پایگاه خبری سرمایه فردا

صنعت کاغذ و نوشت‌افزار ایران در آستانه بحرانی چندلایه قرار دارد؛ از کیفیت پایین تولیدات داخلی تا وابستگی شدید به واردات، این صنعت حیاتی با چالش‌هایی روبه‌روست که نه‌تنها قیمت‌ها را بی‌ثبات کرده، بلکه امنیت تأمین مواد اولیه را نیز تهدید می‌کند. در شرایطی که نوسانات ارزی، تحریم‌ها و ضعف سیاست‌گذاری، تولیدکنندگان را در تنگنا قرار داده‌اند، بازنگری در راهبردهای حمایتی و برنامه‌ریزی دقیق برای تولید و واردات، ضرورتی فوری برای نجات این صنعت فرهنگی و آموزشی است.

از سال ۱۳۹۴ تا ۱۴۰۳، قیمت هر بند کاغذ تحریر با رشدی چشمگیر از حدود ۷۹٬۰۰۰ تومان به حدود ۱٬۳۰۰٬۰۰۰ تومان رسید. این افزایش حدود ۱۵ برابری، نتیجه ترکیبی از تورم، نوسانات ارزی، وابستگی به واردات، و نفوذ مافیای بازار بوده است. به‌طور خاص، در سال ۱۳۹۷ قیمت‌ها با رشد ۳۲۰٪ به حدود ۲۵۰٬۰۰۰ تومان رسید، و در سال ۱۴۰۰ نیز جهش ۲۶۰٪ باعث افزایش به ۹۰۰٬۰۰۰ تومان شد.

گروه صنایع کاغذ پارس، با سابقه‌ای درخشان در صنعت سلولزی ایران، امسال به‌جای تحقق وعده‌های برندسازی، با چالش‌هایی چون زیان مالی سنگین، کاهش تولید و پرونده‌های زیست‌محیطی روبرو شده است.

عملکرد مالی و وضعیت بازار نماد چکارن در بازه ۹ ماهه منتهی نشان داد که حاشیه سود ناخالص ۱۵ درصد است که نسبت سود ناخالص به درآمدهای عملیاتی است.

شرکت محصولات کاغذی لطیف و کاوه از شرکت های وابسته به گروه صنعت سلولزی تأمین گستر نوین(تاسیکو) عملکرد بسیار ضعیفی از خود نشان داده‌اند.

تولید کاغذ در سال‌های اخیر دچار تحول‌های گوناگون شده، تولید کاغذ در ایران نزدیک به ۸۰ هزار تن رسیده است و در زمینه کاغذ تحریر و کاغذ مورد نیاز برای نشر خودکفا شدیم تا جایی که برنامه‌ریزی برای صادرات این کالا در حال شکل‌گیری است.