پایگاه خبری سرمایه فردا

جنگی که از بهار ۱۴۰۲ میان ارتش سودان و نیروهای پشتیبانی سریع آغاز شد، در سال ۲۰۲۵ به یکی از عمیق‌ترین فجایع انسانی جهان تبدیل شده است؛ بحرانی که با وجود میلیون‌ها آواره، قحطی گسترده و نقض سیستماتیک حقوق بشر، همچنان در حاشیه توجه جهانی مانده و به «فراموش‌شده‌ترین بحران سال» شهرت یافته است.

با وجود فشارهای بین‌المللی و تلاش‌های دیپلماتیک برای توقف جنگ داخلی سودان، طرح‌های آتش‌بس یکی پس از دیگری شکست خورده‌اند. در حالی که پارلمان اروپا هشدار داده نقض قوانین بشردوستانه می‌تواند مصداق «نسل‌کشی» باشد، نقش امارات در حمایت از نیروهای شبه‌نظامی و وضعیت فاجعه‌بار غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، ابعاد تازه‌ای از این بحران را آشکار کرده است.

با شکست مذاکرات آتش‌بس میان طالبان افغانستان و پاکستان و تشدید حملات مرزی، بحران امنیتی در جنوب آسیا وارد مرحله‌ای تازه شده است؛ وضعیتی که پیامدهای مستقیم آن می‌تواند مرزهای شرقی ایران را تحت فشار قرار دهد. در چنین شرایطی، تحرکات دیپلماتیک عباس عراقچی و رایزنی‌های گسترده تهران با قدرت‌های منطقه‌ای نشان می‌دهد ایران در پی ایفای نقشی فعال برای مهار بحران است؛ نقشی که اگر به میانجی‌گری عملی و ساختاری تبدیل نشود، ممکن است فرصت مدیریت بحران از دست برود و ایران تنها به واکنش در برابر پیامدهای آن بسنده کند.

کتاب تب ناتمام نوشته زهرا حسینی، فراتر از داستان یک شهید نوجوان، تصویری انسانی و واقعی از شهلا منزوی ـ مادری که در سکوت و استقامت، فرزندی قهرمان پرورش داد ـ ارائه می‌دهد. این روایت، ایثار را نه فقط در میدان جنگ، بلکه در پرستاری بی‌پایان، مدیریت بحران‌های خانوادگی و ایستادگی روزمره معنا می‌کند و نشان می‌دهد قهرمانی واقعی گاه در خاموشی خانه‌ها شکل می‌گیرد.

استقرار گسترده نیروهای نظامی ایالات متحده در دریای کارائیب، بار دیگر چهره مداخله‌گر و قدرت‌طلب واشنگتن را آشکار کرده است. در حالی که دولت آمریکا مدعی مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، تحلیلگران این اقدامات را پوششی برای فشار سیاسی، تهدید نظامی و بازتعریف نفوذ در آمریکای لاتین می‌دانند—منطقه‌ای که خاطره کودتاها و محاصره‌های دهه‌های گذشته هنوز زنده است

در صورت آغاز جنگ دوم میان ایران و اسرائیل، این‌بار نه‌تنها دامنه درگیری گسترده‌تر خواهد بود، بلکه چین، روسیه، آمریکا و ناتو نیز با نقش‌هایی تعیین‌کننده وارد میدان خواهند شد؛ منطقه در آستانه بازآرایی ژئوپلیتیک قرار دارد.

در سپتامبر ۲۰۲۵، روسیه با تشدید حملات هوایی به زیرساخت‌های انرژی و مناطق مسکونی اوکراین، استراتژی خود را از فشار محدود به تهدید گسترده تغییر داده است. این چرخش نظامی، همزمان با ورود پهپادها به حریم هوایی لهستان و استونی، نه‌تنها کی‌یف را تحت فشار قرار می‌دهد، بلکه ناتو را در برابر آزمونی ژئوپلیتیکی قرار داده که می‌تواند مرزهای درگیری را فراتر از اوکراین گسترش دهد.

ادعای ورود جنگنده‌های روسی به حریم هوایی استونی و لهستان، بار دیگر تنش میان مسکو و ناتو را به نقطه جوش رسانده است. در حالی که روسیه این اتهامات را رد کرده و پروازها را مطابق با مقررات بین‌المللی می‌داند، کشورهای عضو ناتو با فعال‌سازی ماده ۴ پیمان، خواستار رایزنی فوری شده‌اند. این رخداد نشان می‌دهد که جنگ اوکراین در حال عبور از مرزهای ملی و تبدیل شدن به بحرانی منطقه‌ای است—بحرانی که می‌تواند امنیت اروپا را درگیر کند.

در ایران معاصر، دفاع مقدس هشت‌ساله و مواجهه بازدارنده دوازده‌روزه اخیر، با وجود تفاوت‌های ماهوی، در پیوستاری راهبردی و اجتماعی قابل تحلیل‌اند. آنچه این دو مقطع را به هم پیوند می‌دهد، تکیه بر پشتوانه اجتماعی در معماری دفاعی کشور است—پشتوانه‌ای که از بسیج فیزیکی و ایثارگرانه به سمت آرامش سازمان‌یافته، روایت‌سازی هوشمندانه و اعتماد نهادی تحول یافته است. این دگرگونی، نه گسست از گذشته، بلکه بازتولید مدرن همان روحیه مقاومت است که امروز در میدان معنا و روایت، سنگرهای جدیدی بنا کرده است.