمینی را وادار به پذیرش قطعنامه‌ی ۵۹۸ و پایان جنگ کرد؛ تصمیمی که خود آن را نوشیدن جام زهر نامید. چگونه چنین ذهنیتی شکل گرفت و چه حقایقی امام را به این انتخاب سوق داد؟

در سال‌های پیش از جنگ جهانی دوم، اقتصاد مجارستان از ثبات نسبی برخوردار بود و مردم با درآمد ماهانه خود می‌توانستند نیازهای اولیه زندگی را تأمین کنند. اما با آغاز جنگ و تخریب زیرساخت‌ها، این کشور دچار یکی از شدیدترین بحران‌های اقتصادی تاریخ شد. پنگو، پول ملی مجارستان، ارزش خود را به‌سرعت از دست داد و مردم برای تهیه ملزومات زندگی دچار مشکلات فراوانی شدند.

مصیبت کربلای ۴ تنها در شکستی نظامی نبود. کربلای ۴ نمونه آشکار اصرار بر سیاست و برنامه‌ای غلط و ازپیش شکست خورده اما پرهزینه و پرتلفات بود.