پایگاه خبری سرمایه فردا

در روزهایی که مردم با خاطره‌ای از ایستادگی در برابر دشمن متجاوز، مطالبه‌ای کم‌سابقه از اقتدار ملی دارند، برخی روایت‌های تحلیلی در حال شکل‌دادن به شکاف میان توان دفاعی کشور و اراده استفاده از آن هستند. از خوانش‌های ماتریالیستی و یأس‌آلود تا تحلیل‌های عددی فاقد روح، همه در خدمت طرحی هستند که هدف نهایی‌اش، تخلیه بار انرژی متراکم مردم و تضعیف روحیه ملی است. این یادداشت، هشداری است به تحلیل‌گران و صاحبان تریبون که مراقب باشند ناخواسته در زمین دشمن بازی نکنند.

در حالی‌که روایت‌های رایج از جنگ دوازده‌روزه ایران و اسرائیل اغلب در سطح نبرد نظامی باقی مانده‌اند، تحلیل حاضر از منظری تمدنی، این واقعه را میدان رویارویی دو هستی متضاد معرفی می‌کند. فراتر از آمار موشک‌ها و ضربات تاکتیکی، آنچه این نبرد را به لحظه‌ای راهبردی و تاریخی بدل می‌سازد، خیزش معنوی، هویتی و اجتماعی ملت ایران است؛ روایتی برای آینده‌ای که از دل تقابل معناها زاده می‌شود، نه صرفاً از فتح خاک‌ها.

رهبر انقلاب در بیانی صریح، چالش اساسی جمهوری اسلامی ایران با قدرت‌های جهانی را نه در میدان‌های صرفاً نظامی، بلکه در تقابل بنیادین با رویکرد ایران به «دین» و «دانش» دانست. این گفتار راهبردی، جمهوری اسلامی را در جایگاه یک دولت پیشرفت‌خواه تعریف می‌کند که با تکیه بر علم و ایمان، الگویی جدید از قدرت ملی را در برابر نظم تثبیت‌شده و انحصارطلب بین‌المللی به نمایش گذاشته است.

سیاست های اقتصادی بر مبنای تجربه جنگ ۱۲ روزه باید تدوین شوند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که مشارکت ملی نه‌تنها در قالب واکنش به بحران، بلکه به‌عنوان راهبردی ساختاری و دائمی در همه سطوح حاکمیتی نهادینه شود.

زمانی که رژیم صهیونیستی هشدار تخلیه تهران را صادر کرد و ترامپ نیز در شبکه اجتماعی اعلام کرد تاثیر جنگ بر بازار خودرو نمایان شد.

تامین مواد اولیه صنایع کنسروسازی، سهمیه آرد و توزیع کالای استانهای مهاجرپذیر افزایش یافته است. اما آیا توزیع کالا در جنگ می‌تواند مانع بحران شود؟ 

در پی جنگ میدانی و روانی اسرائیل، حمله به مراکز غیرنظامی ایران از جمله ساختمان شیشه‌ای صداوسیما، نیروهای مسلح ایران با شلیک هم‌زمان موشک‌های بالستیک، کروز و پهپادهای انتحاری، پالایشگاه‌ها، نیروگاه حیفا و ساختمان‌های وابسته به موساد و آمان در هرتزلیا را هدف قرار دادند.

در میانه‌ی جنگ ایران و عراق، گزارش‌هایی تلخ و واقعیت‌هایی تکان‌دهنده، آیت‌الله خمینی را وادار به پذیرش قطعنامه‌ی ۵۹۸ و پایان جنگ کرد؛ تصمیمی که خود آن را نوشیدن جام زهر نامید. چگونه چنین ذهنیتی شکل گرفت و چه حقایقی امام را به این انتخاب سوق داد؟

تحلیل جنگ در خاورمیانه به دو منبع عظیم گازی برمی‌گردد که تحت مالکیت فلسطین است و اسرائیل غرب به دنبال تصاحب آن هستند.